ฤทธิ์ของไวน์
1191 คำ
“สามีคุณกลับบ้านบ่อยมั้ยครับ?”
“ก็ช่วง 1-2 สัปดาห์ เขาถึงจะกลับทีค่ะ บ้านแม่เขาอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ เขาจะกลับไปนอนบ้านแม่เขาค่ะ”
“เราแยกกันอยู่ค่ะ ถ้าเขากลับมาก็แค่แวะมาเอาของ และก็เอาเงินเดือนมาให้หลินไปจ่ายค่าผ่อนบ้าน”
“แสดงว่าคุณสองคน...”
“ค่ะ หลินกับเขาเป็นสามีภรรยาแค่ในนามเท่านั้นค่ะ”
“แปลกนะครับ” ชายหนุ่มพูดขึ้นเหมือนตั้งคำถาม
“อันที่จริงหลินกับเขาก็เป็นแบบนี้มานานแล้วค่ะ หลินไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับเขา แม่สามีไม่ค่อยชอบหลินเท่าไหร่ เพราะตัวหลินเองเคยมีลูกมีสามีมาก่อน กลัวว่าจะมาเกาะลูกเขากินค่ะ”
“ผมเข้าใจนะครับ แล้วคุณหลินจะอยู่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ หรือครับ”
“ทำไงได้ละคะ บ้านหลินที่ซื้อยังผ่อนไม่หมด ก็ได้เขานี่แหละค่ะช่วยผ่อนให้” หญิงสาวเล่าไปอย่างนั้นแหละเพราะความจริงแล้วสามีหล่อนแค่ดาวน์บ้านให้เท่านั้น เธอได้เงินจากส่วนอื่นๆ มาผ่อนค่างวดเอง เธอไม่อยากบอกปัญหากับคนนอก มันเหมือนพวกสาวใส้ให้กากิน
“เขาอยู่ต่างจังหวัด คุณไม่กลัวเขาแอบนอกใจหรือครับ ผู้ชายอยู่คนเดียวอารมณ์เปลี่ยวนะครับ” เขาแสดงความคิดเห็นในฐานะที่เป็นผู้ชายด้วยกัน
“หลินคิดว่าถ้าเขาจะมี ก็คงมีไปนานแล้วค่ะ”
“เขาอาจไม่บอกคุณหลินก็ได้นะครับ”
“หลินว่าถ้าเขาอาจจะมีนอกลู่นอกทางบ้าง ก็คงแค่ซื้อกินชั่วครั้งชั่วคราวไปค่ะ”
“คุณหลินอยู่คนเดียวไม่เหงาหรือครับ”
“ก็ไม่นะคะ วันหยุดหลินจะแวะไปบ้านแม่บ้างค่ะ ลูกหลินก็อยู่บ้านแม่”
“คุณมีลูกสาวหรือลูกชายครับ”
“ลูกสาวค่ะ ตอนนี้แกอยู่ ม.5 แล้ว”
เขากระดกแก้วไวน์ในมือลงคอไปอย่างรวดเร็ว
“หลินว่าบอส ดื่มแค่นี้ พอก่อนมั้ยคะ”
“ผมดื่มได้อีกครับ ผมเคยดื่มมากกว่านี้” คนอะไรดื้อจริง ๆ รินลดาคิดในใจ
“หลินกลัวคุณจะขับรถกลับไม่ไหวนะคะ”
แล้วชายหนุ่มก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้ๆ หล่อน ชุดนอนรินลดาที่ใส่อยู่มันยั่วยวนเหลือเกิน มันแนบเนื้อจนเห็นเรือนร่าง ส่วนเว้า ส่วนโค้งทั้งหมดของเธอ เพราะหล่อนจะเลือกซื้อชุดนอนแบบที่ใส่นอนแล้วมันสบาย ไม่ชอบลวดลายเยอะ ชอบผ้านิ่ม ๆ ตอนนี้รินลดารู้สึกว่าอารมณ์ของเขามันพรั่งพรูออกมา ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก คำถามแต่ละคำถามที่เขาถามบางทีเหมือนไม่ให้เกียรติหล่อนเลย
“คุณนอนกับสามีคุณครั้งสุดท้ายตอนไหนครับ”
“คำถามนี้หลินไม่ตอบได้มั้ยคะ คุณจะรู้ไปทำไม”
“ผมก็แค่อยากรู้ครับ คนสวย ๆ อย่างคุณหลินใครอยู่ด้วยแล้วจะอดใจไหวครับ”
“เราอยู่กันมานานค่ะ ความรัก ความเข้าใจ มันเลยกลายเป็นความผูกพันไม่จำเป็นต้องมีอะไรกันก็ได้มั้งคะ หลินว่าคุณควรกลับบ้านก่อนดีมั้ยค่ะ แถวนี้ดึก ๆ จะมีด่านเป่าแอลกอฮอล์นะคะ”
ชายหนุ่มพลางเอื้อมมือมาโอบไหล่ จากนั้นเลื่อนมาเป็นโอบเอว ในใจหล่อนตอนนี้คิดว่าจะทำอย่างไรให้เขากลับบ้านดี ตอนนี้เหตุการณ์เริ่มไม่น่าไว้วางใจแล้ว
แล้วหล่อนจะขัดขืนเขาดีไหม พลางคิดไป เขาเป็นถึงหัวหน้างาน ถ้าต้องเปลี่ยนที่ทำงานบ่อย ๆ คงไม่ดีแน่ แล้วถ้าสามีรู้ขึ้นมาละ หลาย ๆ อย่างเข้ามาในหัวเธอตอนนี้
“คุณปกรณ์คะ” รินลดาเรียกชื่อเต็มของหัวหน้าหนุ่มเพื่อที่จะเรียกสติ ไม่ให้เขาเกินเลยไปมากกว่านี้ ก็เขาไม่หยุดที่จะโอบเอวหล่อน และยิ่งแน่นขึ้นเรื่อย ๆ
แก้มขาวเนียนถูกสัมผัสด้วยริมฝีปากหนา เธอพยายามจะผลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล ริมฝีปากหนาเลื่อนมาเรื่อย ๆ จนถึงที่ริมฝีปากของเธอและค้างอยู่ตรงนั้นเขาพยายามดันลิ้นเข้ามาในโพรงปากของเธอ หญิงสาวเม้มปากไว้แน่น
มือของเขาก็ไม่หยุดที่จะเลื้อยไปทั่วร่างเธอ เขาพยายามลูบขาเธอ ชุดนอนของรินลดาเลื่อนขึ้นมาถึงโคนขา จนเธอต้องเอามือจับแขนเขาไว้แน่น รินลดาเริ่มเหมื่อยมือที่ล็อคแขนชายหนุ่มไว้ เลยปล่อยแขนเขา หัวหน้าหนุ่มไซร้ไปที่ซอกคอติ่งหู แหวกลิ้นเข้าไปในหู ความรู้สึกตรงนี้ผมให้หญิงสาวตรงหน้าผวาทันที
“คุณปกรณ์ค่ะ หลินว่าพอเถอะค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีนะคะ”
“คุณหลินเรียกผมว่าบอส เหมือนเดิมเถอะครับ” ชายหนุ่มเพ้อขึ้น
“ผมขอโทษครับคุณหลิน คุณสวยมากครับ ผมอดใจไว้ไม่ไหวจริง ๆ” เขาพลางขอโทษทีทำเสียมารยาท แต่การกระทำของเขานั้นช่างสวนทาง
“คุณเมามากแล้วค่ะ คุณกลับไปก่อนนะคะ” รินลดา พยายามผลักเขาออก แต่สู้แรงชายหนุ่มไม่ไหว
“คุณปกรณ์คะ หลินมีครอบครัวแล้วนะคะ หลินคงทำแบบที่คุณต้องการไม่ได้หรอกค่ะ”
หล่อนพยายามพูดโน้มน้าวให้เขาเปลี่ยนใจ เพราะว่าถ้ามากกว่านี้เธอเองกลัวที่จะห้ามใจตัวเองไม่ได้
หล่อนรู้สึกร้อนวูบวาบที่หน้า ความเสียวซ่านมันแผ่ขยายเข้ามาเต็มร่าง ใจมันหวิว ๆ เต้นแรง เลือดสูบฉีดไปทั่วร่าง บวกกับความมึนเล็กน้อยด้วยฤทธิ์ของไวน์
เมื่อชายหนุ่มไม่ยอมหยุดการกระทำ หล่อนก็เลยพยายามดิ้นหนี ผลักเขาออกอย่างรุนแรง หล่อนวิ่งตรงมายังห้องนอน ทันทีที่เธอดึงลูกบิดประตู ชายหนุ่มที่แรงเยอะกว่าก็ตามมาดึงประตูทันที เธอเสียท่าแล้วงานนี้ ชายหนุ่มล็อกเอวเธอไว้จนได้ จากนั้นชายหนุ่มก็ดันประตูห้องแล้วอุ้มเธอตรงมายังเตียงนอน
“ปล่อยหลินเถอะค่ะ หลินยังไม่พร้อมตอนนี้”
ตอนนี้เขาจู่โจมเร็วมาก ริลดาไม่ทันตั้งตัวเลย ชายหนุ่มขาดสติไปแล้วตอนนี้ เหมือนเขาจะไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูดเลย แทนที่เขาจะหยุดการกระทำ กลับลุกล้ำเข้ามาเรื่อย ๆ ทั้งซอกหู ซอกคอของรินลดาเต็มไปด้วยน้ำลายที่เขาพรมจูบ ดูดเลีย เข้ามา ลิ้นเขาสากมาก เลียไปตรงไหนหล่อนก็แทบจะขาดใจ ไม่อยากจะคิดเลยว่าพรุ่งนี้มันจะเป็นรอยหรือเปล่า
“คุณปกรณ์ ปล่อยหลินก่อนเถอะค่ะ หลินกลัวท้อง” คำขอร้องและอ้อนวอนจากหญิงสาว ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มคงไม่หยุดแน่ ๆ
“คุณมีถุงยางหรือเปล่าคะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากเขาเลยสักนิด
“ถ้าไม่มี หลินขอช่วยคุณก่อนได้มั้ยคะ หลินขอร้อง” หล่อนพยายามอ้อนวอนเขาอีกครั้ง
- ผู้เขียน
