น้ำชาช็อกอยู่ตรงนั้นแทบจะพูดอะไรไม่ออก ตฤณกำมือแน่นอย่างโมโหเดินไปนั่งลงที่โซฟาก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับอารมณ์โกรธ
"นายครับผมว่าใจเย็นก่อนดีมั้ยตอนนี้คุณดาหวันกำลังร้อนนายอย่าราดน้ำมันลงไปเลยครับรอให้เธอใจเย็นกว่านี้แล้วค่อยคุยจะดีกว่า"
"แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง เมียฉันหนีออกบ้านจะให้ทำยังไง"
"ให้อิสระและให้เธอได้เดินด้วยตัวเองไงครับ ทางออกเดียวที่นายจะทำได้ในตอนนี้ ตอนที่เค้ายอมนายไม่หยุดเองนะถึงเวลาที่นายต้องยอมบ้าง"
ตฤณหัวไปมองหน้าลูกน้องก่อนจะมองอย่างไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่
"จะตอกย้ำเพื่อ... แล้วตกลงเป็นลูกน้องใครกันแน่"
"เป็นลูกน้องของนายแต่ว่าผมอยู่เป็นนะครับ แล้วนายล่ะอยู่เป็นรึเปล่า"
เอกภพอมยิ้มมองเจ้านายอย่างล้อเลียน ตฤณทำหน้างอง้ำอยากจะต่อยหน้าผู้ช่วยสักหมัดเพื่อระบายอารมณ์แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมีคนอื่นอยู่ อีกอย่างถ้าไปฟ้องดาหวันขึ้นมาเขาจะโดนโกรธอีก
"แกนี่มัน..."
"น
