พายเรือไปหารัก

ตอนที่6 NC 25+

พายเริ่มหยัดสะโพกสอบเข้าออกอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอกำลังดื้อรั้น เวลดาดิ้นพล่านเพราะความเจ็บปวดเมื่อถูกเขากระแทกกระทั้นความใหญ่โตเข้ามาอย่างรุนแรง

"อ๊ะ! อ๊า ไอ้บ้า! ฉันเจ็บนะ" เสียงร่ำร้องครวญครางของหญิงสาวผสมปนกับความเจ็บปวดดังประสานกันออกมา ความเสียวกระสันแล่นพล่านไปทั่วทุกจุดของร่างกายกำยำ ผิดกับเวลดาที่ทุกการเคลื่อนไหวมันราวกับร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

"อ้าส์!" พายครางออกมาเบาๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงตอดรัดของหญิงสาว

"อื้อ พาย! พอแล้ว ฉันเจ็บ!"

"เธอทำให้ฉันสับสนแล้วก็สงสัยในตัวเธอ อ่าส์!" พายเร่งจังหวะรักหนักหน่วงขึ้นไปอีก

"อื้อ อ๊าส์ หยุดก่อนนะ! ฉันเจ็บ ไม่ไหวแล้ว..."

"อ่าส์ เเต่เธอคิดจะจบงั้นเหรอ? ถ้าจะจบฉันก็ต้องเอาเธอให้พอใจก่อนไง!" พายกระซิบข้างหูคนตัวเล็กและกดปลายจมูกโด่งลงบนซอกคอขาว สะโพกสอบยังคงทำงานอย่างหนักหน่วงจนเสียงเนื้อหนังกระทบดังลั่นห้องนอน

"อ๊าส์! เจ็บ! ไอ้บ้า เอาออกไปนะ อื้ม..." ยังไม่ทันพี่เวลดาจะได้พูดอะไรอีก ริมฝีปากอวบอิ่มก็ถูกเขาประกบจูบ ปลายลิ้นร้อนซุกซนสอดใส่เข้ามาภายในโพรงปากนุ่ม เขาดูดดื่มและควานหารสหวานจากปากของเธออย่างเอาแต่ใจ

"อื้ม อ่าส์ เจ็บ" พายถอนริมฝีปากออกและขยับลงมาดูดดุนปทุมถันชูชันและเต่งตึงสลับไปมาทั้งสองข้าง เวลดาแอ่นอกเข้าหาชายหนุ่มอย่างลืมตัวพร้อมกับส่งเสียงครางออกมาเป็นระยะ

สะโพกสอบยังคงกระแทกกระทั้นเข้าหาช่องรักช่องแคบของเธออย่างหนักหน่วง เขาไม่สนใจเลือดสดๆ ที่กำลังกระเด็นไปทั่วจนเปรอะเปื้อนไปเสียหมด

"อื้อ...อ่าส์" พายเปล่งเสียงครางเพราะความเสียวกระสัน เขาหยัดกายขึ้นตรงและจับเรียวขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน กลีบเนื้ออวบอูมบริสุทธิ์ถูกปกคลุมไปด้วยเลือดพรหมจรรย์ พายจ้องมองมันอยู่เช่นนั้นก่อนจะพาดเรียวขาทั้งสองข้างไว้บนบ่าแกร่ง สะโพกสอบกระแทกกระทั้นหนักหน่วงขึ้นอีกครั้งเพื่อขึ้นไปเชยชมขอบสวรรค์ที่เขากำลังมองเห็นอยู่รำไร แรงเกร็งกระตุกครั้งที่สองไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนแรงลงเลย เสียงครางคำรามของพายบ่งบอกว่าเขาถึงจุดหมายปลายฝันเสียแล้ว น้ำคาวรักถูกฝากฝังไว้ในร่างกายหญิงสาวทุกหยาดหยด

พายยอมถอดแก่นกายของตนเองออกในที่สุด เขาจ้องมองเรือนร่างบอบบางเปลือยเปล่าที่นอนสั่นเทาอยู่บนเตียง เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดพรหมจรรย์ของเธอเอง ไม่ต่างจากต้นขาและหน้าท้องของเขาเช่นกัน

"ไปแต่งตัวแล้วก็กลับไปสิ! อยากไปนักไม่ใช่หรือไง?" ดวงตาคู่สวยแดงก่ำ เธอหยัดกายขึ้นนั่งด้วยความยากลำบากเพราะความเจ็บปวดจากการกระทำของเขา

ร่างบางคว้าเสื้อผ้าของตนมาถือไว้และรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะความสับสนต่อการกระทำของเธออยู่เช่นนั้น

"ยัยเด็กบ้า เฮ้อ..." พายถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะรื้อผ้าปูที่นอนที่เพิ่งเปลี่ยนใหม่ออก หัวใจแกร่งรู้สึกวาบหวามผิดปกติเมื่อเห็นรอยเลือดพรหมจรรย์ของผู้หญิงที่ตนกล่าวหาว่าสำส่อนเปื้อนอยู่

คฤหาสน์อัครากูร

"คุณหนูขา เพิ่งกลับมาถึงบ้านหรือคะ?" 'ป้าบัว' แม่บ้านคนเก่าแก่เดินตรงเข้ามาหาเวลดา

"ค่ะป้า" หญิงสาวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

ทันใดนั้น...

"ต๊าย! พ่อเธอรู้หรือเปล่าว่าเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน กลางคืนก็คงไปเที่ยวเตร็ดเตร่เหมือนเดิมสินะ ว่าแต่...เมื่อคืนไปค้างกับผู้ชายคนไหนมาล่ะ?" 'เยลลี่' ซึ่งมีศักดิ์เป็นลูกติดของแม่เลี้ยงของเวลดาเดินกอดอกเข้ามาหาพร้อมกับคำพูดกระแนะกระแหน

"ฉันจะไปนอนกับผู้ชายคนไหนมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคนอื่นอย่างเธอหรอกนะ" เวลดาไม่เคยเกรงกลัวหล่อน แต่จะติดรำคาญเสียมากกว่า

"พูดออกมาได้ยังไง? ฉันมีศักดิ์เป็นพี่สาวของเธอนะ!" หล่อนเกรี้ยวกราด

"พี่สาวเหรอ? ฮ่าๆๆ ไม่รู้จักคำว่า...เจียมตัวสินะ" เพราะนิสัยที่ชอบข่มเหงคนอื่นและถือว่าตนเองเป็นลูกเลี้ยงของเศรษฐี ทำให้เยลลี่ชอบพูดจากระแนะกระแหนและกดคนอื่นให้ต่ำลง และที่สำคัญหล่อนแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบหน้าลูกสาวคนเดียวของคฤหาสน์หลังนี้นั่นก็คือเวลดา ส่วนเธอเองก็ไม่ชอบหน้าหล่อนเช่นเดียวกัน แม้สิบปีที่อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะพูดจากันดีๆ นอกเสียจากเวลาที่อยู่ต่อหน้าผู้เป็นบิดาเท่านั้น

'ติ้ง ต่อง'

"คุณเจตต์มาค่ะ" แม่บ้านเดินเข้ามารายงานเวลดา

"พี่เจตต์..." เยลลี่ได้ยินเช่นนั้นก็แสดงความตื่นเต้นดีใจออกนอกหน้า หล่อนรีบวิ่งออกไปยังประตูบ้านเพื่อออกไปรับชายหนุ่มซึ่งเป็นแขกของเจ้าของบ้านหลังนี้ด้วยความสนิทสนม

"งั้นก็ให้เขารับแขกไปนะคะ เวลง่วงนอนจะไปนอนค่ะ" หญิงสาวทำท่าหาวหวอดๆ

"คุณหนูคะ คุณหนูก็รู้ว่าคุณเจตต์เขามาหาคุณหนูนะคะ ไม่ได้มาหาคุณเยลลี่เสียหน่อย" ป้าบัวรู้ทันว่าหญิงสาวตั้งใจหนีหน้าคุณเจตต์

"เขาจะมาหาใครมันก็เรื่องของเขาค่ะ ถ้าเวลไม่ได้นัดไว้ก็แปลว่าไม่ได้อยากเจอใครทั้งนั้น"

"อย่าดื้อสิคะคุณหนู ถ้าเกิดว่าคุณท่านรู้เข้าว่าคุณหนูปฏิเสธที่จะพบว่าคนเจตต์ คุณหนูน่ะจะเดือดร้อนเอานะคะ" ป้าบัวเตือนด้วยความหวังดี

"ไม่เดือดร้อนหรอกค่ะ เพราะว่าหนูจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่น"

"คุณหนู! พูดอะไรแบบนั้นคะ?" ป้าบัวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

"เบื่อหน้ายัยเยลลี่" พูดจบเวลดาก็รีบวิ่งขึ้นบันไดและเดินตรงไปยังห้องนอนของตนเองทันที หญิงสาวปิดประตูลงกลอนและล้วงของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าสะพายใบเล็ก มันเป็นกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ยิ่งมองก็ยิ่งเจ็บใจ เธอดึงออกมาก็ปรากฏเห็นยาเม็ดเล็กสองเม็ด มันคือยาคุมกำเนิดฉุกเฉินนั่นเอง

หญิงสาวจ้องมองอยู่เช่นนั้นด้วยความรู้สึกเจ็บปวด เธอกำมันไว้แน่นจนมือสั่น น้ำตาเริ่มเอ่อล้นเบ้าตาและไหลลงมาตามพวงแก้มใส

"ไอ้คนบ้า! ฉันทำอะไรของฉันอยู่ ทำไมถึงพลาดท่าให้ผู้ชายอย่างแก!" เวลดาพูดกับตนเองพลันคิดถึงรสรักของเขา มันดุเดือดและเจ็บปวดไปทั้งตัวและหัวใจ

เฮียพาย คู่รักวัยรุ่นก็อยากได้กำลังใจน้าา