ความพยายาม
1642 คำ
เช้าวันต่อมา ณ คอนโดฟาริดา
ฉันลืมตาขึ้นมาในตอนเช้าในหัวพรางคิดเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ที่กันนาร์ขอให้ฉันออกมาจากชีวิตเขา แต่ฉันจะทำมันได้ยังไงในเมื่อฉันไม่ได้แค่ชอบแต่...รักกันนาร์เข้าไปแล้วเพราะความใกล้ชิดที่ฉันพยายามเข้าหากันนาร์มันทำให้ฉันมีความรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆจนห้ามไว้ไม่ได้อีกแล้วเห้ออออ
“จะทำยังไงต่อไปดีนะ ฟาริดา”ฉันบ่นกับตัวเองแต่อีกไม่ถึงเดือนก็จะ 3 เดือนที่ตกลงกับยัยปาล์มไว้แล้วไวเหมือนกันแหะ เอาว่ะ!!สู้ต่อไปอีกหน่อยแล้วกัน
ณ มหาวิทยาลัย GU เวลา 12.00 น.
“ที่ร๊ากกกกก”เสียงฉันตะโกนเรียนกันนาร์ดังลั่นกลางโรงอาหารกลางจนใครๆก็หันมามองอย่างสนใจแต่กันนาร์กับรีบเดินหนีทันที
“ที่ร๊ากกกอย่าหนีเค้าสิ ตัวเอง~”หึม!!!คนบ้าเดินเร็วชะมัดหายไปไหนแล้วน่ะ
วันถัดมา เวลา 14.00 น.
“ที่รัก! เค้าทำขนมมาให้”วันนี้ฉันขนมมาให้กันนาร์ด้วยล่ะ อิจฉาล่ะซิ แบร่ๆ
“ไม่กิน”กันนาร์ไม่กินอ่ะ
“แต่ฉันตั้งใจทำมากๆๆๆเลยนะลองชิมสิ นะๆๆๆ”ฉันหยิบขนมป้อนกันนาร์แต่เขากับปัดมันทิ้ง ปึ้กกก!!
“ฉันบอกว่าไม่กินก็ไม่กินดิว่ะฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอว่ะ?”แล้วกันนาร์ก็เดินหนีฉันไป เห้ออออ เซ็งงงง
“กันนาร์!!!!!เดียวสิ”ไปแล้วกันนาร์เดินไปไกลจนฉันมองเขาเห็น
ฉันไล่ตามตื้อกันนาร์แบบนี้มาสองอาทิตย์แล้วทั้งทำขนม อาหาร ไปหาที่คณะตอนนี้ผ่านมาสองอาทิตย์ที่ฉันคอยตื้อเขาจนน่ารำคาญจนบ้างทีฉันก็ยังรำคาญตัวเองเหมือนทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่เคยคิดที่จะสนใจอะไรฉันเลยแต่ฉันก็ยังที่จะดันทุรังตัวเองเพื่อใหกันนาร์หันมาสนใจบ้างขอ ขอแค่สักนิดที่เขาหันมามองฉันสักวินาทีก็ยังดีขอร้องล่ะกันนาร์ช่วยหันมาสนใจฉันบ้างฉันได้แต่ภาวนาภายในใจ
“อีฟาร์มึงไม่เหนื่อยหรอว่ะ?”อีวินนี่ถามด้วยความเป็นห่วง เหนื่อยไหมหรอ?
“เหนื่อยสิแต่กูก็ยังอยากจะพยายามให้ถึงที่สุด”ฉันตอบมันพร้อมรอยยิ้มฝืนๆ
“แต่นี่มันมากเกือบไปแล้วนะเว้ย กูสงสารมึง”ยัยปาล์มพูด อ่อลืมบอกตอนนี้เรานั่นอยู่ร้ากาแฟใกล้มหาลัยเพื่อมาปรึกษาเรื่องของฉันนี่แหละและอีกอย่างคือฉันจะไปหากันนาร์ด้วยแหละ หึ ไปหาเขาทั้งๆที่เขาไม่สนใจน่าสมเพชตัวเองชะมัดเลย ฟาริดา
“นั่นมันกันนาร์นิ!มากับใครว่ะ?”ฉันหันมองตามที่วินนี่บอกก็พบกับกันนาร์เดินมากับผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางสนิทสนม ผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวน่ารัก เรียบร้อย ผิวขาวตัดกับเสื้อผ้าสีชมพูที่เธอใส่หน้าตาจิมลิ้มน่ารัก และกันนาร์ก็กำลังพูดคุยยิ้มหัวเราะให้กับผู้หญิงคนนั้นอย่างที่ไม่เคยทำให้ฉันมาก่อน...เจ็บ! คือคำเดียวที่อยู่ในหัวฉันตอนนี้
“อีฟาร์มึงไหวไหม?”ยัยปาล์มถามฉันเมื่อเห็นว่าฉันนิ่งไปไม่พูดไม่จา
“อืม”ฉันตอบกลับเสียงเบา
“อ้าวว ว่าไงสาวๆโอ๊ะ!!นั่นมันแพรวานิ”เสียงขอภีมเดินเข้ามาทายพวกเราที่กำลังนั่งอยาที่โต๊ะพร้อมอุทานเสียงดังเมื่อเห็นกันนาร์เดินกับผู้หญิงคนนั้น แพรวา นั่นคงเป็นชื่อของผู้คนนั้นสิน่ะ
“นายรู้จักด้วยหรอ?”ยัยปาล์มถามส่วนหน่ะไม่มีกะจิตกะใจจะถามออะไรอีกแล้วมันจุกจนพูดไม่ออก
“อืม!เป็นดาวคณะสัตวแพทย์นั่นแหละคู่กับไอ้กันน์สองคนนั้นเลยสนิทกันเคยมีแฟนคลับเชียร์ให้คบกันด้วยนะเพราะสองนั้นหน่ะเหมาะสมกันมากกก”ภีมบอก
“อ๋ออ”ฉันตอบกลับเสียงเบา
“เธอโอเคไหม?แต่ๆฉันเชียร์เธอนะเว้ยไอ้อชิกับไอ้ต้าร์ด้วยถึงไอ้ต้าร์มันจะไม่ค่อนพูดแต่ฉันดูออกว่ามันเชียร์เธอเหมือนกันนะ”ภีมพูดให้กำลังใจฉัน
“อืม ขอบใจนะฉันขอไปเข้าห้องแปปนึ่ง”พูดจบฉันก็ลุกไปเข้าห้องเลย
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องเพื่อสงบจิตใจของตัวเองมันเจ็บมากน่ะที่เห็นว่าคนที่เรารักกำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น ตึก ตึก ตึก เสียงคนเดินเข้ามาในห้องน้ำ
“ฮัลโหลลว่าไงแก ตอนนี่อ่ะหรอ? ฉันอยู่กับกันนาร์นะ”กันนาร์?งั้นเสียงนี่คงเป็นเสียงของแพรวาสิน่ะฉันเงียบเพื่อฟังต่อ
“แน่นอนกันนาร์อ่ะต้องรักต้องหลงฉันแน่นอน”
“.................................”
“ยัยผู้หญิงที่ตามตื้ออ่ะหรอ์ฉันยังไม่เคยเห็นหรอกแต่ได้ยินว่าขี้เหร่ ฮ่าๆๆ”หนอยยยัยบ้ามาว่าฉันขี้เหร่ ใจเย็นไว้ฟาริดาๆ
“............................................”ไม่ได้ยินเลยแหะ
“ทำไง?ก็อ่อยแบบเนียนไง กันนารฺหน่ะเกลียดผู้หญิงตามตื้อจะตายฉันแค่ไม่เป็นยังงันก็พอ”
“...................”
“พี่เจอ่ะหรอ? เหอะหลอกนิหลอกหน่อยก็เชื่อแล้วรายนั้นโง่จะตาย”แพรวามีแฟนแล้ว?
“.................”
“อีเค้กมึงหยุดพูดผู้ชายคนอื่นเลยน่ะ เดียวกูเคลียร์เองแหละอย่าเสือกถ้าใครทนกูไม่ได้ก็ไปซะสิ”มีผู้ชายคนอื่นด้วยหรอ?เนี่ย ร้ายกาจๆ
“..............”
“อืมแค่นี้แหละอีเค้ก”แล้วแพรวาก็วางสายฉันจึงแกล้งกดชักโครกแล้วเดินออกไปล้างมือแล้วลอบมองแพรวานี้ผู้หญิงที่เรียบร้อยเหอะ แพรวาเดินออกไปแล้วฉันก็เดินตามเห็นกันนาร์นั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกับเราแล้วแพรวาก็ไปนั่งข้างกันนาร์พร้อมกันรอยยิ้มให้เพื่อนๆฉันและเพื่อนของกันนาร์อย่างเป็นมิตร เหอะเป็นมิตร? ถุ้ยยย!!
“ที่ร๊ากกก มาหาเค้าคิดถึงเค้าอ่ะดิ”ฉันเดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามกันนาร์ที่เหลือที่ว่างอยู่สงสัยเพื่อนฉันเว้นไว้ให้ดีจริงๆเลย
“ใครคิดถึงเธอไม่ทราบ”กันนาร์พูดด้วยสีหน้ากวนประสาทชิ
“ก็ตัวเองงายย~โอ๊ะ!!ใครอ่ะเพื่อนตัวเองอ๋อ?”ฉันหันไปถามกันนาร์แล้วมองแพรวาที่ตอนนี้นั่งนิ่งเพราะช็อคที่เห็นฉันมั้ง
“อืมนี่แพรวา แพรวานี่ฟาริดา”หืม?มะเมื่อกี้กันนาร์ระเรียกชื่อฉัน
“กรี๊ดๆๆๆกันนาร์นายเรียกชื่อฉันอ่ะเป็นครั้งเลยนะเนี่ย ดีใจอ่ะ”ฉันร้องอย่างดีใจที่กันนาร์เรียกชื่อฉันครั้งแรก
“ยัยบ้าเอ้ยย!!ฉันตกใจหมด”กันนาร์เอ็ดฉันเสียงดุ
“เอ่อ คือว่าทำฟาริดาเรียกกันนาร์ว่าที่รักหรอจ้ะ?”จ้ะ?เหอะ
“อ๋อออ...คือว่าเราจีบกันนาร์อยู่นะจ้ะ”ฉันนตอบกลับ
“จีบ?แต่กันนาร์ไม่ชอบให้ใครตามตื้อนะจ้ะ”หนอยยยย
“ใช่กันนาร์ไม่ชอบให้ใครตามตื้อแต่ชอบให้เราตามตื้อคนเดียวจ้ะเนอะกันนาร์ แต่เขาว่าด้านได้อายอดนะจ้ะ”ฉันแกล้งถามกันนาร์และรีบพูดต่อทันทีก่อนที่กันนาร์จะพูดอะไรที่ไม่เข้าท่าแล้วทำให้ฉันหน้าแตก
“แหมมอย่างงี้ฟาริดาก็หนนน้าด้านสินะจ้ะ”แพรวา!!หนอยยย
“หึๆ”เสียงกันนาร์ขำในลำคอเบา
“แต่หน้าด้านเนี่ย ก็ยังดีกว่าหน้าอย่างลับหลังอีกอย่างนะจ้ะ ว่าไหม?แพรวา”ฉันตอบแล้วถามกลับอย่างเหนือกว่า หึๆเล่นกับใครไม่เล่นมากับฟาริดา
“อะเอ่อคือว่าแพรวามีธุระอ่ะกลับก่อนนะ”แล้วแพรวาก็รีบขอตัวกลับก่อน
“กลับยังไงอ่ะเดียวเราไปส่งไหม?”กันนาร์ถามแพรวา เหอะๆห่างกันล่ะจะตายมั้ง
“ขอบใจจ้ะกันนาร์”แพรวาพูดกับกันนาร์
“เดียวกูกลับก่อนนะ”กันนาร์บอกกับเพื่อนๆเขาแล้วเดินออกไปเลย
“ทำไมมึงพูดกับแพรวาอย่างนั้นว่ะ”วินนี่ถามพร้อมกับคนอื่นที่พยักหน้าตามอย่างสงสัย
“ทำไม?หลงเสน่ห์ของแพรวาด้วยอีกคนหรอ?ถ้ากูไม่รู้อะไรมากูไม่พูดอย่างนั้นหรอกพวกมึงก็รู้”ฉันตอบพวกมัน
“มึงรู้อะไรมาเล่าๆๆ”วินนี่ทำน่าอยากรู้เต็ม เห้อออ
“ก็ได้ๆคือเรื่องมันเป็นงี้...............บลาๆๆๆ”ฉันเล่าให้พวกมันกับเพื่อนของกันนาร์ฟังอย่างละเอียด
“โห!!ไม่น่าเชื่อเลยอ่ะแน่ใจนะว่าเรื่องเพราะเท่าที่เห็นแพรวาดูเรีบยร้อยมากนะ”อชิบอกหลังจากที่ฟังจบเพราะแบบนี้ถึงไม่อยากเล่า
“นั่นสิ/นั่นสิ”ภีมกับดาต้าบอกพร้อมกัน
“พวกนายไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรเพราะยังไงพวกนายก็รู้จักมาก่อนฉันอยู่แล้วนิ ชั่งมันเหอะ ฉันกลับก่อน”ฉันพูดกลับพวกภีมแล้วเดินออกมาจากร้านฉันจะไม่ยอมให้ยัยนั่นมาทำร้ายหลอกลวงกันนาร์หรอกนะ ถ้าชอบจริงๆฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกแต่นี่มัน...เห้ออ กันนาร์ฉันจะปกป้องนายเอง!!!
- ผู้เขียน
