ชายสูงวัยหันไปหาพ่อบ้านที่ยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วสั่งให้พามือปราบหญิงไปรับประทานอาหาร อู๋จือรู้สึกว่าความหวาดกลัวของฮัวฮูหยินจะแก้ได้ก็ต่อเมื่อจับหัวขโมยผู้นั้นได้เท่านั้น
...ขอเพียงจับขโมยได้ ค่าจ้างนี้ก็นับว่าคุ้มสำหรับนายจ้างแล้ว...
พ่อบ้านใหญ่แซ่ฝูผายมือเชิญให้อู๋จือตามตนไปยังเรือนด้านหลัง มือปราบหญิงมองซ้ายมองขวาด้วยความตื่นตาตื่นใจ สกุลฮัวร่ำรวยมากจริงๆ เรือนแต่ละหลังโอ่อ่าและงดงาม สวนสวยรายรอบได้รับการเอาใจใส่และดูแลอย่างดี ดอกไม้นานาพันธุ์บานสะพรั่ง
‘สมแล้วที่เป็นบ้านเศรษฐี ช่างน่าอยู่เสียจริง บ้านข้าก็ยังเล็กกว่าห้องครัวบ้านพวกเขาเสียอีก’
“นี่คือเรือนของฮัวฮูหยิน” พ่อบ้านฝูผายมือไปทางเรือนใหญ่ “เดี๋ยวเราอ้อมไปด้านหลัง เจ้าไปทานอาหารที่โรงครัวกับพวกสาวใช้ก่อน”
อู๋จือตามพ่อบ้านฝูไปเงียบๆ ระหว่างทางนางคอยสังเกตและจดจำสิ่งรอบข้าง หากว่านางอยากจะจับขโมยให้ได้ สิ่งแรกคือต้องจดจำผังคฤหาสน
