บาปเสน่หา

ชนแก้ว

“ผมไม่รีบหรอกครับ ผมทำงานกลับดึก ๆ อย่างนี้เกือบทุกวันครับ ผมว่าบ้านคุณหลินอากาศดีนะครับ” หัวหน้าหนุ่มทำหน้าสูดอากาศ ตรงระเบียงหน้าบ้านหล่อน

“อ๋อค่ะ วันนี้ฝนตกอากาศเลยดี บางวันจะร้อนและอบอ้าวกว่านี้ค่ะ”

“ผมขอแก้วสักใบได้มั้ยครับ ผมจะจิบไวน์ไปพลาง ๆ ก่อนครับ”

“เดี๋ยวหลินหยิบให้นะคะ” เธอเดินเข้าครัวไปหยิบแก้วแล้วเดินออกมาอย่างรวดเร็ว

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มยื่นมือไปรับแก้วจากเธอ

เมื่อเขาได้แก้วไวน์ เขาบรรจงรินไวน์อย่างมืออาชีพ ดูแล้วเขาเองน่าจะเป็นนักดื่มอยู่พอสมควร

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หลินขอตัวอาบน้ำสักครู่นะคะ”

“ตามสบายครับคุณหลิน” ชายหนุ่มกล่าว

รินลดาเดินเข้าห้องน้ำมาในห้องน้ำหญิงสาวก็รู้สึกใจเต้นรัว ๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พลางนึกถึงเหตุการณ์ข้างหน้าต่อไป จะเกิดอะไรขึ้นนะ นี่เขาจู่โจมมาบ้านหล่อน มาจีบหล่อนจริง ๆ หรือมีแผนอะไรกันแน่นะ หญิงสาวเผลอคิดไปไกล

แล้วถ้าเขาเมาแล้วมาลวนลามเธอล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เราก็อยู่กับเขาแค่สองคน นึกได้ดังนั้นหล่อนจึงรีบอาบน้ำ จะได้เสร็จเร็วๆ เผื่อเขายังไม่ทันเมามาก จะได้รีบกลับบ้าน แต่ด้วยความที่ตัวหล่อนเคยชิน กับการอยู่คนเดียว พออาบน้ำเสร็จก็จะเปลี่ยนเป็นชุดนอนทันที ลืมไปสนิทเลยว่าตอนนี้มีชายหนุ่มอีกคนอยู่ในบ้านด้วย และกลัวว่าเขาจะดื่มติดพันอยู่นาน เลยเดินพรวดออกไป ทั้ง ๆ ที่หล่อนใส่แค่ชุดนอนซีทรูบางๆ

เจ้านายหนุ่มหันมามองนัยน์ตาของเขาเปล่งประกายแบบมีเลศนัย

“คุณดูเซ็กซี่มากเลยนะครับ ยิ่งสวมชุดแบบนี้ ไม่คิดเลยว่าเลขาของผมเวลาไม่ได้อยู่ในที่ทำงานแล้วเหมือนกลายร่างเป็นอีกคนเลยนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยปากชมรินลดา ทั้งสีหน้าและแววตาของเจ้านายหนุ่มตอนนี้ บ่งบอกถึงความต้องการอย่างชัดเจน

“อุ๊ย!.. ขอโทษค่ะ หลินลืมไปค่ะ ปกติเวลาหลินอาบน้ำเสร็จก็ใส่ชุดนอนเลย”

ท่าทางหล่อนถึงแม้ไม่ได้ยั่วยวนอะไรชายหนุ่มเลย แต่ชุดของหล่อนเนี่ยสิมันก็ยั่วยวนอารมณ์ความเป็นชายของจนแทบเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่

“ไม่เป็นไรครับ นี่บ้านคุณหลินนะครับคุณทำตัวตามสบาย”

“ก็หลินรีบกลัวบอสจะรอนานค่ะ ถ้าอย่างงั้นหลินขอตัวไปเปลี่ยนก่อนนะคะ” รินลดาพูดจบก็หันหลัง กำลังจะเดินไปที่ห้อง ตอนนี้หญิงสาวทั้งเขินทั้งอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ใจก็เต้นรัวเร็วกว่าเดิมหลายเท่า

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณหลิน อย่าเสียเวลาเลยครับ” เสียงหัวหน้าหนุ่มรีบตะโกนเรียกตามหลัง

“ไม่เป็นไรแน่นะคะ” เธอถามย้ำอีกครั้ง

“คุณหลินบอกเองไม่ใช่เหรอครับ ว่าไม่ใช่คนที่มีพิธีรีตองอะไร” ชายหนุ่มพูดเพื่อไม่ให้หญิงสาวเดินหนี

“แต่ว่าชุดนี้หลินโป๊มากไปหน่อยค่ะ” หล่อนพูดขึ้น ทั้ง ๆ ที่ยังไม่หันหน้ามา หัวหน้าหนุ่มรีบเก็บอาการแล้วเปลี่ยนเรื่องพูดทันที

“คุณหลินจะดื่มไวน์สักหน่อยมั้ยครับ”

“ไม่เป็นค่ะ หลินไม่ถนัดดื่มไวน์ หญิงสาวตอบตามความจริง เพราะจริง ๆ แล้ว รินลดาถนัดดื่มเบียร์มากกว่า

“ลองดูสักหน่อยก็ไม่เสียหายนี่ครับ ถ้าคุณหลินลองแล้วไม่ชอบ ก็แค่ดื่มนิดหน่อยก็ได้ครับ ผมไม่อยากดื่มคนเดียว” ปกรณ์พยายามโน้มน้าวให้เธอลอง

“อืม...งั้นก็ได้ค่ะ” หล่อนคิดในใจอยู่นาน แต่ดื่มกับเขาแค่แก้วเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้งไม่อยากเสียมารยาทกับเจ้านาย

“เดี๋ยวผมรินให้นะครับ” เขาค่อย ๆ รินไวน์อย่างช้า ๆ เมื่อชายหนุ่มรินไวน์ใส่แก้วเสร็จแล้ว ก็หยิบแก้วไวน์ เดินตรงมาหารินลดาที่ยืนหันหลังอยู่ ตอนนี้หล่อนอายหน้าแดงมาก

หัวหน้าหนุ่มถือแก้วมาทั้งสองใบ แล้วยื่นแก้วที่เพิ่งรินส่งให้เธอ หล่อนรับแก้วไปถือ

“ชนแก้วครับ” เขาสบตาเธอ หล่อนอายยิ้มหน้าแดง ชายหนุ่มแอบชำเลืองมองเนินอก ชุดนอนสายเดี่ยวของเธอคอมันลึกจนเขามองเกือบถึงทรวงอก เขาจ้องแทบไม่กะพริบตา

รินลดารู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มมองกำลังมองหน้าอกเธอ แถมยังทำหน้ากรุ้มกริ่ม หล่อนคิดในใจ บรรยากาศทุกอย่างวันนี้ทำไมช่างเป็นใจเขาซะเหลือเกิน

“หลินดื่มแก้วเดียวนะคะ แล้วหลินจะกินเบอร์เกอร์”

“อื่อ!... ผมลืมไปสนิทเลยครับ งั้นเรามากินเบอร์เกอร์กันก่อนก็ได้ครับ”

“ไม่เป็นไรคะ หลินดื่มไวน์ก่อนก็ได้แค่แก้วเดียว” เธอรีบกระดกไวน์ที่เขาเพิ่งชนแก้วเมื่อกี้หมดทันที

หลังจากทานเบอร์เกอร์กันเสร็จ เขาก็ขอตัวออกไปนั่งตรงระเบียง ตอนนี้หญิงสาวเริ่มรู้สึกแปลก ๆ มันร้อนวูบวาบ อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ไวน์ที่หล่อนดื่มเข้าไป แต่ก็ดื่มไปได้เพียงแก้วเดียวเอง แล้วก็กินเบอร์เกอร์ตามไปอีก

ในความรู้สึกของรินลดาตอนนี้ มีความสุขมาก ที่ได้นั่งอยู่ใกล้ ๆ ได้นั่งคุยกับเขา ความอายเมื่อกี้มันหายไปไหนหมดนะ มันเหมือนกับว่าโลกนี้มีแค่เธอกับเขา สายตาที่ชายหนุ่มมองหล่อน ถึงแม้ว่ามันจะค่อนข้างมืดแต่เธอก็แอบเห็นว่ามันเป็นสายตาที่เปล่งประกายซ่อนความรู้สึกบางอย่างที่ไม่ธรรมดาอยู่เป็นแน่

หรือความรู้สึกของเขาตอนนี้คงรู้สึกไม่แตกต่างจากเธอแน่ๆ เลย และด้วยฤทธิ์ไวน์มันคงไปเพิ่มความเป็นชายของเขาเข้าไปอีก ขนาดเธอเองเป็นผู้หญิงยังรู้สึกเลย เวลาผ่านไปรวดเร็วมาก เหมือนราวกับว่าเราเพิ่งเริ่มคุยกันได้ไม่นานนี้เอง ตอนนี้หล่อนเองก็รับแก้วไวน์มาดื่มต่อโดยไม่ปฏิเสธ นี้แหละที่เขาเรียกว่าอารมณ์พาไป หัวหน้าหนุ่มขอตัวไปห้องน้ำสักครู่ รินลดาได้ย้ายที่นั่งมาตรงโซฟาด้านใน เพราะอากาศเริ่มเย็น หลังจากนั้นสักพักหัวหน้าหนุ่มก็ออกจากห้องน้ำมา

“คุณหลินง่วงแล้วหรือครับ” เขาเอ่ยขึ้น หลังจากที่หล่อนพิงตัวหลับตรงโซฟา ตอนแรกคิดว่าจะนั่งหลับตาสักพัก เขาเอามือมาเสยผมที่ปรกหน้าหล่อน มืออุ่น ๆ ลูบขึ้นแล้วก็โอบไหล่ดึงขึ้น เบา ๆ

“หลินขอนั่งตรงนี้นะคะ” หัวหน้าหนุ่มเลยปล่อยเธอ แล้วลงมานั่งข้าง ๆ

“หลินต้องขอโทษด้วยนะคะ สงสัยฤทธิ์ไวน์แน่ ๆ เลย”

รินลดาพยายามตั้งสติที่ทั้งรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็อยากรู้ว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป ซึ่งตอนแรกๆ เราก็คุยกันแต่เรื่องงานอย่างเดียว แต่พอเรื่องงานจบเขาก็ถามหล่อนถึงเรื่องครอบครัว