"ท่านโกรธข้าจริงๆรึ"
เจินเจินยังคงถามอย่างออดอ้อนกับหลี่เซียวเหยาขณะยังคงนั่งซุกซบอยู่บนตักแข็งแกร่งของชายหนุ่มอยู่บนเตียงนอนภายในห้องบรรทมของเขา
พลางเอ่ยต่อ "ท่านยังมีเหล่าอนุชายาอีกหลายนาง ท่านย่อมมีคนคอยปรนนิบัติไม่เว้นแต่ละวัน"
"ข้ามิได้ต้องการร่วมรักกับใครอื่น" หลี่เซียวเหยาตอบใส่หน้าของสตรีร่างนุ่มนิ่มบนตักด้วยน้ำเสียงราบเรียบจริงจังต่อเนื่อง "ข้าย่อมต้องรับผิดชอบเจ้า เมื่อได้ครอบครอง"
ถ้าเป็นสตรีอื่นคงรีบจนตัวสั่นให้แต่งงานเพื่อรวบหัวรวบหางเขา แต่สตรีนางนี้ นางโง่หรือไร!? ชายหนุ่มคิดในใจ
ประโยคของหลี่เซียวเหยาทำเอาเจินเจินต้องเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น พวงแก้มสีชมพูระเรื่อปรากฎริ้วรอยสีแดงเพิ่มมากขึ้น สายตาของนางที่มองเขารู้สึกซาบซึ้งเปี่ยมสุขอย่างบอกไม่ถูก
เขาเป็นบุรุษที่ดีจริงๆ นางชอบคนไม่ผิด ถ้าเป็นบุรุษคนอื่นคงแค่อยากจะเอาเปรียบอิสตรี แต่เขาไม่! หญิงสาวคิดในใจ
อา...
