หมับ!!! สุ่ยถิงยืนอึ้ง! นิ่ง! เมื่อจู่ๆ ร่างบอบบางของเธอถูกรวบไว้ในอ้อมแขนต้าเซียน ก่อนที่เขาจะขึ้นเครื่องเขาโทร.มาบอกเธอว่าอยู่สนามบินแล้ว เธอจึงเดินทางมารอรับเขาที่สนามบินในเซี่ยงไฮ้
“คิดถึง” ต้าเซียนกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูเล็กๆ สร้างรอยยิ้มบนใบหน้าหวานในเวลาต่อมาทันที
“พี่หิวมั้ย” ต้าเซียนคลายอ้อมแขนและพยักหน้า สุ่ยถิงหันไปยังเพื่อนร่วมเดินทางของต้าเซียน ส่งสัญญาณให้เขารู้ว่าไม่ควรเสียมารยาท
“ซาร่ากลับไปพักผ่อนได้เลย” ซาร่าแม้จะไม่ยินดีนักแต่เธอก็ทำได้เพียงพยักหน้าและเดินจากไป ก็แค่ทำตัวดีๆเพื่อได้อยู่ข้างกายเขาให้นานที่สุด แต่ใครจะรู้ว่าอนาคตอาจเป็นเธอเองนี่แหละที่จะได้เดินต่อไปกับเขา แม้เธอจะเป็นหมอแต่เธอก็ยังเป็นมนุษย์ที่มีรักโลภโกรธหลง
“ฉันต้องนอนโรงพยาบาลหรือเปล่า” สุ่ยถิงเอ่ยถามออกไปทันทีที่ได้ฟังว่าต้าเซียนต้องการให้เธอเข้าตรวจร่างกายโดยละเอียดอีกครั้ง ตอนแรกเขาคาดว่าจะพาเธอกล
