“อา.....” เด็กน้อยทั้งสองลากเสียงยาวออกมาพร้อมกันเมื่อเสด็จลุงถอดหน้ากากอสูรที่วาดเส้นสายไว้น่าเกรงขามออกวางที่ริมอ่างใหญ่
“เป็นอย่างไรบ้าง?”
ใบหน้าคมคายงดงามละม้ายพระมารดาปรากฏต่อหน้า “เหมือนเสด็จแม่เลยเจ้าว่าไหมเสี่ยวชิง?” แฝดผู้พี่รีบหันไปหาน้องชายที่อ้าปากตาค้างอยู่ใกล้ๆ
“เป็นเสด็จแม่ที่หน้าใหญ่และตัวใหญ่กว่า”
ท่านอ๋องใหญ่หัวเราะหึๆ ในลำคอ ใบหน้าของตนละม้ายน้องสาวผู้งดงามคนนั้นค่อนข้างมาก เพียงแต่มีช่วงกรามแบบบุรุษที่กว้างเป็นสันชันเจน จมูกใหญ่และโด่งเป็นสันมากกว่าอาจจะทำให้ดูแตกต่างอยู่บ้าง
“ต่อไปข้าจะได้บอกนางกำนัลว่าเสด็จลุงรูปงามมากมิใช่น่ากลัวอย่างที่ซุบซิบกันดอก?”
“พวกเจ้าไม่บอกผู้ใดจะดีกว่านะ คนอื่นจะได้หวาดกลัวข้า” เสด็จลุงยิ้มน้อยๆ
“ก็จริงพะยะค่ะ เสด็จลุงเป็นทหารจะได้ดูน่า
