"คือหนูกับพาย..."
"เวลเขานอนที่นี่ได้อยู่แล้วครับ เพราะปกติเขาก็นอนที่คอนโดผมเกือบทุกคืน" พายเห็นสีหน้าลำบากใจของเวลดา จึงพูดแทรกขึ้นเสียก่อนที่เธอจะปฏิเสธออกไป
"เดี๋ยวแม่ให้เด็กไปเตรียมห้องให้" คุณดุจดาริกาพูดเท่านั้นก็หันไปสั่งแม่บ้านทันที เวลดาได้แต่ปรายตามองพายอย่างขัดใจ
"ว่าแต่ตาพายเคยเจอพ่อกับแม่ของหนูเวลหรือยังล่ะ" นางหันมาถามบุตรชายด้วยรอยยิ้ม พายครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ แม้ความจริงแล้วเขาจะยังไม่เคยพบพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอก็ตาม
"ครับ เจอแล้วครับ" คำตอบของพายทำให้เวลดาไม่กล้าสบตาใครบนโต๊ะอาหารเลยแม้แต่คนเดียว
"แม่หวังว่าลูกจะนัดวันทานข้าวกับคุณพ่อคุณแม่ของหนูเวลได้เร็วๆ นี้นะจ๊ะ" คุณดุจดาริกาส่งยิ้มไปยังพายและว่าที่สะใภ้ด้วยแววตาเอ็นดู
ห้องนอน
'ก๊อกๆๆ' เวลดาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อความเงียบภายในห้องถูกทำลายลงด้วยเสียงเคาะประตู ร่างบางหยัดกายยืนขึ้นและเดินไปเปิดป
