เหลียงเจินซินรู้สึกว่าคำพูดของท่านอ๋องใหญ่มีบางอย่างผิดปกติ แต่ไม่รู้ว่าผิดปกติที่ใด ชายหนุ่มเดินไปหน้าอ่างน้ำทองเหลืองที่นางผสมน้ำอุ่นให้ ล้างหน้าบ้วนปากเสร็จก็หันมาให้นางช่วยแต่งตัว นักสืบหญิงรู้สึกสบายใจที่เขามิได้ให้นางเช็ดหน้าให้เหมือนคราวก่อน ท่านอ๋องแอบหัวเราะหึๆ เมื่อเห็นนางโอบเอวเขาเพื่อรัดเข็มขัดให้ เขาก้มลงไปใกล้ใบหน้าของนางจนอีกฝ่ายใบหน้าขึ้นสีชมพูจึงค่อยเงยหน้าขึ้น
“เตรียมตัวออกไปข้างนอกกับข้าด้วย วันนี้ต้องออกไปติดตามเบาะแสคดีนั้น” เหลีงเจินซินดีใจออกนอกหน้าเมื่อได้ยินเขาเอ่ยถึงเรื่องคดี
“ต้องเรียกมือปราบไป๋ไปด้วยหรือไม่พะยะค่ะ?”
“ป่านนี้องครักษ์ซ่งคงไปตามแล้ว วันนี้มิใช่เวรยามพวกเจ้าดูแลองค์ชายน้อยนี่?” ชายหนุ่มปรายหางตามองนาง
“พะยะค่ะ”
“เช่นนั้นออกไปข้างนอกวันนี้ก็เหมาะแล้ว”
ทั้
