Chapter 7

1691 คำ
ตฤณพาดาหวันไปร้านไอศกรีมที่เขาให้เอกภพจองไว้ และเมื่อมาถึงเขาก็พาหญิงสาวเข้าไปข้างใน ดาหวันเห็นชื่อร้านก็ร้องว้าวออกมาทันที เธอเคยเห็นหลายเพจมารีวิวว่าที่นี่อร่อยมากและเชฟของที่นี่ระดับโลกด้วย "ร้านนี้หนูเคยเห็นรีวิวค่ะเค้าบอกว่าอร่อยมากใช่มั้ยคะ เฮียเคยมามั้ย" "เคยสิ อร่อยอย่างที่เค้ารีวิวแหละมาครั้งเดียวกับเพื่อนเพราะไม่ค่อยชอบกินของหวาน" "แต่หนูชอบกินของหวานนะคะ" เธอยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีตื่นเต้นมากที่ได้มากินของอร่อยในวันนี้ มันเหมือนได้ออกมาเจอโลกภายนอกบ้างทั้งที่ปกติจะใช้ชีวิตอยู่แต่ที่บ้านเท่านั้น เธอไม่เคยเรียกร้องอยากไปไหนเพราะรู้ว่าเขาไม่อนุญาต "รู้น่าถึงพามาไง" "ขอบคุณนะคะที่พามา นานๆดาหวันจะได้ออกบ้านทีหนึ่ง" เธอพูดจบก็มีสีหน้าที่สลดลงเล็กน้อย ตฤณลอบมองเธอภายใต้ใบหน้าฝืนยิ้มเธอคงรู้สึกแย่มากที่เขาไม่ยอมให้ออกไปไหน ไม่ใช่ว่าเขากักขังเธอหรอกเพียงแต่เขาไม่อนุญาตให้ไปเที่ยวกับเพื่อนไกลๆก็เท่านั้น มากสุดคือเดินห้างกับเพื่อนในช่วงเลิกเรียนเธอทำได้แค่นั้นจริงๆ "พรุ่งนี้หยุดไม่ใช่เหรอไปเที่ยวเกาะกับเฮียมั้ย" เขาเอ่ยออกมาเสียงอ่อนโยน ดาหวันเงยหน้ามองชายหนุ่มอย่างอึ้งไปเลยไม่คิดว่าเขาจะชวนเธอไปเที่ยวทั้งที่ปกติการไปที่เกาะเขาจะไม่ให้เธอไปเด็ดขาด เขาบอกว่าที่เกาะทะเลบริเวณนั้นน้ำลึกค่อนข้างอันตราย อีกอย่างเธอว่ายน้ำไม่เป็นก็เลยไม่อยากให้ไปที่นั่น "ปกติเฮียไม่ให้ไปนี่คะ" "อยากไปก็ไปสิ แต่ระวังตัวเองหน่อยถ้าเฮียทำงานต้องอยู่แต่บ้านถ้าอยากเที่ยวจะเป็นคนพาไปเองตกลงมั้ย" ดาหวันพยักหน้าทันที เธออยากไปเกาะไข่มุกที่คุณหญิงกับเฮียตฤณพูดถึงมาตลอด เขาบอกว่ามันสวยมากและเธอก็อยากไปสักครั้งในชีวิต "ตกลงค่ะหนูจะไม่ดื้อกับเฮียจะเชื่อฟังคำสั่งค่ะ" "ดีมาก งั้นตอนนี้ไปกินไอติมกันก่อน" "ได้ค่ะหนูกินสตรอเบอร์รี่นะคะ" หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงตื่นเต้น ตฤณกอดคอหญิงสาวพาเดินไปยังโต๊ะที่จองไว้ส่งเมนูไปให้เธอเลือกดูอยากกินอะไรก็ให้สั่งเอง "สั่งเองนะ เมนูเป็นภาษาอังกฤษหมดหวังว่าเด็กอินเตอร์คงจะอ่านได้" "อ่านได้ค่ะหนูเกรดAภาษาอังกฤษนะ" "รู้น่าอยากกินอะไรก็สั่งเองสั่งเผื่อเฮียกับเอกด้วยเดี๋ยวจอดรถเสร็จคงมา" หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเปิดเมนูดูและมันมีหลายอย่างมากจนเลือกไม่ถูก เธอสั่งไอศครีมอย่างที่ชอบและสั่งเผื่อคนอื่นๆด้วย ไหนจะเซ็ตขนมหวานที่เป็นซิคเนเจอร์ของทางร้านอีก "แค่นี้พอค่ะ" "ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะเดี๋ยวทางพนักงานจะมาเสิร์ฟเมนูต้อนรับลูกค้าก่อน ขอให้สนุกกับการรับประทานของอร่อยนะคะ" พนักงานโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปทันที ดาหวันมองนั่นนี่อย่างสนุกนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้กินร้านที่หรูหรามากขนาดนี้ สงสัยต้องถ่ายรูปเอาไปอวดเพื่อนๆแล้วล่ะ "หนูขอถ่ายรูปได้มั้ยคะเฮีย" "หืม... ถ่ายสิจะขอทำไม" เขามองหญิงสาวอย่างมึนงง ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็จะขออนุญาตเขาก่อนทุกครั้งทั้งที่เขาก็ไม่ว่าอะไรเธอเลยนะ เธอยิ้มแห้งก่อนจะเอ่ยเสียงเบา "หนูกลัวโดนดุนี่นา" ตฤณถอนหายใจออกมาเล็กน้อยยื่นมือไปจับหัวหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ไม่รู้หรอกนะว่าเฮียทำให้เรารู้สึกแบบนั้นได้ยังไง แต่เอาเป็นว่าถ้าอยากจะทำอะไรก็ทำไม่ต้องขอหรอก บางอย่างถ้าคิดว่าเหมาะสมก็ทำเลยตกลงมั้ย" "เฮียจะไม่ดุหนูใช่มั้ยคะ" หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เขาดูอ่อนลงกับเธอเยอะมากทั้งที่เมื่อก่อนมีแต่เงื่อนไขเต็มไปหมด "ไม่หรอกจะพยายามไม่ดุไม่ใช่สิจะไม่ดุอีกโอเคมั้ย แล้วก็เลิกทำท่าทางเหมือนกลัวเฮียสักทีขอร้องเหอะ เรากำลังทำให้เฮียรู้สึกผิดนะ" "ขอโทษค่ะ" ดาหวันมีสีหน้าที่สลดลงอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อชายหนุ่มทำหน้าเซ็งๆที่เธอทำหน้าเศร้าอีกแล้ว "งั้นหนูจะไปงานเลี้ยงวันเกิดของตัวเองย้อนหลังนะคะ เพื่อนๆเค้าจะจัดวันเกิดให้ค่ะ" "ไม่อนุญาต!" เขาเอ่ยออกมาทันทีด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ไหนแต่ไรเขาไม่ค่อยให้เธอออกไปเที่ยวเล่นที่ไหนไม่ค่อยให้ไปเจอใครจะเรียกว่าขังไว้ที่บ้านก็ไม่ผิดมากนัก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปทำไมแต่ไม่ค่อยชอบเวลาที่เธอออกบ้านบ่อยๆ "ไหนเฮียบอกว่าจะไม่ดุแล้วก็ไม่ห้ามแล้วนี่คะ ทำไมพูดไม่เป็นคำพูดเลยอ่ะ" ดาหวันมองชายหนุ่มด้วยความรู้สึกที่ผิดหวังกับเขามากทั้งที่เมื่อกี้ยังบอกว่าเธอจะทำอะไรก็ได้ถ้าไม่เดือดร้อนใคร อีกอย่างเพื่อนแค่อยากจัดงานวันเกิดให้ย้อนหลังไม่ได้ทำอะไรไม่ดีสักหน่อย "ก็มัน...." เขาอึกอักพูดไม่ออกเมื่อหญิงสาวท้วงติงถึงคำสัญญาเมื่อครู่ ชายหนุ่มพยายามระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมา "โอเค... งั้นจะจัดเมื่อไหร่ล่ะ" "วันอังคารค่ะเลิกเรียนตอนเที่ยงพอดีก็เลยจะไปเลี้ยงฉลองกันที่ร้านอาหารค่ะ" "ถ้างั้นเดี๋ยวเฮียให้เอกเป็นคนจองสถานที่ให้ เราพาเพื่อนมาก็พอส่วนค่าใช้จ่ายทุกอย่างเดี๋ยวเฮียจัดการให้โอเคมั้ย" ในเมื่อเขาปากเร็วพูดไปแบบนั้นแล้วเพราะฉะนั้นคงต้องยอมไปก่อนทำอะไรไม่ได้ และถ้าเขาเป็นคนจองให้เองอย่างน้อยก็รู้ว่าเธอทำอะไรอยู่ที่ไหน "จะดีเหรอคะเกรงใจจัง" "หรือว่าจะไม่ไป..." "ไปค่ะเอาตามนั้นก็ได้ เฮียใจดีที่สุดเลยค่ะ" หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มซบใบหน้าลงกับไหล่กว้างอย่างลืมตัว ตฤณเห็นแบบนั้นก็อมยิ้มออกมาก่อนจะทำหน้าเคร่งครึมเมื่อลูกน้องคนสนิทเดินมานั่งตรงหน้า "ของที่นายสั่งครับ" เอกภพส่งซองบางอย่างมาให้ชายหนุ่มก่อนจะขอตัวออกไปห้องน้ำสักครู่หนึ่ง ตฤณส่งมันไปให้หญิงสาวดาหวันเปิดดูก่อนจะเลิกคิ้วอย่างสงสัย "ยาคุมฉุกเฉินเหรอคะ" "ต้องกินไม่งั้นท้องแน่ หรือว่าอยากจะท้องล่ะ" เขายื่นใบหน้าเข้าไปคลอเคลียหญิงสาว เธอรีบส่ายหน้าก่อนจะหยิบกินอย่างรวดเร็ว ท้องได้ยังไงเธอยังไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ ถ้าท้องตอนนี้อนาคตของเธอจบแน่นอนแถมยังไม่รู้ว่าเฮียจะรับผิดชอบรึเปล่า "หึ... แล้วก็โทรศัพท์ไปบอกแม่เราด้วยว่าคืนนี้จะไม่กลับ จะไปนอนค้างบ้างเพื่อน" "นอนกับเพื่อนคนไหนคะไม่ได้นัดใครนะคะเฮีย" ดาหวันไม่เข้าใจชายหนุ่มไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไรแต่ที่แน่ๆเธอไม่ได้นัดกับเพื่อนและตั้งแต่จำความได้เขาไม่เคยให้เธอไปนอนค้างบ้านใครเลย "หรือจะโทรบอกแม่ว่าไปนอนคอนโดเฮียดีล่ะ" "ก็...." เธอถึงบางอ้อออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น แสดงว่าเขาจะให้เธอไปนอนค้างด้วยและให้หาเหตุผลมาอ้างกับแม่เพื่อไม่ให้ท่านสงสัย "ว่าไง" "ไหนเฮียบอกว่ามันจะจบแค่คืนนั้นไงคะ" "เปลี่ยนใจแล้วอ่ะจะเอาทุกวันแทน..." หญิงสาวเบิกตากว้างอย่างตกใจเอามือปิดหน้าอกตัวเองไว้เมื่อสายตาที่มองมามันไม่ค่อยน่าไว้วางใจ "เฮียไม่มีสัจจะเลย" "ก็ไม่เคยมีนี่" "เฮียไม่กลัวหนูท้องเหรอทำแบบนี้บ่อยๆอ่ะ" ดาหวันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อชายหนุ่มคิดหื่นกามกับเธออีกแล้ว ครั้งแรกของเธอกับเขามันตราตรึงในใจมาก มันมีแต่ความรุนแรงและทรมานสำหรับเธอจนจำไม่ลืม "ไม่ท้องหรอกเฮียมีถุงยางนะ" "แต่ว่า..." "งั้นเราก็กินยาคุมสิจะได้ไม่ท้องไง" เขายังยืนยันว่าจะนอนกับเธอและถ้าอยากตอนไหนเขาก็จะต้องได้ไม่มีข้อแม้ นอนกับดาหวันคนเดียวมันดีกว่าไปนอนกับผู้หญิงมั่วๆที่ไหน และเขาติดใจเด็กสาวตรงหน้าคงไม่มีอารมณ์ที่จะไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น "แต่ว่า..." "ถ้าแต่อีกรอบจะไม่ใจดีแล้วนะ" ดาหวันทำหน้าเซ็งๆหันไปมองไอศกรีมที่พนักงานมาเสิร์ฟ เธอคงทำอะไรไม่ได้ทั้งที่เขาบอกว่าจะไม่ดูจะไม่ห้ามเธออีกต่อไป แล้วที่ทำอยู่มันให้อิสระเธอตรงไหนก็ยังบังคับเหมือนเดิมอ่ะ "ก็ได้ค่ะ" "ว่าง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปเกาะแล้วจะพาไปขับเรือเล่นด้วยดีมั้ย" หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ เธออยากไปเกาะอยากไปทะเลและอยากไปนั่งเรือเล่นด้วย "ดีค่ะ" "งั้นก็กินเถอะเดี๋ยวจะละลายหมด" เขาลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดู ก็แค่ตามใจเขาบ้างมันจะยากตรงไหนกัน นี่เขาไม่ได้บังคับเธอนะก็แค่ขอความร่วมมือเฉยๆ "เฮียกินมั้ยคะ" "ป้อนสิมือไม่ว่าง..."
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม