ใส่ร้าย
2035 คำ
ณ คอนโดฟาริดา เวลา 16.35 น.
“นั่นก็เพราะรู้ ฉันรู้ตัวฉันดีกว่าใคร รู้ทั้งรู้ว่าเธอน่ะดีต่อใจถึงเธอจะใดต่อจี แต่ว่าไม่เป็นไรเธอก็ต้องไปอยู่ดีเพราะรู้ ฉันรู้ตัวฉันดีกว่าใคร รู้ทั้งรู้ว่าเธอน่ะดีต่อใจ ถึงเธอจะใดต่อจี แต่ว่าไม่เป็นไรเธอก็ต้องไปอยู่ดี”ตอนนี้ฉันกำลังร้องเพลงและอาหารไปด้วยอยู่ในครัวเพราะวันนี้กันนาร์จะมา ฮิฮิ ที่จริงกันนาร์มาคอนโดฉันอาทิตย์กว่าๆแล้วละมาดูอาการของเจ้าลัคกี้ไง และตอนนี้อาการมันเจ้าลัคกี้ก็ดีขึ้นเรื่อยๆขนสวยนุ่มฝูมากๆเพราะมันได้การดูแลจากฉันและกันนาร์อย่างดี
ติ๊ดต่อง~ติ้กต่อง~ติ้ดต่อง! สงสัยกันนาร์มาแล้วแน่เลยเหมือนภรรยารอสามีกลับบ้านอ่ะเขินนนนนน
“มาแล้วๆๆ”แกร๊บ!ฉันรีบเดินไปเปิดประตูทันทีที่ได้ยินเสียงกริ้งเพราะเดียวกันนาร์บ่นเอาอีกว่าเปิดช้า
“ช้า”ว่าแล้วว่าต้องบ่น หึม!
“แปปเดียวเองน่า”ฉันทำงิกใส่กันนาร์
“ฉันกดกริ้งตั้งสามที เธอช้า!”แหนะนิดหน่อยยังจะเอาคนบ้าเอ้ย!
“โอเคๆฉันผิดเองแหละเค้าขอโทษน้าตัวเองงง~”สรุปฉันก็ผิดอยูดีสินะแต่ชั่งเถอะเพราะเป็นกันนาร์ฉันยอมได้อยู่แล้วแค่นี้จิบๆ
“แล้วเจ้าลัคกี้ล่ะ?”กันนาร์มองหาเจ้าลัคกี้แล้วถามฉันเพราะว่าหามันไม่เจอ
“อ่อ!อยู่ในห้องหน่ะ แปปนะ”ฉันบอกแล้วรีบวิ่งไปเอาเจ้าลัคกี้ที่อยู่ในห้องฉันออกมา
“เจ้าลัคกี้ ปะป๋ามาแล้ววววว”ฉันแล้วก็เรียกเจ้าลัคกี้เสียงดังพร้อมกับอุ้มมันออกมาหากันนาร์
“มาๆเจ้าลัคกี้มาให้ปะป๋าดูหน่อยว่าดีขึ้นหรือยัง?หืม?”กันนาร์พูดกับเจ้าลัคกี้เสียงไพเราะเสนาะหูมากเวอร์ทีกับฉันนะจะกินเข้าไปทั้งหัวอยู่แล้ว อ่อแล้วไม่ต้องสงสารว่าทำไมกันนาร์ถึงไม่โมโหที่ฉันเรียกว่าปะป๋าเพราะกันนาร์เริ่มเอือมกับฉันนะสิ ฮ่าๆๆๆๆ แต่ช่วงแรกก็บ่นอยู่นะแถมด่านบ้างทีว่า ใครอนุญาณให้เธอเรียกบ้างละ ยัยบ้าบ้างละแต่ฉันก็ยังเรียกอยู่ดีจนตอนนี้กันนาร์ก็แทนตัวเองว่าปะป๋าเหมือนกัน ฉันลอบมองกันนาร์ที่ตอนนี้กำลังเล่นกับเจ้าลัคกี้อย่างถนุถนอบเพื่อไม่ให้โดนแผลของมันที่ยังไม่หายดี
“กันนาร์วันนี้กินข้าวเย็นกับฉันนะฉันทำเผื่อนายด้วย”ฉันชวนกันนาร์กินข้าวเย็นด้วยกัน
“อืม เอาสิฉันหิวแล้ว”เย้ๆกันนาร์ยอมกินด้วยละเพราะบ้างทีกันนาร์ก็ไม่กินกลับเลยจนทำให้อาหารฉันเป็นหมันเกือบตลอด
“มาสิวันนี้ฉันแต่ของโปรดนายทั้งนั้นเลย มี แกงส้มชะอมกุ้ง ไข่เจียวหมูสับ ไก่ทอดกระเทียม และก็ต้มจืดเต้าหู้ กินเยอะๆเลยนะ”ฉันนำเสนอเมนูอาหารที่ทำให้กันนาร์พร้อมกับตักข้าวใส่จานแล้วนั่งกินด้วยกันเหมือนสามีภรรยา อิอิ
“รู้ได้ไงว่าฉันชอบ?”
“เรื่องอะไรที่เป็นเรื่องของนายฉันรู้หมดนั้นแหละน่า กินๆกันเป็นไงอร่อยป่ะ?”ฉันถามถึงรสชาติอาหารที่ฉันทำ
“ก็....ดี”เห้อออ ลุ้นแทบตายสุดท้ายได้แค่ดี เซ็งง่ะ
“เป็นไร?”เมื่อเห็นฉันทำน่าหงอยกันนาร์จึงถามขึ้น
“ก็ฉันคิดว่าจะบอกว่าอร่อยนิ สุดท้ายได้แค่ดี”ฉันตอบ
“ดีของฉันก็คือ...อร่อยนั้นแหละยัยบ๊อง”อร่อย?เย้ๆๆๆดีใจจังนึกว่าจะไม่ชอบซะแล้วแหะแต่บอกว่าอร่อยไม่ได้บอกว่าชอบนิ
“อร่อยแล้วว ชอบไหม?”ฉันมองอย่างลุ้นๆ
“อืม”ฉันยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยินคำตอบ
“งั้นเดียวฉันทำให้กินบ่อยๆเลย”ฉันพูดอย่างมีความสุขตลอดแล้วหลังจากกินข้าวเสร็จกันนาร์ก็กลับเลย
“งั้นฉันกลับก่อนนะ”
“อืม กลับดีดีนะ บ๊ายบายยย”ฉันโบกลากันนาร์อยู่หน้าห้องจนกันนาร์เดินเข้าลิทฟ์ฉันจนเดินเข้ามาในห้อง
ช่วงเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่ผ่านมามันทำให้ฉันได้ใกล้ชิดกับกันนาร์มากขึ้นแต่ที่เกิดขึ้นก็เพราะเจ้าลัคกี้นั่นแหละขอบใจแกจริงๆนะเจ้าลัคกี้ แต่แปปก็จะ 3 เดือนแล้วไวมากกก อีกแค่สองวันเท่านั้นฉันตั้งใจจะขอกันนาร์เป็นแฟนอีกครั้งถ้าไม่ได้คงต้องตัดใจจริงแล้วล่ะฟาริดา...
และตอนนี้กันนาร์ก็ไม่ได้มาคอนโดฉันแล้วเพราะเจ้าลัคกี้หายดีแล้วและกันนาร์ก็มีเรียนหนักมากๆเพราะเข้าสู่ช่วงสอบปลายภาคของภาคเรียนแรกแล้วและฉันเองก็ต้องอ่านหนังสือหนักมากๆเช่นกันนี่ชีวิตมหาลัยเรียนน้อยสอบเยอะ
ณ มหาวิทยาลัย GU คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เวลา 11.55 น.
“กรี้ดดดดเย้ๆๆๆสอบเสร็จแล้วโว้ยยยย”พอออกมาจากห้องสอบยัยวินนี่ก็กรี้ดร้องอย่างดีใจที่สอบเสร็จแล้วฉันก็ดีใจเพราะเป็นสอบวิชาสุดท้ายและฉันก็จะขอกันนาร์เป็นแฟนอีกครั้ง
“โว้ยย!!มึงจะดีใจอะไรขนาดนั้นร้องเป็นขอส่วนบุญไปได้”ว่าแล้วจะโดนยัยปาล์มด่านจนได้วินนี่มันก็หาเรื่องให้โดนยัยปาล์มอยู่เรื่อยสงสัยมันโรคจิตแล้วล่ะ
“ก็กูดีใจอ่ะ เนอะอีฟาร์เนอะ”ดูมันเถียงไม่ได้หาพวกอีก
“กูไม่รู้ งงอยู่”ฉันพูดแล้วหันหน้าหนีมัน
“อีฟาร์!!!!”แสบแก้วหูชะมัดมันจะตะโกนทำไมของมันว่ะ
“อีฟาร์ วันนี้วันสุดท้ายแล้วนี่หว่าใช่มะ?”มันเลิกคิ้วถาม
“อืม”ฉันตอบยัยปาล์ม
“สุดท้ายอะไรของพวกมึงวันสอบหรอ?”อีโง่เอ้ยยยย
“อีโง่!/อีโง่!”ฉันด่ามันพร้อมกัน
“ก็วันสุดท้ายที่อีฟาร์มันจะจีบกันนาร์ไง อีโง่ๆๆ”ปาล์มด่ายัยวินนี่
“เออๆๆๆๆนึกออกแล้วๆมึงอ่ะเอาไงวันสุดท้ายแล้วเนี่ยย?”พวกมันมองหน้าฉันพร้อมกัน
“กูจะขอกันนาร์เป็นแฟนอีกครั้งว่ะ ถ้าไม่ได้กูคงต้องตัดใจ”ฉันบอกพวกมันหน้าเศร้า
“อืม โอเคเดียวพวกกูไปด้วย”
“ไม่เอาอ่ะ กูจะไปคนเดียวกูไปละนะ”พูดจบฉันก็นวิ่งออกมาเลย
“อีฟาร์!/อีฟาร์ ห่ามึงเอ้ยยยย”
ตอนนี้ฉันกำลังเดินไปคณะสัตวแพทย์เพื่อไปสารภาพความในใจอีกครั้งแต่ระหว่างทางนั้น กึก!!
“จะไปสารภาพรักกับกันน์อีกหรอ?”แพรวา แพรวานั่นเองที่มาขวางทางฉันไว้
“แล้วมันเรื่องของใคร?ของเธอป่ะก็ไม่ใช่”ฉันตอบกลับแบบนิ่ง
“สารรูปอย่างเธอเนี่ยนะ เหอะ ให้ฟรีกันน์เขายังไม่เอาเลย”เจ็บจี๊ดดด
“แล้วไงฉันมันสวยภายในเว้ย สวยภายนอกแต่จิตใจสกปกรับไม่ได้ว่ะ”ฉันตอกกลับบ้างหนอยกล้ามากมาว่าอีฟาร์ถาปัตย์
“กรี้ดดดแก๊ๆๆๆๆ”อ้าววผีเข้าเฉยเลยว่ะ งงในงง
“ผีเข้าหรอ?เดียวเรียกหมอผีให้เอาป่ะ?”เพี้ยะ!!!!เหี้ยยยมันตบฉันว่ะแบบไม่ทันตั้งตัวด้วย หนอยย เพี้ยะ!!!เพี้ยะ!!! ฉันตบกลับคืนสองครั้งหน้ามือกับหลังตีน!!เอ้ย มือ
“ไม่มีใครบอกหรอ?ว่าถ้าฉันเนี่ยจะโดนเอาคืนเป็นสองเท่า!!!!”พูดจบฉันก่อนเดินหันหลังให้มันไป แต่...
“ไม่มีใครบอกหรอ?ว่าอย่าหันหลังให้ศัตรู” โอ๊ยย มันจิกผมฉันเว้ย เพียะ!!!ๆๆๆ
“ไงยังกล้าลองดีกับกูไหม?อีฟาร์!!!!!”มึง!!อีแพรวเพี้ยะ!!!ฉันอาศัยตอนมันเผลอยค่อมมันและ เพี้ยะ!!!!เพี้ยะ!!!!เพี้ยะ!!!!เพี้ยะ!!!!เพี้ยะ!!!!
“ไม่สนิทอย่าเรียกกูอีฟาร์!!!” เพี้ยะ!!!! หมับ!!โอ๊ยยยยย ใครว่ะ!!!?
“กันนาร์!!!!”ใช่!คนที่ดึงฉันออกมาจากอีนั่นคือกันนาร์
“เป็นบ้าอะไรของเธอ!!!อยู่ดีไปตบแพรวาเขาทำไม!!!?”อยู่ดีๆ?เหอะ!
“ฮือออๆๆๆๆกันน์ชะช่วยแพรด้วยฮืออๆๆ”นางพูดแล้วเขาไปกอดกันนาร์ไว้ ถุ้ยย!!กูก่อนแท้ๆ
“มันตบฉันก่อนะเว้ย!!”กันนาร์มองฉันด้วยสายว่างเปล่าขอร้องละอย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นกันนาร์
“แพรวาเนี่ยนะตบเธอก่อน?จริงไหม?แพรวา”กันนาร์หันไปถามแพรวามที่ตอนนี้กอดกันนาร์อยู่
“มะไม่จริงนะอย่างแพรจะทำใครได้ แพรแค่ได้ยินว่าฟาริดาจะมาขอกันน์เป็นแฟนอีกครั้งก็มาให้กำลังใจตะแต่ฟาริดาบอกว่าแพรเสแสร้ง แล้วๆฮืออก็บอกว่าฉันรู้นะว่าเธอก็ชอบกันนาร์ แต่แพรบอกว่าใช่ชอบแต่ไม่ได้อยากครอบครอง แล้วฟาริดาก่อนตบแพรฮืออออออๆ”เหอะ!! ตอแหล!!
“ตอแหล!!!”ฉันพุ่งตัวจะไปตบแพรวาอีกครั้งแต่เพื่อนฉันโพล่งมาจากไหนไม่รู้มาห้ามไว้
“พอๆๆๆๆอีฟาร์พอ!!!”วินนี่มันห้ามฉัน
“กูไม่พอก็มันตอแหลอ่ะ มันตบกูก่อน!!!”สะบัดจากพวกมัน
“ตอนที่เธอพูดว่าแพรร้ายดีนะฉันไม่เชื่อเสียแรงที่เชียร์”ภีมพูดเหอะเสียแรงที่เชียร์?ถุ้ย!!ใครขอว่ะ
“นั่นนะสิฉันเสียใจนะที่เธอทำร้ายแพรแบบนี้”อชิแม้แต่อชิคนที่ฉันคิดว่าดีที่สุดยังคิดว่าฉันเริ่มก่อน เจ็บดีว่ะ
“หึ!!”ดาต้าเจ้าเก่า
“พวกมึงปล่อยกู!!!!”พวกมันปล่อยแล้วเดินเข้าไปหาแพรวาแต่...เพี๊ยะ!!ตุบโป๊ป!! เจ็บ....คำๆเดียวในใจฉันตอนนี้ กันนาร์ตบฉัน...
“อีฟาร์!/อีฟาร์”เสียงของเพื่อนฉัน
“พอสักทีฟาริดา ฉันไม่มีวันคบกับผู้หญิงอย่างเธอ!!แล้วอย่างคิดว่าแค่หมาตัวเดียวมันจะทำให้ฉันชอบเธอขึ้นมา ผู้หญิงอย่างเธอมันน่ารังเกียจ!!!”ฉันยังก้มหน้าอยู่เดิม
“อืม ฉันเข้าใจแล้ว”ฉันเงยหน้าขึ้นแล้วมองกันนาร์ แต่กันนาร์ผงะไปแปปนึ่งเพราะเห็นฉันมั้ง ช่างแม่งงเถอะ แผลที่ตัวไม่เท่าที่ใจ
“อีฟาร์!เลือด/อีฟาร์ เลือดมึงไหล”สองคนนั้นโวยวายฉันค่อยๆลุกขึ้นเพื่อมองกันนาร์ที่ยืนอยู่ ส่วนแพรวาเพื่อนๆของเขากับมันกำลังปลอบอยู่ เหอะ!!
“...ฉันเข้าใจแล้วๆๆกันนาร์ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่ได้มีผลอะไรกับนายเลยแม้แต่น้อย แต่ฉันก็ดีใจนะที่ได้ทำอะไรตามใจตัวเองทั้งๆที่เพื่อนห้ามแถบตายให้ยุ่งกับนาย ตลอดเวลาที่ฉันจีบนายฉันมีความสุขมาก อึก!! โดยเฉพาะเมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมาฮือๆๆอ่อ!!!ฉันตบแพรวาก่อนเองแหละเพราะฉันอิจฉาที่นายยิ้มหัวเราะกับเธอทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำอะไรเลย ฮึกก!! ต่างกับฉันที่ทำทุกอย่างแต่ๆนายๆก็ไม่เคยสนใจ ฮือออๆขอโทษที่ทำให้ลำบากใจนะ จากนี้เราอย่างได้พบได้เจอกันอีกเลย และฉันคงใช้เวลาทั้งหมดเพื่อเลิกชอบ ไม่สิ รักนาย ลาก่อนนะกันนาร์ของฉัน ฮืออออ ”พูดจบก็เดินออกมาทันทีโดยมีเพื่อนๆขอฉันตามมา
“อีฟาร์มึงไปทำแผลก่อนนะกูขอร้องง ฮึกๆ”วินนี่มันร้องไห้เพื่อขอให้ฉันทำแผล
“กูจะกลับคอนโด...”ฉันตอบมันจากเดินออกมาเพื่อนกลับคอนโดตัวเองทันทีและส่งข้อความสุดท้ายให้กันนาร์
‘กันนาร์ต่อจากนี้เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ รักนะกันนาร์’
- ผู้เขียน
