ปานมาศเข้ามาที่ออฟฟิศแต่เช้าและเจอสุชาดาที่ลานจอดรถ พอเห็นหัวหน้าคนเป็นลูกน้องก็เดินมาเกาะแขนแล้วทัก
“ไงยัยปาน ช่วงนี้มาแต่เช้าทุกวันเลย”
“พอดีรินะมาค้างด้วยเลยตื่นมาสั่งอาหารเช้าไว้ให้แล้วก็ดูๆ นางว่าอยู่ได้หรือเปล่าก่อนออกมาน่ะ”
“อ้อ” สุชาดารู้จักกับรินะเพราะเรียนมาด้วยกันแต่อยู่คนละกลุ่มกัน “ไปร้านกาแฟกันมั้ย”
“ก็ดีเหมือนกัน ฉันอยากได้ขนมพอดีเลย” ปานมาศเห็นด้วย ช่วงนี้ชีวิตเธอรันด้วยกาแฟเพราะตื่นเช้ามาก ตอนกลางคืนก็เมาท์กับรินะดึกดื่นมาสองคืนติดแล้ว
ในร้านกาแฟพวกเธอเจอพลอยพรรณกับสรัญญาที่ยืนสั่งกาแฟอยู่คิวก่อนหน้า
“เวลามาร้านนี้แล้วไม่เจอคุณนาวินกับบอสแล้วรู้สึกแปลกจัง” หลังจากที่ทักทายกันเสร็จแล้วพลอยพรรณผู้เป็นแฟนคลับนัมเบอร์วันของนาวินพูดขึ้นมาแล้วหันไปมองชุดโซฟาที่บอสกับนาวินใช้นั่งกินกาแฟในทุกเช้าวันทำงาน
“พอดีบอสไปภูเก็ต คุณนาวินเลยทำงานยุ่งมากเลย บางทีต้องวิ่งไปโรงแรมสาข
