พายเรือไปหารัก

ตอนที่5 เลือดบริสุทธิ์ NC 25 +++

เช้าวันถัดมา

"อ่าส์ อืมมม..." เสียงครวญครางผสมน้ำเสียงความงัวเงียของเวลดาบ่งบอกถึงความไม่ได้สติ หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยเสียด้วยซ้ำว่าเรือนร่างของตนเองถูกพายถอดเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่าแล้ว มือหนาของเขาซุกซนลูบไล้ไปทั่วทุกตารางนิ้วบนเรือนร่างอรชรเจ้าเสน่ห์

พายตะโบมดูดดุนปลายถันอวบอิ่มบนเต้านมใหญ่เกินตัวของหญิงสาว ริมฝีปากหยักซุกไซ้ไปทั่วบริเวณเต้านมทั้งสองข้าง และขยับขึ้นไปซุกไซ้ลงบนซอกคอขาว เขาถูไถปลายจมูกขึ้นไปบนพวงแก้มใสและบดจูบริมฝีปากอวบอิ่มด้วยความกระหายหิว เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เวลดารู้สึกตัวขึ้นมา ปากของเธอกำลังประกบจูบดูดดื่มอยู่กับปากของพายพอดิบพอดี ดวงตากลมโตเบิกกว้างกับสัมผัสอุ่นๆที่กำลังได้รับ

"อื้มมม! ปล่อยฉันนะ!" เธอโวยวายทันทีที่ดันใบหน้าหล่อคมคายของพายออกไปได้ มือเรียวทุบตีแผงอกแกร่งกำยำทว่าเขากลับไม่สะทกสะท้าน

พายจับข้อมือเรียวทั้งสองข้างได้จึงกดลงบนที่นอนนุ่มอย่างไร้ความปรานี หญิงสาวร่ำร้องเพราะความเจ็บปวดในขณะที่ขาทั้งสองข้างของพายสอดเข้าไปใต้เรียวขาขาวทั้งสองข้างของเธอ ทำให้แก่นกายแข็งชันของเขาประชันชิดอยู่ตรงบริเวณทางเข้าช่องรักช่องแคบของหญิงสาวพอดีพอดี

"จะโวยวายเพื่อ?" พายจ้องมองคนใต้ร่างด้วยแววตาดุดัน

"อย่านะ อย่าทำอะไรฉันนะ!" เวลดาไม่เคยคิดว่าเธอจะเป็นคนพลาดท่าเสียเอง การที่เดินมาถึงจุดๆนี้มันเป็นความผิดพลาดตั้งแต่แรก หญิงสาวได้แต่ภาวนาในใจว่าอย่าให้พายทำอะไรเธอ ทว่าคำอธิษฐานนั้นเหมือนจะเห็นทันทีว่ามันไม่ได้ผล เพราะมือหนาข้างหนึ่งพยายามชักรูดแก่นกายแข็งชันของตนเองและถูไถอยู่ตรงบริเวณปากทางเข้ากลีบเนื้อเนินสวรรค์ของเธอ ที่เจ็บใจยิ่งกว่านั้นก็คือน้ำหวานของเธอกำลังหลั่งออกมาเพื่อเป็นสารหล่อลื่นให้แก่เขาเป็นอย่างดี

"อื้ออ...อย่านะ!"

"ทำไม? เอากับฉันนี่ทำไมมันต้องลีลาเยอะขนาดนี้วะ?" พายหงุดหงิด

"นายไม่ใส่ถุงยางหรอ ลุกไปหาถุงยางก่อนสิ" เธอพยายามเบี่ยงเบนประเด็น

"ครั้งที่แล้วก็ไม่ได้ใส่ เอาสดมันส์กว่านะ"

"อึก อ่าส์" ระหว่างที่ถูกเขาเบียดแทรกแก่นกายเข้าไปด้วยความยากเย็น หญิงสาวก็ร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวด พายพยายามสอดความใหญ่โตของตนเองเข้าไปในร่องสวาท ทว่าทำอย่างไรก็ไม่สามารถที่จะผ่านเข้าไปได้

"ทำไมมันฟิตจังวะ!"

"ยะ! อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันยังไม่พร้อม"

"หึ! อย่ามาพูดให้หงุดหงิด" พายไม่ฟังคำพูดของเธอ เขาตั้งใจหยัดสะโพกเพื่อเป็นการยัดเยียดแก่นกายของตนเองเข้าไปด้วยความรุนแรง

"ปึก!"

"กรี๊ดดดดดดด! เจ็บ! ฮือออ..." เวลดากรีดร้องออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด พรหมจรรย์ที่เธอหวงแหนค่อยๆขาดสะบั้นลงในที่สุด เลือดบริสุทธิ์แตกกระจายโอบล้อมแก่นกายของพาย ชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจกับกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งจึงหยัดกายขึ้นตรง เขามองดูแก่นกายของตนเองที่ฝังเข้าไปในช่องรักช่องแคบของหญิงสาว และตอนนี้มันกลับเต็มไปด้วยเลือดสดๆที่กำลังไหลออกมา

พายจ้องมองหญิงสาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ทว่าเขากลับหัวใจเต้นแรงและหัวใจพองโตในเวลาเดียวกัน ชายหนุ่มไม่ยอมหยุดและเขาเริ่มหยัดสะโพกสอบโดยที่ไม่สนใจเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของเธอเลยแม้แต่น้อย

'อ๊าาา! เบาๆ มันเจ็บ!" เวลดาดิ้นพล่านยิ่งทำให้อารมณ์ดิบของพายรุนแรงขึ้น

"อ่าส์ อืมม..." ความฟิตแน่นกว่าทุกๆครั้งพายเคยผ่านมาทำให้เขาครางออกมาอย่างลืมตัว เลือดพรหมจรรย์หยดลงบนผ้าปูที่นอนสีขาวครั้งแล้วครั้งเล่าหลายจุด แม้ความสับสนและคำถามมากมายจะเต็มหัว แต่เขาก็ไม่อยากปล่อยสิ่งที่ไม่เคยได้รับจากผู้หญิงคนไหนมาก่อนไปง่ายๆ

"อ่าส์ พาย! เจ็บนะ เบาๆหน่อย อื้อ..." คำเรียกร้องของหญิงสาวทำให้เขายอมลดจังหวะการหยัดสะโพกสอบเชื่องช้าลง

"อ่าส์ โกหกทำไม?" เขาถามด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อยเพราะยังคงบรรเลงบทรักอยู่

"เจ็บนะ!" พายกระแทกแก่นกายของตนเข้าหาร่างบางอย่างแรงอีกครั้ง

"ไม่ได้ถามว่าเจ็บมั้ย อืมม..."

"อ๊าาา! พายเบาๆหน่อย!" จังหวะรักของเขาหนักหน่วงขึ้นอีกครั้งเมื่อไม่ได้รับคำตอบที่ควรจะได้

"อ่าส์ ไว้ฉันน้ำแตกก่อนแล้วจะเบาให้" พายพูดเท่านั้นก็กระแทกกระทั้นแก่นกายของตนเองถาโถเข้าใส่ใจกลางความเป็นสาวอย่างไร้ความปรานี เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องพร้อมกับเสียงครางของเขา ชายหนุ่มเชิดหน้าขึ้นเพดานและเปล่งเสียงครางคำรามออกมา กายกำยำเกร็งไปทั้งเนื้อทั้งตัวก่อนที่แรงเกร็งกระตุกจะปลดปล่อยน้ำคาวออกมา มันรุนแรงจนหญิงสาวรับรู้ได้ถึงปริมาณของมัน เวลดาตอดรัดแก่นกายของเข้าหาตัวตน น้ำรักของเขาถูกฝากฝังไว้ในร่างกายของหญิงสาวทุกหยาดหยด

จากนั้นพายจึงทรุดตัวลงมาหาร่างบาง ปลายจมูกโด่งซุกลงบนซอกคอขาวระหงในขณะที่เสียงหายใจหอบเหนื่อยหลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียงค่อยๆบรรเทาลง

"ถอย..." เวลดาเบือนหน้าหนีเขา ทั้งรู้สึกอับอายและรู้สึกผิดพลาดในเวลาเดียวกัน

"เธอทำแบบนั้นทำไม?"

"ทำอะไร?"

"แกล้งว่าเคยมีอะไรกับฉัน ทั้งๆที่เธอยัง...บริสุทธิ์อยู่?" พายค่อยๆหยัดกายขึ้นมาสบตากับคนใต้ร่าง ใบหน้าสวยแดงระเรื่อบวกกับดวงตาที่เเดงก่ำเหมือรนจะร้องไห้

"ฉันมีเหตุผลของฉัน แต่ตอนนี้มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วล่ะ มันเป็นความผิดพลาดของฉันเอง"

"ไม่เข้าใจ พูดมาให้เข้าใจได้มะ?" พายหงุดหงิด

"ฉันบอกว่ามันเป็นความผิดพลาดของฉันไง.!"

"เวล! พูดความจริงมา"

"ฉันไม่รับข้อเสนอของนาย ต่อไปนี้เราไม่ต้องเจอกันอีก!" มือเรียวพนายามผลักไสแผลงอกแกร่งให้พ้นทาง

"หึ! ตลก ฉันงงไปหมดแล้วนะ"

"นายก็แค่เลิกยุ่งกับฉันแล้วก็ปล่อยฉันไป ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้แล้วนายก็ห้ามพูดเรื่องนี้ ทุกอย่างจบกันแค่ตรงนี้"

"เวล! แล้วข้อตกลงของเราล่ะ"

"ฉันไม่รับข้อเสนอของนาย ฉันจะจ่ายค่าผ้าปูที่นอนให้นายรวมครั้งนี้เป็นสี่หมื่น" หญิงสาวพูดพลางปรายตามองไปยังรอยเลือดพรหมจรรย์ที่เปื้อนอยู่บนที่นอนสีขาวของพาย

"ไม่! เรานอนด้วยกันแล้วถือว่าเธอรับข้อเสนอของฉัน ไม่มีข้อแม้!"

"ไม่! ถอยออกไปนะ!" พายไม่ยอม เขากดข้อมือเรียวลงบนที่นอนนุ่มอีกครั้ง