"มีอะไรบะหมี่?" หมอธันวาถามคนควงแขนเสียงราบเรียบ
"ตอบคำถามบะหมี่มาก่อน ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมต้องยืนใกล้กันและทำท่าทางเขินด้วย"
นางรู้ว่าฉันกำลังคิดจะทำอะไรแน่ๆ นางฉลาดนะเนี่ย แต่วีนไปเถอะค่ะ ทิชาจะรับบทนางเอกที่ถูกพระเอกปกป้องเอง
"คุณทิชา คนไข้พิเศษพี่" พอได้ยินแบบนั้น เธอก็กดตามองเหยียดฉันทันที ก่อนที่จะกระชับควงแขนผู้ชายแน่นขึ้นแสดงความเป็นเจ้าของ
"พิเศษ? กับคนอื่นพี่ธันวาไม่เห็นจะยกให้เป็นคนไข้พิเศษเลย คนนี้สำคัญตรงไหน?" หมอธันวาถอนหายใจ
"เฮ้อ ค่อยคุยกันเถอะนะ"
"ไม่ บะหมี่ดูสายตาท่าทางมันออก มันกำลังอ่อยพี่ธันวาอยู่นะ!"
จ้ะ ฉันไม่ได้อ่อยธรรมดานะ คืนก่อนๆ...ฉันนึกถึงเขาแล้วช่วยตัวเองด้วย แต่ฉันคงไม่พูดแบบนั้น...ทำได้แค่ตีหน้าเศร้าเรียกคะแนนสงสารจากหมอธันวา
"เปล่านะคะ ทิชาแค่..." ฉันพูดยังไม่ทันจบ บะหมี่ก็ยกมือชี้หน้าทันที
"แต่อะไร?! อย่าตอแหลนะ!"
"บะหมี่!"
หมอธันวาขึ้นเส
