ตอนที่ 7 เมา
1251 คำ
หลายวันถัดมา
มหาวิทยาลัย
"ราเชล ทำไมช่วงนี้เวลดูไม่สดใสเลยอ่ะ" เอวาเพิ่งมาเรียนวันนี้เป็นวันแรกหลังจากที่ตรอมใจเรื่องพายอยู่หลายวัน ทว่ากลับรู้สึกแปลกใจกับท่าทางของเพื่อนสนิท
"มีปัญหากับที่บ้านหรือเปล่า ยัยพี่สาวต่างพ่อต่างแม่นั่นน่ะ" ราเชลพูดพลางเดินเข้ามาหาเวลดา
"เอาไง เครียดมากก็ไปเมากันหน่อยมะคืนนี้"
"อื้ม ดีเหมือนกัน แล้วฉันก็ขอไปนอนคอนโดเเกด้วยนะ"
"ยัยบ้านั่นมันทำอะไรแกอีก?" ราเชลอดที่จะถามออกไปไม่ได้เพราะความเป็นห่วงเพื่อน
"ก็เรื่องเดิมๆ นั่นแหละ ผับเปิดยังวะ! อยากเมาตอนนี้เลย" เวลดาปล่อยให้เพื่อนเข้าใจว่าเธอกำลังมีปัญหากับครอบครัว แต่ซึ่งนั่นก็เป็นปัญหาหนึ่ง ทว่าตอนนี้สิ่งที่ทำให้เธอปวดหัวและเอาแต่ถอนหายใจมากอยู่นั้น ก็คือเรื่องที่เธอเอาแต่คิดถึงเรื่องของพายไม่ยอมหยุดเสียที
"เฮ้อ...พ่อแกยังไม่กลับมาล่ะสิ?"
"ยังอ่ะ"
"งั้นตอนนี้เข้าเรียนกันก่อนเถอะ" สามสาวพากันเดินเข้าห้องเรียนประจำภาคเช้าไป
"เวลดาน่ะเหรอ?" 'อาจารย์ภาคิน' มองตามหลังลูกศิษย์ของตนเองระหว่างที่ยืนพูดคุยกับพายอยู่
"ใช่ เฮียช่วยสืบประวัติให้ผมหน่อย" พายขอความช่วยเหลือจากอาจารย์ภาคินซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพิงและเขาเองก็รู้จักกับหนุ่มรุ่นพี่มาตั้งแต่เด็กๆ เหมือนกัน
"กูก็เพิ่งย้ายมาสอนที่นี่ อีกอย่างเป็นอาจารย์ไม่ใช่ว่าจะไปรู้จักประวัตินักศึกษาทุกคน และที่สำคัญกูไม่ใช่นักสืบ ทำไมมึงไม่จ้างนักสืบไปสืบวะไอ้พาย!"
"ก็เรื่องแค่นี้เอง เขาเป็นลูกศิษย์ของเฮียนะ เฮียแค่ไปหลอกถามแบบว่าพ่อแม่เป็นใคร บ้านอยู่ที่ไหน ฐานะเป็นยังไง เขาทำงานพิเศษอะไรหรือเปล่า แค่นี้เองเฮีย"
"โถ๋! นี่มึงบอกให้กูถามแค่นี้ใช่ป่ะ นั่นมันรู้ยันโคตรเลยนะมึง"
"ถามมาก็พอน่า!"
"เอ๊ะ! ว่าแต่มึงจะอยากรู้ไปทำไมวะ?" อาจารย์ภาคินเลิกคิ้วถามแววตาจับผิด
"เออน่ะ! มีคนฝากมาถามมาอีกที"
"มึงแน่ใจนะ ไม่ใช่ว่าอยากรู้เองหรอกเหรอ? ได้ยินข่าวว่าเฮียพายจะถอดเขี้ยวเล็บเพื่อรอแต่งงานกับเมียที่พ่อแม่หามาให้ไม่ใช่เหรอ ฮ่าๆๆ"
"พ่อแม่เหรอจะหาเมียให้ผมได้ ถ้าไม่ถูกใจผมจริงๆ ต่อให้หามาสักสิบคนร้อยคนผมก็ไม่เอาหรอก"
"แต่ถ้าถูกใจแก ต่อให้ไม่ถูกใจพ่อแม่แกก็จะเอาว่างั้น?"
"ถูกต้องครับเฮีย ผมเป็นคนมีอุดมการณ์และไม่ยอมให้ใครมากำหนดกฎเกณฑ์ชีวิตง่ายๆ หรอก" พูดจบพายก็ส่งยิ้มและตบไหล่รุ่นที่เบาๆ ก่อนเดินไปยังรถซูเปอร์คาร์ของตนเองก่อนจะขับออกไปทันที
ไนต์คลับ
"อีคุณหนูเวล ดื่มอะไรขนาดนี้วะ อย่างกับคนอกหัก" ราเชลสะกิดแขนเวลดาเมื่อเห็นท่าทีว่าเพื่อนสนิทเมาจนแทบไม่ได้สติ
"อือออ อย่ามายุ่งน่า" เธอลากเสียงยาวก่อนจะฟุบลงบนโต๊ะ โชคดีที่เอวาคว้าแก้วเหล้าออกทันเวลาพอดีที่เวลดาจะฟุบใส่แก้วเหล้า
"มันไปอกหักจากใครมาแน่ๆ"
"อย่างเวลเนี่ยนะจะอกหักจากผู้ชายเป็น ไม่มีทางหรอก ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนกลับนะ" พูดจบเอวาก็ลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีบุรุษรูปร่างสูงสองคนเดินตรงเข้ามายังวงสนทนาของสาวๆ ราเชลเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นพายยืนอยู่ตรงหน้าพอดี ทว่าสายตาของชายหนุ่มกลับจ้องมองลงมาไปยังเวลดาซึ่งนอนฟุบอยู่บนโต๊ะ แม้จะอยู่ในความมืดแต่ก็เห็นได้ชัดว่าสายตาของเขาเกรี้ยวกราดเพียงใดพายถือวิสาสะช้อนร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน
"นายจะทำอะไรเพื่อนฉัน ปล่อยเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้นะ!"
"เธอนั่นแหละหุบปากแล้วก็อยู่เงียบๆ ไปซะ นี่มันเรื่องของผัวเมีย" พายพูดเท่านั้นก็อุ้มเวลดาเดินออกไปทันที ปล่อยให้ฟานซึ่งยืนอยู่ข้างๆ งวยงงอีกครั้ง เขาได้แต่ส่งยิ้มแห้งมายังราเชลและเดินตามเพื่อนสนิทออกไปทันที
"ไอ้พาย! มึงจะทำอะไรอีกวะ!" ฟานตะโกนถามมาตามหลัง
"กูก็จะพาผู้หญิงคนนี้กลับห้องน่ะสิ มึงหาทางกลับเองก็แล้วกัน" เขาบอกเพื่อนสนิทเช่นนั้นก็ยัดเวลดาเข้าไปในรถทันที
"มึงคิดอะไรกับเขาหรือเปล่าเนี่ย?"
"กูยังมีเรื่องต้องเคลียร์กับยัยนี่อีกเยอะ มึงอยู่เฉยๆ เถอะน่า" พายพูดเช่นนั้นก็เดินอ้อมไปขึ้นรถฝั่งคนขับและขับออกไปทันที
"ไอ้เวรเอ้ย! ทิ้งกูตลอด" ฟานสบถ
คอนโดของพาย
"คนเฮงซวย...." อยู่ๆ เวลดาก็พึมพำออกมา ทว่าพายได้ยินคำพูดของเธอชัดเจนทุกคำ
"เธอว่าใคร?" เขาถามเสียงดุในขณะที่เลี้ยวรถเข้ามาจอดในคอนโดพอดี
พายอุ้มเวลดาขึ้นมาบนห้องของตนเองและวางร่างบางลงบนเตียงนอนนุ่ม เขากวาดสายตาสำรวจเรือนร่างบอบบางในชุดสุดวาบหวิวราวกับจงใจแต่งไปยั่วยวนใครเสียมากกว่าไปเที่ยว
"เธอเป็นใครกันแน่?" เขาตั้งคำถามกับตนเองก่อนที่จะสลัดความคิดฟุ้งซ่านนั้นออกไป ร่างสูงถอดเสื้อผ้าของตนเองออกจนหมด แก่นกายกำยำดันไม่รักดี หลายวันที่ไม่ได้เห็นหน้าทว่าเพียงแค่คิดถึงหน้าเธอมันก็ผงาดแข็งชัน ทว่าตอนนี้เธอนอนอยู่บนเตียงของเขามีหรือมันจะไม่ดื้อรั้น
พายจัดการถอดเสื้อผ้าอันน้อยชิ้นของเวลดาออกจนหมด เผยให้เห็นเรือนร่างงดงามเปลือยเปล่า หญิงสาวแทบไม่ได้สติเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทว่ายังคงละเมอพึมพำออกมาเรื่อยๆ และไม่สามารถที่จะปะติดปะต่อได้ว่าเธอพูดอะไร
พายโน้มตัวลงไปบดจูบริมฝีปากอวบอิ่ม ทว่าหญิงสาวกลับพยายามผลักดันเขาให้ออกห่าง เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังนอนอยู่ในห้องนอนของบุรุษที่เธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยเมื่อหลายวันก่อน
"อื้ม...อย่ามายุ่งนะ"
"ทำไม? ทำไมถึงจะยุ่งไม่ได้" แม้จะรู้ดีว่าคำพูดของเวลดาเกิดขึ้นเพราะว่าเธอกำลังเมา ทว่านั่นกลับทำให้พายรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย เพราะในชีวิตนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าผลักไสเขาเช่นนี้มาก่อนเลยแม้แต่คนเดียว
"อืออ...พาย..." รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กระตุกขึ้นที่มุมปากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาไม่รู้ว่าทำไมต้องดีใจขนาดนั้นเพียงเพราะหญิงสาวละเมอชื่อเขาออกมา
"ให้เอาไหวมะ?"
"อื้อ...ม่ายเอา"
"เธอนอนเฉยๆ ฉันเป็นคนทำ ทำไมถึงไม่อยากเอา?"
"นาย หย่าย...ของนาย...มันใหญ่ เจ็บ" พายฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังเช่นนั้น เขาแทรกตัวเข้าตรงกลางหว่างขาเรียวทั้งสองข้างของหญิงสาว ทำให้แก่นกายแข็งชันสัมผัสถูไถอยู่ตรงกลีบเนื้ออวบอูมพอดิบพอดี
- ผู้เขียน
