วันเกิดที่แสนวุ่นวาย
2295 คำ
ณ The One Pub เวลา 21.05 น.
แท่นแท้นน~ตอนนี้ฉันมาอยู่หน้า The One Pub แล้วล่ะ อิอิมางานวันเกิดของกันนาร์ไงเขาไม่ได้ชวนแต่อยากมาหน้าด้านก็งี้ ฮิๆ^^; ออ!แล้วถ้าสงสัยว่าทำไมชื่อผับเหมือนชื่อแก๊งของกันนาร์อ่ะนะก็เพราะว่านี้เป็นผับที่เขาเปิดกับเพื่อนเขานะสิ ที่จริงฉันก็มานี่บ่อยเหมือนก่อนมาแอบดูกันนาร์ไง พอสารภาพรักกับกันนนาร์ฉันก็ไม่ได้ที่นี่เลยเพราะไปตามจีบกันนาร์แทนไง ฮ่าๆๆภูมิใจไปอีก ว่าแล้วโทรหายัยพวกนนั้นดีกว่าว่ามากันหรือยัง
~ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด~รับสายช้าชะมัด หื้ม!!
“ฮัลโหล เออว่า?มึงอยู่ไหนเนี่ยชวนเองเสือกมาสาย”นี่ฉันโทรหามันหรือมันโทรหาฉันว่ะบ่นซะ งงในงง?
“อยู่หน้าผับแล้วเนี่ยจะโทรว่าอยู่ตรงไหน?”ฉันตอบมันกลับ
“เออๆเดียวออกไปรับเองขี้เกียจอธิบาย”ติ้ก!! แล้วมาก็วางสายไปมาไวไปไวจริงอีวินนี่เอ๊ย!!ฉันรอมันแปปหนึ่งมันก็ออกมาแค่บอกก็พอแล้วม่ะ?ทำเหมือนฉันไม่เคยมาอ่ะ วุ้ยยย!!
“อีฟาร์!!!”มันตะโกนเรียกฉันทั้งๆที่มันเห็นนะว่าฉันเห็นแล้ว
“เออ!!!อะไรของมึงเนี่ยแค่บอกมาก็พอแล้วม่ะ?จะออกรับกูเพื่อ!?”ฉันบ่นมัน
“เอ้า!!กูแค่อยากออกมารับจบม่ะ!!แล้วนี่มึงแต่งตัวไรของมึงว่ะ?”วินนี่ถามฉันพร้อมทำน่าสงสัยแปลกตรงไหนว่ะก็แค่ใส่เสื้อยืมกางเกงยีนขาสั้นรองเท้าแตะขอบฟ้าไม่ได้แต่งหน้าแค่เนี้ย?แต่ก็คงแปลกแหละเพราะเมื่อฉันไม่ได้แต่งแบบนี้ไม่บอกหรอกความลับ
“ทำไมว่ะ?น่ารักดีออก”ฉันตอบมันแล้วหมุนตัวให้มันดู
“เมื่อก่อนเวลามาผับมึงเนี่ยแต่งตัวตลอดน่ะ”ใช่!เมื่อฉันแต่งตัวเวลามาผับตลอดแต่ก็ไม่ได้เวอร์วังอะไรหรอกแต่ก็มีแต่งหน้าบ้างแหละ
“ก็กูบอกแล้วไงว่าจะให้ชอบที่กูเป็นกูไง”ใช่ๆฉันบอกกับพวกไว้แล้วว่ากันนาร์ต้องชอบที่ฉันเป็นชั้นอ่ะ
“แต่มึงก็ควรแต่งบ้างนะเดียวนี้มึงแทบไม่แตะเครื่องสำอางค์เลยนะ”มันบ่นฉันขี้เกียจฟังแหละ
“พอๆเข้าข้างในกันเหอะ ยัยปาล์มรอนานแล้วมั้ง”แล้วฉันก็ลากมันเข้าไปในผับคนมองตลอดทางเหอะๆสวยล่ะสิหมั่นน่าไปอีกฉัน ที่มองเพราะฉันแต่งตัวแบบไม่น่าเข้าผับอ่ะ คนที่มาเที่ยวที่นี่ต้องมีเงินและส่วนมากก็เป็นนักศึกษามหาลัยฉันทั้งนั้นแหละจึงไม่แปลกที่จะมีแต่พวกหัวสูงเยอะอ่ะน่ะ แล้ววินนี่ก็พาฉันเดินพาที่โต๊ะที่มีปาล์มนั่งรอพวกเราอยู่
“นานมากกก!!นี้ไปรับมาที่คอนโดหรอไงว่ะ?”ปาล์มบ่นแล้วทำน่างอใส่พวกฉันสองคน
“ก็วินนี่มันบ่นกูอ่ะ”ฉันฟ้องยัยปาล์มมันแม่งเลย
“มึงกูดูมันแต่งตัวดิ เดินเข้าเนี่ยอายเขาชิบหาย”วินนี่ฟ้องยัยปาล์มกลับบ้าง ชิ!
“เออๆที่กูบ่นเนี่ยมึงเพราะถ้ามึงมาช้ากว่ากันนาร์ของมึงได้โดนงาบไปแน่น นู้นนน”ยัยปาล์มพยักหน้าไปทางที่กันนาร์อยู่มันเป็นชั้นสองของผับที่มาสารถมองลงมาข้างล่างได้ชัดเจน ที่ตอนนี้กำลังมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งตักของกันนาร์และนัวเนียกันอยู่ หื้มม!! จะสิงเข้าไปอยู่แหละ ฉันทำน่าโมโหแล้วหยิบแก้วเหล้าที่ยัยปาล์มมิกซ์ไว้ขึ้นมาดื่มทีเดียวหมดแก้ว
“เห้ยยๆ!!ใจเย็นมึงแล้วมึงจะเอาไง?”วินนี่ถาม
“ยังไม่เอาไงรอดูไปก่อน”ฉันบอกมันพร้อมกับยกแก้วเหล้าดื่มอีก ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงสองคนนั้นก็ยังนัวเนียกันอยู่ เหอะ!!ถ้าจะขนาดนั้นไม่ไปเปิดห้องเลยว่ะ!! เจ็บชิบหายเลยว่ะ ตอนนี้ฉันว่าฉันเริ่มเมาล่ะ ไปหากันนาร์ดีกว่า พรึ่บบ!!เสียงฉันลุกขึ้นกะทันหันจนเซ
“เห้ยๆมึงจะลุกไปไหน”ยัยปาล์มถามฉัน
“จายยย~ปายย~หาาา~กันนนาร์~”ฉันตอบเสียงยานเพราะเริ่มเมาแล้ว
“แต่มึงเมาแล้ว เห้ยยยย!”ฉันไม่ฟังมันแล้วเดินไปหากันนาร์ทันทีแม่งคนเยอะมะชัดไม่มีที่ไปกันไงว่ะ!!!นั่นงายยย~กันนาร์~^^;
“กันนาร์!!~”พรึ่บบ!!ฉันเรียกกันนาร์แล้วผลักผู้หญิงคนนั่นลงแล้วนั่งตักแทน แบร่ๆสมน้ำหน้า
“เห้ย!!/กรี๊ดด!!”เสียงกันนาร์กับผู้หญิงคนนั้นร้องอย่างตกใจพร้อมกัน ชิ!ทำไมต้องพร้อมกันด้วยว่ะไม่ชอบเว้ยยย!!
“อีบ้า!!ทำบ้าไรของแกย่ะ”มันด่าฉันอ่าแล้วไงด่ามาด่ากลับไม่โงนะจ๊ะ
“ก็นั่งตักกันนาร์ไงถามไรโง่ๆ”ฉันด่ากลับเชอะ!เรื่องไรจะให้ยัยนั่นด่าฉันคนเดียวว่ะ แต่แปลกกันนาร์ไม่ไล่ฉันลงว่ะ แล้วฉันก็หันน่าไปหากันนาร์ซึ่งตอนนี่กำลังพยายามระงับอารมณ์โกธรอยู่ แหะๆแล้วฉันก็ยิ้มให้กันนาร์ไปทีนึ่ง
“ไม่ต้องมายิ้มลงไป!”กันนาร์ไล่ฉันแล้วอ่ะ แสดงว่าที่เงียบเนี่ยกำลังสงบสติอารมณ์อยู่แน่เลย
“ตะแต่เค้าง่วยอ่ะ แล้วก็เมามากๆเลย”ฉันบอกกันนาร์แล้วเอาหัวซบที่อกของกันนาร์อ่าาา อุ่นจังชอบอ่ะ!!อยากเอากลับบ้าน เอากันนาร์กลับบ้านที่หนึ่งค่ะ!!
“มันเรื่องของเธอ ไม่ใช่เรื่องของฉัน”ถึงกันนาร์จะพูดแบบนั้นแต่มือของกันนาร์กลับกระชับอ้อมกอดขึ้น น่ารักจังงง
“งื้ออออ ตัวเองไปส่งเค้าที่คอนโดหน่อยจิน่ะๆๆๆๆ”ฉันอ้อนกันนาร์ถึงแม้ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลรึป่าว
“กรี๊ดดดดดดดด!!!แกออกมาจากกันนาร์ของฉันเดียวนี้น่ะ!!!”เสียงผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องดังขึ้นมาอ้าวนึกว่าไปแล้วซะอีก
“โอ๊ยยยยยยยย!!จะเจ็บบ!”มันจิกหัวฉันค่ะหนอยยมากไปแล้วน่ะดีจะได้แก้แค้นที่บังอาจมานั่งตักกันนาร์ของฉันตักนานสองนาน โอ๊ยยเจ็บชิบหาย
“เห้ย!!/เหี้ย!!/อีฟาร์!!”เสียงเพื่อนฉันเพื่อนกันนาร์รวมทั้งกันนาร์ร้องด้วยความตกใจที่ฉันโดนจิกหัวหนอยยอีนี่!!
“ปล่อยเพื่อนฉันเดียวนี้นะ!!อีวอก!”เสียงวินนี่เข้ามาห้าม
“วินนี่ไม่ต้อง!!กูเอง!!”ฉันบอกมัน
“มึงไหว?”มันถามฉันพยักหน้าให้มันแปลว่าไหว แล้วก็หันไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้วจิกหัวมันกลับบ้าง
“โอ๊ยยย!!!แกปล่อยฉันนะ”มันบอกฉันแล้วเรื่องออะไรฉันต้องปล่อยในเมื่อมันยังมาปล่อยฉันเลย
“แล้วทำไมฉันต้องปล่อย?”ฉันถามกลับด้วยท่าทางกวนประสาท
“แก!!แย่งกันนาร์ไปจากฉัน”เพี๊ยะ!! มันตบฉันค่ามึงเจอดีแน่ หื้ม!!
“อีฟาร์!!!”เสียงเพื่อนฉันเรียกแต่ไม่มีใครเข้ามาเพราะพวกมันรู้ดีว่าเวลาฉันโมโหมันเป็นยังไง
“ไอ้กันน์มึงห้ามหน่อยดิ”ภีมบอกให้กันนาร์ห้าม
“ไม่ใช่เรื่องของกูสักหน่อย”กันนาร์ตอยอย่างไม่ยี้ล่ะ
“เรื่องของมึงเลยเพราะเขาตบกันเพราะมึงเนี่ย”อชิบอกกันนาร์กลับด้วยความโมโห เพี๊ยะๆๆ!!เสียงฉันตบยัยกลับเล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกับฟาริดา!!!
“แก๊!!!ตบฉัน!!”มันชี้หน้าฉัน
“เออตบทำไมคิดว่าสะกิดหรอ?”ฉันตอบกับอย่างกวนตีน
“แก๊ตายยยย!!!!”มันกระโจรใส่ฉันแต่ภีมมาจับไว้ทัน
“ปล่อยๆๆฉันน่ะฉันจะไปตบมันที่มันมาแย่งกันนาร์ ปล่อยยยๆ!!” มันดิ้นโวยวายเพื่อจะมาตบ
“ทำไมๆเข้ามาดิคิดว่ากลัวหรอ?แล้วอีกอย่างฉันไม่ได้แย่งกันนาร์จากเธอเพราะฉันมาก่อนโว้ยย!!”ฉันตะโกนบอกมันด้วยความเสียงดังซึ่งตอนนี้เพลงในผับปิดหมดแล้วปิดตั้งแต่ฉันกับตบกับอ่ะ
“แก๊!!!!”มันเข้ามาตบฉันอีกแต่ภีมจับไว้
“พอ!!!!!!!”เสียงของดาต้าดังขึ้น แม่งงงคิดว่าไม่อยู่แล้วซะอีก
“พวกมึง!!ไสหัวออกไปจากผับกูเดียวนี้!!”ดาต้าไล่พวกฉัน
“แต่วะ…!!!”ยัยนั่นตะโกนขึ้น
“หุบปากมึงแล้วไสหัวไปก่อนที่กูจะตบปากมึง”ดาต้าด่ายัยนั่นเจ็บแสบฉันยัยเจ็บแทนอ่ะ แล้วยั่ยนั่นก็เดินกระทืบเท้าออกไปด้วยความโมโห
“เธอก็ออกไปด้วย”คราวนี้เป็นกันนาร์ไล่ฉันแล้วไง?ก็ฉันไม่ไปอ่ะ
“ไม่เอาตัวเองงงไปส่งเขาหน่อยน่ะๆๆ”ฉันกลับมาอ้อนกันนาร์อีกครั้ง
“ไม่!!!!!มาเองได้ก็กลับเองได้ กูกลับก่อนน่ะหมดสนุกแหละ”แล้วกันนาร์ก็เดินออกไปหลังจากที่ลาเพื่อนๆเสร็จแล้วก็วิ่งตามออกไปด้วย
“กันนนาร์รอด้วยยยยยย!!”ฉันวิ่งตามกันนาร์ทั้งๆที่กันนาร์เดินโลกชั่งไม่ยุติธรรม ปึก!!เสียงฉันชนหลังกันนาร์เจ็บอ่ะ
“โอ๊ยย!! เจ็บอ่ะ”ฉันพูดพรางจับที่หน้าผาก
“ยัยโง่!!แล้วตามฉันมาทำไม?”กันนาร์ถาม
“ไปส่งหน่อยจิน้าๆๆ”ส่งสายตาวิ้งค์ๆ
“ไม่!!”แล้วกันนาร์ก็เดินไปขึ้นรถของเขาซึ่งเป็นสปอร์ตคาร์ออดี้ R8 สีขาวฉันอาศัยจังหวะที่กันนาร์ปลดล็อครถแล้วขึ้นไปนั่งข้างคนขับทันที
“เธอ!!ลงไปเดียวนี้”กันนาร์ไล่ฉันอีกครั้ง
“ไม่ลง!!น่าๆไปส่งหน่อยยังไงก็ทางผ่านไปคอนโดนายอยู่นิเนอะ”ฉันพูดแล้วยิ้มกว้างให้กันนาร์
“เห้ออออออ”กันนาร์ถอนหายใจแล้วเคลื่อนรถออกแล้วฉันก็นั่งยิ้มตลอดทางพร้อมกับร้องเพลงคอไปด้วยเบาๆ
“เป็นบ้ารึไง?มีความสุขอะไรขนาดนั้น”กันนาร์ถามที่เห็นฉันมีความสุข
“อืม!...มีความสุขสิก็ฉันได้อยู่กับนายนี่น่า”ฉันพูดแล้วยิ้มให้กับกันนาร์อีกครั้ง
“แต่ฉันไม่ได้อยากอยู่กับเธอ”กันนาร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจนน่าใจหาย
“อืม!!ฉันรู้ รู้ว่านายไม่ได้อยากอยู่กับฉันแต่...ฉันก็ดีใจอยู่ดีที่ได้อยู่กับนาย”ฉันตอบแล้วมองน่ากันนาร์จากนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนถึงคอนโดฉัน ฉันกำลังจะลงจากรถแต่กันนาร์เรียกฉันไว้...
“เดียว!!”ฉันยักคิ้วเชิงถามว่ามีอะไรแล้วกลับลงไปนั่งที่เดิม
“วันนี้วันเกิดใช่ไหม?”ฉันพยักหน้า
“งั้นฉันขออะไรเธอหน่อยได้ไหม?”หืมมมม?กันนาร์เนี่ยนะจะขออะไรฉัน
“ได้สิ!!ตัวเองขออะไรเค้าให้หมดอ่ะ”ฉันพูดด้วยท่างทางดีใจที่กันนาร์จะขออะไรจากพรางยิ้มหวานอย่างมีความสุข
“เธอ...ช่วยออกไปจากชีวิตฉันได้ไหม?ฉันเบื่อที่ต้องมีเธอมาคอยตามมันรำคาญมากรู้ตัวป่ะ?”ฉันถึงกลับหุบยิ้มทันทีแล้วเปลี่ยนเป็นน้ำตาคลอแทนที่กันนาร์บอกให้ฉันออกไปจากเขา ออกไปจากชีวิตหรอ?ไม่มีทางหรอก!!
“...ฉันทำให้ไม่ได้หรอก”ฉันตอบเสียงเบาพรางกลั้นน้ำไม่ให้มันไหลออกมา
“ทำไม!!”กันนาร์ถามเสียงดังพร้อมทั้งกระชากแขนฉันอย่างแรง
“...เพราะฉันชอบนาย...ชอบมากๆถึงแม้พยายามจะตัดใจแล้วแต่ก็ ฮึก! ทำไม่ได้ ฮึก!!กันนาร์...ให้ฉันทำอะไรก็ได้แต่อย่าให้ฉันออกไปจากชีวิตนายเลยน่ะ ฮึกๆ!!ฮือออออ”ฉันร้องไห้อย่างหนักต่อน่ากันนาร์ จนกันนาร์เบือกหน้าหนี
“ลงไปซะ!!!แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก”กันนาร์ไล่ฉันอีกครั้ง
“ก็ได้...”แล้วฉันก็ลงไปจากรถแล้วพูดทิ้งท้ายไว้ว่า
“แต่ฉันไม่ออกไปจากชีวิตนายหรอหน่ะ” ปึก!!เสียงปิดประตูแรงด้วยฝีมือฉันเองล่ะ บึ้นๆๆๆๆบึ้นนนนนนนนน แล้วรถของกันนาร์ก็วิ่งออกไปด้วยความเร็ว
“ฮือๆๆๆฮืออออออฉะฉันไม่มีทะทางออกไปจากนายจนกว่าจะ 3 เดือนหรอก ฮื่อออๆๆๆตะแต่ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว ฮืออออ”ฉันนั่งร้องไห้อยู่หน้าคอนโดอยู่นานแล้วพาร่างอันเกือบไร้วิญญาณของตัวเองกลับห้องแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหากันนาร์ ที่จริงฉันมีเบอร์ของกันนาร์ ไลน์และอื่นๆหมดนั่นแหละแล้วฉันก็ส่งข้อความหากันนาร์ทุกวันก่อนนอนถึงแม้กันนาร์จะไม่ต้องอะไรกลับมาก็ตามแต่ก็ยังดีที่กันนาร์ไม่บล็อคทุกอย่างของฉันออกไป
‘ขับรถดีๆนะกันนาร์ ฝันดีนะคะ ที่รัก ขอโทษที่ทำตามขอให้ไม่ได้นะ รักนะ’ แล้วฉันหลับลงไปทั้งน้ำตา...
- ผู้เขียน
