ความจริงและความรู้สึก

1845 คำ

ณ The One Pub เวลา 22.05 น. Part:กันนาร์ ‘กันนาร์ต่อจากนี้เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ รักนะกันนาร์’ ตอนนี้ผมกำลังนั่งอ่านข้อความต่างๆที่ฟาริดาเคยส่งมาจนมาถึงข้อความสุดท้ายที่อ่านแล้วไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกใจหายทุกที อาจจะเป็นเพราะรู้สึกผิดที่ผมทำเธอเลือดออกก็ได้ใครให้เธอมาทำร้ายเพื่อนผมล่ะ ถึงผมจะรู้ว่าแพรวาชอบผมเกินกว่าเพื่อนแต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเกินเพื่อน และที่ผมตบฟาริดาก็เพื่อเรียกสติเท่านั้นเพราะผมเห็นเธอกำลังเดินเข้ามาทำร้ายแพรวาอีกก็เท่านั้น แต่ผมลืมนึกไปว่าฟาริดาก็เป็นผู้หญิงผมจึงไม่ได้ออมแรงจนทำให้ฟาริดาล้มและหัวกระแทกกับโต๊ะแถวนั้น ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมก็ตกใจมากเหมือนกันนะที่ทำเธอเลือดไหลขนาดนั้นแต่เธอก็ไม่ว่าผมสักคำแล้วบอกสารภาพมาเองว่าตัวเองเป็นคนเริ่มก่อนอีกด้วย แล้วอีกอย่างคือถ้าไม่เกิดเรื่องทุกอย่างขึ้นแล้วเธอมาสารภาพรักกับผมใหม่อีกครั้งผมจะยอมคบด้วยก็ได้ถึงแม้จะยังไม่ได้เป็นแฟนเพราะเรื่องของเจ้าลัคกี้นั่นแหละที่ทำให้ผมเริ่มใจอ่อนกับเธอมันทำให้ผมเห็นอีกมุมที่ผมไม่เคยเห็นจากเธอ “เห้ย!!สองอาทิตย์แล้วนะเนี่ยที่ไม่เจอฟาริดาสงสัยจะทำจริงอย่างที่พูดว่าไม่มาให้เห็นหน้าอีกแล้ว”ไอ้อชิพูดขึ้นถึงฟาริดาขึ้นใช่ตอนนี้ผมไม่เจอเธอมาสองอาทิตย์แล้วหลังจากที่เธอบอกลา “สร้างวีรกรรมขนาดนั้นถ้ายังกล้ามาก็หน้า...เกินทนแล้ว”ไอ้ภีมพูดเสริม “ตอนนั้นมึงยังเชียร์เขาอยู่เลยนิ หึ”ใช่อย่างที่ไอ้ต้าพูดพวกมันพูดถึงยัยฟาริดาทุกวันจนประสาทผมจะเสียอยู่แล้ว “ก็ตอนนั้นกูยังไม่รู้นิว่ายัยนั้นร้ายขนานนี้นิ”ไอ้ภีมบอกไอ้ต้าแล้วพวกเราก็นั่งกินเหล้ากันสักพักจน... “กันน์~วัสดีทุกนะคนคุยเรื่องไรกันอยู่หรอ?”แพรวาเดินเข้าแล้วมานั่งข้างผมเห้ออ ผมเบื่อแพรวาเต็มทนแหละ “อ้าวว่าไงแพรวาคนสวยกำลังคุยเรื่องฟาริดานะ”ไอ้ภีมตอบทีเมื่อก่อนเห็นมันไม่ค่อนจะชอบเดียวนี้สนิทเชียวนะมึง “ฟาริดาทำไมหรอ?”แพรวาถามอย่างสงสัย “ก็ไม่มาหาไอ้กันน์สองอาทิตย์แล้วนะ แล้วแพรเป็นไงบ้างแผลนะ”ไอ้อชิถามแพรวา “อ๋อดีขึ้นแล้ว แต่ฟาริดานะโดนกันน์ทำขนานั้นไม่รู้จะไรบ้าง”แพรวาพูดอย่างเป็นห่วงฟาริดาแล้วทำหน้าเศร้า “หึ เธอเนี่ยนะเป็นห่วงยัยนั้น?”ไอ้ต้าถามอะไรของมันว่ะถามแปลกๆ “กะก็นะสิจ้ะ”แพรวาตอบตะกุกตะกัก “แหมๆๆแม่นางฟ้าของภีมอย่าห่วงเลยคนแบบนั้นหน่ะ”ไอ้ภีมอวยใหญ่เลยนะมึง “แต่จะว่าไปกูก็ไม่คิดว่าฟาริดาจะร้ายขนานนี้นะเนี่ยเห็นตามแต่ไอ้กันน์ไม่รู้ว่าลับหลังไปแอบทำร้ายคนที่มายุ่งกับมึงหรือเปล่า บรือออ”ไอ้อชิแกล้วทำท่าหวาดกลัว “พวกมึงมันโง่ หึ”พวกผมหันไปมองไอ้ต้าทันทีที่มันพูดจบโง่?ใครโง่พวกผม? “มึงว่าใครไอ้ต้า?”อีภีมถามนั่นสิ ปึ้งงงง!!!!!! “เห้ยยยยย/เห้ยยยย”เสียงไอ้ภีมกับไอ้อชิตกใจ “กูทนไหวแล้วโว้ยยย”คนที่เดินเข้ามาคือปาล์มกับวินนี่เพื่อนของฟาริดามาทำไม? “มึงเย็นใจๆ”วินนี่ห้ามปาล์มที่กำลังใจร้อนอยู่ “มึงจะให้กูใจเย็นทั้งๆที่พวกมันนินทาว่าร้ายอีฟาร์เนี่ยนะ?และตอนนี้สภาพอีฟาร์อย่างศพมึงก็รู้นิ”ศพ?ศพอะไรวะ?หรือฟาริดาเป็นอะไร “เธอมีอะไรเพื่อนเธอเป็นอะไรก็เรื่องของเพื่อนทำตัวเองนิ”ไอ้ภีมพูด “ถุ้ยย!!ทีเมื่อก่อนนะฟาร์ยังงั้นฟาร์ยังงี้ไอ้ผู้ชายตอแหล!!”ด่าได้เจ็บแสบชะมัด “เธอ!!!!!”ไอ้ภีมลุกขึ้นอย่างโมโห “พอๆๆๆที่พวกเรามาเนี่ยแค่แปปเดียวค่ะ!!ไม่อยู่นานเพราะออกซิเจนมันสกปก”พูดแล้วหันไปทางแพรวา “ที่มาเนี่ยเพราะพวกเราแค่สงสารอีฟาร์ซึ่งมันเป็นเพื่อนเรา”ฟาริดา? “ฟาริดาเป็นอะไร?”ผมถามขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน “ไม่เป็นไรมากแค่ใกล้ตาย!!!”ปาล์มตอบ “มึงจะห่วงทำไมว่ะไอ้กันน์”ไอ้ภีมเจ้าเก่า “กูไม่ได้ห่วงแค่ถาม”ผมตอบมันพรางหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแต่สายตามองไปทางปาล์มอย่างต้องการคำตอบ “ไม่ห่วงก็ไม่เป็นไรแค่ดูและฟังนี่ก็พอ!!!”แล้ววินนี่เปิดอะไรให้พวกเราดูสักอย่างซึ่งมันทำให้พวกผมช็อคกับสิ่งที่ได้เห็น “จะไปสารภาพรักกับกันน์อีกหรอ?”แพรวา “แล้วมันเรื่องของใคร?ของเธอป่ะก็ไม่ใช่”ฟาริดา “สารรูปอย่างเธอเนี่ยนะ เหอะ ให้ฟรีกันน์เขายังไม่เอาเลย” “แล้วไงฉันมันสวยภายในเว้ย สวยภายนอกแต่จิตใจสกปกรับไม่ได้ว่ะ” “กรี้ดดดแก๊ๆๆๆๆ” “ผีเข้าหรอ?เดียวเรียกหมอผีให้เอาป่ะ?”เพี้ยะ!!!! เพี้ยะ!!!เพี้ยะ!!! “ไม่มีใครบอกหรอ?ว่าถ้าฉันเนี่ยจะโดนเอาคืนเป็นสองเท่า!!!!” “ไม่มีใครบอกหรอ?ว่าอย่าหันหลังให้ศัตรู” โอ๊ยย เพียะ!!!ๆๆๆ “ไงยังกล้าลองดีกับกูไหม?อีฟาร์!!!!!”เพี้ยะ!!!อาศัยตอนมันเผลอยค่อมและ เพี้ยะ!!!!เพี้ยะ!!!!เพี้ยะ!!!!เพี้ยะ!!!!เพี้ยะ!!!! “ไม่สนิทอย่าเรียกกูอีฟาร์!!!” เพี้ยะ!!!! หมับ!!โอ๊ยยยยย “กันนาร์!!!!” มันไม่จริงใช่ไหม?บอกผมทีนี่ผมทำอะไรลงไปผมทำร้ายเธอทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่น้อยและเธอก็กำลังจะมาสารภาพรักกับผมอีกครั้งมึงทำอะไรลงไปว่ะ?กันนาร์ ไอ้โง่ๆๆๆอย่างที่ไอ้ต้าบอกจริงๆเดียวนะ?งั้นแสดงว่าไอ้ต้าก็รู้อยู่แล้วสิว่าฟาริดาไม่ได้เริ่มก่อนแต่เป็นแพรวาผมจะทำยังไงดี... “มะไม่จริงนะ ไม่จริงกันนาร์ไม่จริงพะแพรไม่ได้ทำนะ แพรโดนใส่ร้าย”แพรวารีบแก้ตัวทันทีเมื่อวีดีโอจบลง “ไม่ได้ทำ?เหอะ แล้วหมาตัวที่มันตบเพื่อนฉันห่ะ!!”ปาล์มกระชากแพรวาให้ลุกขึ้น “นี่ถ้าพวกฉันไม่แอบตามไปป่านี้เพื่อนฉันคงโดนเกลียดไปมากกว่านี้”วินนี่เสริมนั่นสิเพราะหลังจากที่แพรวาตบกับฟาริดาเพื่อนของแพรวาก็เอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปเผลแพร่จนมีคนเข้ามาคอมเมนต์ให้กำลังแพรวาและด่าฟาริดามากมาย “พวกแกใส่ร้ายฉัน กันน์พะพวกมึงตัดต่อวีดีโอแน่ๆเลยกันน์อย่าไปเชื่อพวกมันนะๆ”เหอะ!ขนานนี้แล้วผมยังจะเชื่ออะไรได้อีก “ตัดต่อ?ถ้าฉันตัดต่อได้เนียนขนาดนี้นะฉันไปเรียนนิเทศแล้วเว้ย!สมองนะใช้ซะบ้าง!ที่มาฉันมีเรื่องจะแต่นี้แหละ!!”ปาล์มด่าแพรวาแล้วเดินออกไปทันทีและตามด้วยวินนี่ ตอนนี้เหลือแค่ผม ไอ้ดาต้า ไอ้อชิ ไอ้ภีมที่กำลังช็อคหนักกว่าใครเขาเพราะมันด่าฟาริดาไว้เยอะ และแพรวาที่ตอนนี้กำลังร้องไห้และบอกว่าตัวเองไม่ได้ทำๆอยู่กับพื้นเพราะโดนปาล์มผลักลงไป “มึงจะยังไง?”ไอ้อชิเอ่ยถามผมเมื่อเห็นผมเงียบไม่พูดอะไรเพราะผมกำลังเจ็บที่หัวใจแปลกๆนี่ผมเป็นโรคหัวใจหรอ?สงสัยต้องไปตรวจ “กู...ก็ไม่รู้ว่ะ ไม่รู้ว่ากูจะต้องเริ่มยังไง”ผมตอบมันใช่ผมไม่รู้จริงๆไม่กล้าที่จะไปเจอเธอด้วยซ้ำ “กะกันน์แพรไม่ได้ทำนะ”แพรวาพูดขขึ้นหลังจากที่เงียบมากนาน “หลักฐานขนานนั้นยังจะบอกว่าไม่ได้ทำอีกอุส่าเข้าข้าง แม่งง”ไอ้ภีมพูด “ฮือออออๆๆๆๆๆ”แพรวาร้องอย่างหนักจนน่ารำคาญ “ออกไป”ผมไล่แพรวาเสียงเรียบ “กะกันน์ว่าไงนะ?”แพรวาถามผมเสียงสั่นเพราะผมไม่เคยใช้โทนเสียงนี้กับเธอแต่ต่อจากนี้คงเจอบ่อยๆ “ออกไป!!!!!”ผมตะโกนออกไปอย่างดังด้วยความโมโห โมโหตัวเองที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย โมโหแพรวาที่โกหกและทำร้ายฟาริดา โมโหฟาริดาที่ยอมรับว่าตัวเองผิดทั้งๆที่ไม่ใช่ แต่ที่ฟาริดาพูดอย่างนั้นก็เพราะผมเองที่ยัดเหยียดให้เธอยอมรับมันโมโหที่ไม่รู้ต้องทำยังไงต่อไปดี โมโหๆๆๆๆเว้ยยยย!!!!! “ออกไป!!ถ้าไม่ออกจะหาว่าฉันไม่เตือนไม่ได้นะแพรวา!”ผมขู่เพื่อให้แพรวาออกไปจากห้องนี้สักทีซึ่งมันเป็นห้อง VIP ที่มีไม่กี่ห้องและต้องจองล่วงหน้าแต่ห้องนี้เป็นของเจ้าของร้านอย่าพวกผม แพรวารีบออกไปทันทีเมื่อผมพูดจบ “ไอ้ต้ามึงรู้นานรึยังว่าฟาริดาไม่ได้เริ่มก่อน?”เมื่อแพรวาออกไปผมก็เปิดประเด็นที่ผมสงสัยทันทีไอ้ภีมกับไอ้อชิก็หันมองไอ้ต้าพร้อมกัน “...ก็ตั้งแต่แรก”มันเสียงนิ่ง “นี่มึงรู้แต่ไม่บอกพวกกูปล่อยให้พวกกูด่าฟาริดาเนี่ยนะ?ไอ้เวรต้า!!”ไอ้ภีมพูดด้วยความโมโหที่ไอ้ต้าไม่บอกตั้งแต่แรก “...กูลืม”ลืม?เออง่ายดีว่ะ ถุ้ยย!! “ลืม?/ลืม?”ไอ้ภีมกับไอ้อชิถามพร้อมกัน “เออ”ไอ้ต้าพูดพร้อมพยักหน้า “ไอ้เวรรร!!!”ไอ้ภีมโวยวายด้วยความโมโห “แล้วมึงรู้ไงอ์”อันนี้ไอ้อชิถามบ้าง “กูเชื่อยัยฟาริดาตั้งแต่ที่ร้านกาแฟแล้วเพราะกูเคยเห็นแพรวาไปกลับผู้ชายคนอื่นและหลายคนอย่างที่ยัยฟาริดาว่านั้นและ เห้ออ ยาวชะมัด”อย่างงี้แหละมันชี้เกียจพูดยาวๆเพราะเหนื่อยทีเรื่องตีต่อยไม่เห็นมันเหนื่อยพูดมันก็ลุกขึ้นและเดินออกไปเลยสงสัยกลับละมั้ง “เราจะยังไงดีว่ะ?ด่ายัยนั้นไปเยอะเลยอ่ะั”ไอ้ภีมหน้างิกสมน้ำหน้ามัน “ไม่รู้คงต้องขอโทษก่อนแหละ”ไอ้อชิว่า “นั้นสินะ เห้ออออ/เห้ออออ”มันสองคนถอนหายใจพร้อมใจกัน เห้อออออ ‘ฟาริดาบอกฉันทีว่าฉันควรทำยังไงกลับเธอดีฉันหน่วงๆที่ใจไปหมดแล้ว’ผมคิดในใจ สงสัยผมต้องไปหาหมอจริงๆแล้วล่ะ มันเจ็บจี๊ดๆที่ใจชิบหายเลย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more