คฤหาสน์เวลดา
"สวัสดีครับป้าบัว ผมมาหาเวลครับ"
"คุณหนู...เอ๊ย! นังเวลมันน่าจะอยู่ในห้อง เดี๋ยวป้าไปตามให้นะคะ" ป้าบัวหลุดปากทว่าพายกลับแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจกับประโยคแรกของป้าบัวนักเพราะเขารู้ความจริงอยู่แล้ว
"มาหาคุณเวลหรือคะ" เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง พายหันกลับไปหาต้นเสียงนั้นตามมารยาท
"เอ่อ...ครับ คุณคงเป็น..."
"เยลลี่ค่ะ เป็นลูกสาวของเจ้าของบ้านหลังนี้" หล่อนแนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้พายอย่างออกหน้าออกตา
"ผมชื่อพายครับ ไม่อยากจะเชื่อว่าลูกสาวบ้านนี้จะเรียกลูกสาวคนรับใช้ว่าคุณนะครับ นิสัยดีจริงๆ" พายชื่นชมหญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณา
"คุณ...คุณว่าอะไรนะคะ?" คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย แม้ในใจก็พอจะจับใจความได้ว่าน้องสาวต่างพ่อต่างแม่คงไปโกหกใครต่อใครไว้ว่าตนเองเป็นลูกสาวคนรับใช้เช่นที่เคยทำบ่อยๆ
"เวลเขาเป็นลูกสาวป้าบัวแม่บ้านของที่นี่ไม่ใช่หรือครับ?" พายลอง
