พักกายพักใจ?
2622 คำ
ณ คอนโดฟาริดา เวลา 13.55 น.
เวลาบ่ายแก่ๆอย่างนี้ฉันยังนอนอยู่ที่เตียงไม่ลุกไปไหน ไม่กินข้าว ไม่อาบน้ำสกปกเนอะ แต่แล้วไงฉันก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว เซ็งง่ะ ตอนนี้มหาลัยฉันปิดมา 1 เดือนแล้วและก็ผ่านเรื่องนั้นมา 1 เดือนเช่นกันฉันยอมรับเลยว่าสองอาทิตย์แรกแม่งโคตรของโคตรแย่เลย จนเพื่อนฉันมันทนไม่ไว้ด่าซะสำนึกผิดไม่ทันเลย แต่อีกอาทิตย์ ต่อมาก็ดีขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้ออกไปไหนอยู่เล่นกับเจ้าลัคกี้ดีกว่า อ๋อ!แล้วอีกเรื่องคือคลิปวีดีโอมันเอามาให้ฉันดูแล้วและมันก็บอกเอาไปให้กันนาร์ดูแล้วเหมือนกัน แต่แล้วไงเรื่องกันนาร์ก็ของเรื่องกันนาร์แต่ยัยแพรวาตัวแสบฉันจะจัดการให้สาสมเลยค่อยดู!หึ!
Line! ~กลุ่มสายรหัสนรกแตก เอ่อลืมเรื่องเลี้ยงสายไปเลยแหะ
Line! ~เฮียทีมคนหล่อในปฐพี: “ตายห่ายังอีน้องรหัส?”
เดียวนะ!นี่คือคำทักทายประเทศไหนของเฮียแกว่ะบอกเลยเฮียทีมเนี่ยโคตรเถื่อน!!
Line! ~ริทคนน่ารัก : “นั่นสิบอกจะเลี้ยงแต่หายไปเลยอ่า”
คราวนี้ไอ้ริทเห็นแก่แดกจริงๆมันไม่น่าได้มันเป็นน้องรหัสจริงๆเลย
Line! ~ฟาริดาชื่อนี้พ่อแม่ตั้งให้: “ยังไม่ตายว่ะเฮียพอตายยากอ่ะ กูลืมว่ะไอ้ริท”
Line! ~ริทคนน่ารัก: “โห่เจ๊สั้นๆแต่ได้ใจความ น้องมันรออยู่เนี่ยเจ๊ครับเฮียคับ”
Line! ~เฮียทีมคนหล่อในปฐพี: “ยังไม่ตายก็ดีได้ข่าวว่าอกหัก ฮ่าๆๆ”
น่าขำมากมั้งไอ้เฮียยยย
Line! ~ฟาริดาชื่อนี้พ่อแม่ตั้งให้: “เฮียอย่าพูดถึงเหอะว่ะ ขอร้อง แล้วไอ้ริทน้องหรือมึงรอเอาให้แน่”
Line! ~ริทคนน่ารัก: “ผมรอแหะๆ”
ว่าแล้วคนอย่างมันเนี่ยนะจะเดือดร้อนแทนน้องอมพระมาพูดก็ไม่เชื่ออ่ะ
Line! ~เจ๊ยาหยีขยี้ใจชาย: “ใครมันกล้าทำน้องฟาร์กูอกหักว่ะ เดียวกูเลี้ยงเองไอ้ทีมช่วยกูออกด้วย”
อืมหืมมชื่อไลน์แกแซ่บเกือบอีฟาร์ยอมค่ะ
Line! ~เฮียทีมคนหล่อในปฐพี: “อ้าวววแล้วไหนบอกเลี้ยง?แล้วชื่อไลน์เปลี่ยนเหอะมันไม่เข้ากับเบ้าหน้ามึงว่ะเจ๊”
ตรงใจกูไปอีกพี่รหัสกู
Line! ~เจ๊ยาหยีขยี้ใจชาย: “เออน่า! ช่วยนิหน่อยทำบ่น แล้วยังกะชื่อไลน์ดีนักล่ะไอ้ริทไปบอกน้องมึงด้วยไปเจอกันที่ The One Pub อะเค ?แล้วลากมันเข้ากลุ่มด้วย”
ทำไมต้องที่ The One Pub ด้วยนะแต่ช่างเหอะคงไม่เจอหรอกมั้งถึงเจอก็ไม่กลัว
Line! ~ริทคนน่ารัก: “ค้าบบเจ๊ยาหยีคนสวย”
Line! ~เจ๊ยาหยีขยี้ใจชาย: “อุ๊ปส์!!พูดดีเอาไปสองร้อย ฮ่าๆๆๆ”
Line! ~โฟร์ฮ่ะ:เข้าไลน์กลุ่ม
Line! ~โฟร์ฮ่ะ: “สวัสดีครับโฟร์ครับ” มีมารยาทดีแหะ
Line! ~เฮียทีมคนหล่อในปฐพี: “เออๆดีๆ” เฮียแกเถื่อนกับทุกคนจริงๆวะ
Line! ~ฟาริดาชื่อนี้พ่อแม่ตั้งให้: “ดีจ้า!”
Line! ~เจ๊ยาหยีขยี้ใจชาย: “อร๊ายยน่ารัก! สวัสดีจ้า พรุ่งนี้กันที่ The One Pub 3ทุ่มนะจ้ะ”
Line! ~โฟร์ฮ่ะ: “ครับบบบ^^”
เห้อออ หลังจากสรุปเรื่องเลี้ยงสายเสร็จฉันก็วางเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เออ! หาเสื้อผ้าไปเที่ยวพรุ่งนี้ดีกว่าที่จริงฉันก็เป็นคนแต่งตัวเก่งอยู่นะแต่ช่วงที่จีบกันนาร์งานฉันเยอะจนไม่มีเวลาดูแลตัวเองเท่าไร และยุ่งเรื่องกันนาร์ด้วยนั้นแหละ อ่าใส่ชุดนี้ดีกว่าไม่บอกหรอกรอดู อิอิ
~ไอ้หนุ่มดอยเต่า มันเศร้าหัวใจ๋ กิ๊ดมากิ๊ดไปมันน้อยใจ๋แต๊เล่า~(เสียงโทรศัทพ์)
‘อาป๋า’ โอ๊ะอาป๋านี่น่าคิดถึงจังเยยยย อาป๋าคือพ่อ ส่วนแม่ฉันก็เรียกอาม้าน่ารักดีใช้ม้าคิ
“อันยองค่าอาป๋าคิดถึงจังเยยอ่ะ”ฉันรับสายด้วยเสียงสดใสด้วยความดีใจ
“คิดถึงแต่ไม่โทรหาเลยนะ เจ้าตัวแสบอาม้าเขาคิดถึงหนูนะ”ฉันว่าฉันควรกลับสักหน่อยดีกว่าเพราะคิดถึงอาป๋า อาม้าอ่ะ
“เดียวอีกสัก สามสี่วันหนูจะไปหานะคะ”ฉันบอกอาป๋าไป
“จริงหรอยัยหนู!!”เสียงอาม้า แสกเข้ามาในสาย
“จริงสิคะ หนูจะโกหกทำไม”ฉันตอบกลับเสียงหวาน
“ดีเลยเดียวอาม้าทำของที่หนูชอบเยอะเลยดีไหม?”เอาของกินมาล่อตลอกแต่แล้วไงชอบอ่ะ อาม้าอ่ะอาหารอร่อยที่สุดในโลกอ่ะ
“ดีค้าาา งั้นแค่นี้ก่อนนะคะคิดถึงนะคะ”ติ้ก!ฉันวางสายจากอาม้าแล้ว อ่าคิดถึงจริงๆนะเนี่ย ถ้าสงสัยทำไมฉันไม่อยู่บ้านๆฉันอยู่ต่างจังหวัดนะสิจังหวัดเชียงใหม่เจ้าอาป๋า อาม้าท่านชอบธรรมาชาตินะเลยไปทำธุรกิจอยู่ที่นั่นโดยตอนนี้มีพี่ชายฉันบริหารอยู่ซึ่งมีไร่รีสอร์ทที่เป็นไร่ด้วยในตัว และโรงแรมในในเชียงและจังหวัดใกล้เคียงที่จริงมีที่กรุงเทพฯด้วยนะแต่พี่ฉันไม่ค่อนมาดูหรอกนานๆทีหน่ะ ครอบครัวฉันมีกันอยู่ 4 คนละ อาป๋า อาม้า พี่แฟรงค์ แล้วก็ฉันเป็นลูกสาวคนที่สองงอิอิเอาละรู้ประวัติฉันไปแล้ว งั้นไปพักผ่อนเพื่อไปปาร์ตี้พรุ่งนี้ดีกว่า เย้!!
ณ The One Pub เวลา 21.10 น.
ตอนนี้ฉันอยู่หน้าผับเรียบร้อยแล้วและกำลังจะเดินเข้าไปโดยวันนี้ฉันแต่งตัวโดยชุดเปิดไหล่สองข้างสีเหลืองอ่อนความยาวเลยเข่าขึ้นมาประมาณหนึ่งคึบ พร้อมด้วยรองเท้ามีส้นที่ไม่สูงมากสีคล้ายกัน ปล่อยผมยาวตรงสวย และสะพานกระเป๋าข้างสีขาวเพื่อให้เข้ากับชุดที่ใส่ และตอนนี้ฉันก็กำลังมองหาสายรหัสฉันกับเพื่อนๆฉันชวนพวกมันมากด้วยเพราะพวกมันก็สนิทกับสายฉันเหมือนกัน แต่ระหว่างที่กำลังเดินก็มีคนมองฉันบ้างแหละก็คนมันสวยช่วยไม่ได้ อิอิ
“แหมผู้มองตามคอแถบหักละย่ะ”วินนี่มันแซวฉัน
“คนมันสวยอะนะ”ฉันตรอกกลับ
“น้อยๆเหอะมึงถ้ามึงสวยโลกนี้ก็ไม่มีใครขี้เหร่แล้ว”เสียงนี้มันของเฮียทีมนี่หว่า
“อ้าวเฮียวัสดีมองไม่เห็น เจ๊ยาหยีสวัสดีคะ”ฉันไหว้พวกเฮียและเจ๊เมื่อนั่งลง
“วัสดีจ้ะน้องฟาร์ของเจ๊ ว่าแต่...ใครทำน้องเจ๊อกหักว่ะ”สงสัยทำไมเนี่ยอุส่าไม่พูดถึงมาเป็นเดือน
“พี่กันนาร์ ปี 3 สัตวแพทย์ไง สวัสดีครับพวกเจ๊และเฮีย”ขี้เสือกไม่มีใครเกินละมันเนี่ยไอ้ริท
“เออๆ/อืมๆ/ดีดี/”พวกฉันพยักหน้ารับไหว้มัน
“สะสวัสดีครับพวกพี่ ขอโทษที่มาสายฮะ”อ่านี่มันหลานรหัสฉันหรอว่ะ?ดูน่าถนุถนอบไม่น่าจับได้ไอ้ริทเลยจริงๆ
“นั่งๆๆเลยน้องโฟร์ใช่ไหมจ้ะ?รู้จักพวกพี่หมดหรือยัง?”เจ๊ยาหยีถามโฟร์
“รู้จักหมดแล้วครับแต่พี่ฟาร์ยังไม่รับแอดผม”อ้าวนี้ฉันยังไม่ได้รับหรอว่ะ?
“เออๆๆโทษทีๆพอดีพี่ไม่ค่อยได้เล่นอ่ะเดียวรับเลย”แล้วฉันก็หยิบโทรศัทพ์ขึ้นกดรับแอดน้องมันทันที
“กินไรสั่งกันเลยนะ เจ๊เลี้ยงเองจ้า แต่!!วินนี่มึงต้องเล่าเรื่องทุกอย่างขอน้องฟาร์ให้เจ๊ฟัง อะเค?”เฮ้ออให้มันได้อย่างงี้สิ
“ได้เลยค่า”ระหว่างที่พวกเรานั่งกินนั่งฉลองกันอยู่อีวินนี่ก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันและกันนาร์ให้พวกเ**กะเฮียฟัง พอมาฟังเรื่องราวอีกครั้งใจมันก็กลับมาเจ็บอีกครั้ง
“หนอยย กล้าดียังไงมาทำให้กูเลือดตกยางออก”เจ๊ยาหยีพูดอย่างโมโห
“มันเป็นเจ้าของที่นี่ใช่ไหม?”เฮียทีมพูดขึ้นเสียงเรียบเห็นเถื่อนๆหยาบๆเฮียแกก็รักพวกเรามากนะบอกเลย
“ช่างมันเถอะเฮีย เจ๊ ฟาร์แม่งไม่อยากยืดเหยือให้มันเจ็บอีกแล้วว่ะ”พูดจบฉันก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม อ่าฉันว่าฉันเริ่มเมาแล้วแหละ ไปเข้าห้องน้ำดีก่อน
“กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ฉันบอกกับคนในโต๊ะแล้วลุกขึ้นแต่ฉันดันเซนิดหน่อย
“มึงไหวไหมเนี่ยให้กูไปเป็นเพื่อนปล่าว?”ยัยปาล์มถามฉัน
“ไม่เป็นไรกูไหว”พูดจบฉันก็เดินไปเข้าเลยคนเยอะชะมัดนึกว่ามดบ้าชิบ!กว่าจะเดินมาถึงใช้เวลาตั้งนานดีนะเข้าห้องน้ำทัน อ่าาาาเกือบเยียวแตกแล้วไหมล่ะ
“อ่า โหลง”แล้วฉันก็ยืนล้างมือเพื่อทำความสะอาดก่อนเดินออกไปข้างนอกแต่...หมับ!!!ฉันเงยหน้าก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งสูง ตัวใหญ่จนน่ากลัว แต่ฉันไม่กลัวหรอกเว้ยยย เพราะเมื่อเหล้าเอาปากฉันจะกล้าขึ้นอีก 10 เท่า
“ปล่อย!!”ฉันพูดพร้อมสะบัดแขนให้ออกจากมือของมัน
“ไม่ปล่อยไปกับพี่สิจ้ะ พี่จ่ายไม่อั้น”เหอะก่อนพูดเนี่ยมันใช้สมองกลั่นกรองความคิดมาแล้วใช่ไหม?
“กูไม่ได้ขาย!!ปล่อยกู!!”ฉันตะคอกมันแต่ถูกถ้ามันจะไม่สะทบสะท้านอะไรเลยด้านเกินแล้วมั้งมันน่ะ
“ปากดีนักนะมึง!!”มันง้างตบขึ้นมาจะตบฉัน เอาเว้ยตบมาตบกลับไม่โกงแต่ หมับ!!! มีคนมาจับแขนมันเอาไว้นั่นก็คือ...
“คะคุณกันนาร์” ใช่...คนนั้นคือกันนาร์มันเลยทำให้ฉันแข็งเป็นหินตลอด 1 เดือนที่ผ่านมามันไม่ได้ทำให้ฉันลืมเขาแม้แต่น้อยแต่มันกลับคิดถึง
“มึงจะทำอะไร?กูถามว่ามึงจะทำอะไร!!?”กันนาร์ตะโกนถามผู้ชายคนนั้นจนผู้ชายคนนั้นตัวสั่นไปด้วยความกลัว ฉันไม่เคยเห็นกันนาร์ในภาพแบบนี้มาก่อน
“ผะผมขะขอโทษครับ ผะผมไม่ทราบว่าเธอเป็นผู้หญิงของคะคุณ”ผู้ชายคนนั้นขอโทษเสียงสั่นพร้อมยกมือไหว้กันนาร์ แต่เดียวนะ!ผู้หญิงของกันนาร์ บ้าไม่ใช่สักหน่อยแล้วแกจะหน้าแดงทำไมเนี่ยยยย แกโกธรเขาๆๆๆ
“ต่อให้ไม่ใช่ผู้หญิงของกู มึงก็ไม่มีสิทธิ์ไปทำร้ายเขา!! พวกมึงพามันไปจัดการ”กันนาร์สั่งให้ลูกน้องลากผู้ชายคนนั้นออกไป
“ยะอย่าทำอะไรผมเลย นะครับผมขอร้องงงง”แล้วผู้ชายคนนั้นก็หายไปลิบตาฉันจึงเลือกที่จะเดินออกไปจากตรงนั้นเหมือนกัน หมับ!!
“เดียว!!เธอเป็นไรหรือปล่าว?”แล้วส่งสายตาเป็นห่วงมาให้เป็นห่วง?เหอะคงไม่ใช่หรอก
“ไม่เป็นไร ขอบคุณที่ช่วยขอตัว”ฉันเดินออกทันทีที่พูดจบ เมื่อถึงโต๊ะก็เห็นแต่พวกผู้ชายนั่งกันอยู่
“ไปไหนกันแล้วอ่ะ?”ฉันคนที่อยู่ที่โต๊ะ
“นู้นนน ไปเต้นกันแล้วนู้น”ไอ้ริทตอบแล้วพยักหน้าไปทางที่ยัยปาล์ม วินนี่ และเจ๊ยาหยีกำลังเต้นอยู่ด้วยความเมามันส์
“ทำไมไปนาน?”เฮียทีมถามเมื่อสังเกตเหตุว่าฉันไปเข้าห้องน้ำนาน
“คนมันนเยอะอ่ะ กว่าจะเดินเกือบเหยียดกันตาย”ฉันตอบไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้เฮียเป็นห่วงเพราะถ้าจากเรื่องของกันนาร์ก็ดูเป็นห่วงฉันอยู่แล้ว ฉันนั่งดื่มอยู่สักพักยัยพวกนั้นก็ลากฉันไปเต้นด้วย
“อีฟาร์ไปเต้นกานนนน”อีวินนี่ลากฉันไปคนละข้างกับยัยปาล์ม
“พูดกันนดีๆก็ได้โว้ยยยย ไม่ต้องลากกู”และแล้วเราก็มาถึงโซนติดขอบดีเจแล้วเต้นกันอย่างเมามันส์ โคตรสนุกอ่ะ ฉันเต้นอยู่สักพักก็มีมือปริศหนามาโอบเอวฉันแต่ฉันก็พยายามดิ้นหนีแต่ก็ไม่สำเร็จสักที วันนี้วันซวยอะไรของกูว่ะแม่งงง พวกเพื่อนหายไปไหนหมดเนี่
“นี่!!คุณปล่อยฉันนะ”ฉันดิ้นสุดแรงแต่กไม่หลุดสักทีนี่คนหรือปลิง?ไอ้เวรเอ้ย
“เอาหน่า เต้นกับผมสักเพลงอย่าเล่นตะ...”พล๊วะ!!!!!! ร่างของผู้ชายคนนั้นร่วงไปนอนกับพื้นทั้งที่ยังพูดไม่จบ อีกแล้ว...กันนาร์อีกแล้วที่มาช่วยฉัน
“มึงเป็นใครมาต่อยกู!!!” พล๊วะ! ผู้ชายคนนั้นต่อยกันนาร์กลับ
“มึงง!!!”พล๊วะ!! พล๊วะ!! พล๊วะ!!พล๊วะ!!กันนาร์ต่อยคืนไม่ยั้ง
“พอแล้วกันนาร์!!!”ฉันห้ามกันนาร์เพราะดูหมอนั้นใกล้ตายเต็มทน
“แต่มันทำเธอนะเว้ย!!!”กันนาร์หันมาตะคอกฉัน
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ!!?”ฉันยักคิ้วถามกันนาร์ด้วยความสงสัยว่าเขาเกี่ยวอะไรในเมื่อเขาไม่ได้ชอบฉัน ตอนนี้เสียงเพลงผับก็เงียบลงเพราะสาเหตุมาจากฉันนี่แหละ
“แต่ฉันช่วยเธอไว้นะเว้ย!”กันนาร์พูดด้วยความหงุดหงิด
“มีอะไรกัน?”เฮียทีมที่ยืนมองอยู่นานก็พูดขึ้น
“นี่หน่ะหรอ?ไอ้กันนาร์ที่พวกเธอพูดถึง เหอะ”เฮียทีมมองกันนาร์ด้วยความกวนตีนแต่กันนาร์ก็ไม่ยอมเหมือนกัน
“ชะใช่เฮีย แต่ไม่มีอะไรแล้วแหละ ฟาร์กลับก่อนนะ”พูดจบฉันก็เดินกลับไปที่โต๊ะเพื่อไปเอากระเป๋าแล้วออกมาจากผับทันที แต่หมับ!!โอ๊ยยยวันนี่โดนกระชากบ่อยเกินไปแล้วนะ!!ฟาร์โมโห
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”กันนาร์นั่นเอง เหอะมีเรื่องจะคุยเรื่องอะไรว่ะ?
“เหอะ!คุยอะไรเราไม่มีเรื่องที่ต้องคุยกันแล้วกันนาร์”ฉันบอกกันนาร์ด้วยสายตาตัดพ้อทั้งที่ตอนนั้นเขาไม่คิดจะฟังฉันแล้วยังต้องคุยอะไรกันอีก
“เรื่องเธอกับแพรวาเรื่องนั้นฉะ”
“ถ้าเรื่องนั้นนายก็เลือกที่จะเชื่อยัยนั้นอยู่แล้วจะพูดทำไม?”ฉันรู้ว่ากันนาร์รู้แล้วว่าเรื่องมันเป็นยังไงแต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะฟัง
“เธอฟังฉันก่อนได้ไหม?ฟาริดา เห้ออ”กันนาร์ถอนหายใจเมื่อฉันไม่ยอมฟังเขา
“ไม่ฟังๆๆๆๆๆๆฉันไม่ฟังนาย!!”ปัก!ฉันพูดแล้วทุบหน้าอกกันนาร์จากนั้นก็วิ่งออกมาโดยไม่ฟังเสียงเรียกของกันนาร์
“ฟาริดา!!!”ฉันกลัวกลัวว่าจะใจอ่อนให้กันนาร์ ใจฉันยังเต้นแรงเสมอเมื่ออยู่ใกล้กันนาร์ฉันขอเวลาหน่อยแล้วกันนะ เมื่อถึงเวลานั้นฉันจะฟังทุกอย่างที่นายพูดแต่ตอนนี้ฉันขอเติมพลังหน่อยนะเพื่อกลับมาทำให้นายเป็นของฉันอย่างเต็มใจและสมบูรณ์แบบ พร้อมทั้งจัดการยัยแพรวาตัวร้ายนั่นด้วย!!หึ!
แล้วเจอกันนะเชียงใหม่!!!!!!!!><
- ผู้เขียน
