เหลียงเจินซินรู้สึกไม่ค่อยสบายเพราะเห็นสายตาท่าทางขององครักษ์ซ่งแล้วคิดว่าเขาอาจจะสงสัยตนจึงรีบกำชับบ่าวและสาวใช้ทั่วทั้งจวนว่าห้ามบอกคนภายนอกว่ามีคนชื่อซินเอ๋อร์อยู่ในจวนโดยเด็ดขาด
“พวกเจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นนักสืบ แน่นอนว่าต้องมีศัตรูเป็นคนที่ทำผิดกฎหมายมากมาย คราวก่อนข้าไปจับขโมยที่คฤหาสน์นอกเมือง แล้วเขาหลบหนีไปได้หลังจากถูกโบยตีอยู่หลายวันก็เลยแค้นข้านัก บังเอิญเจ้าโจรร้ายผู้นั้นได้ยินคนเรียกชื่อข้าว่าซินเอ๋อร์ ยามนี้ได้ข่าวว่าเขามาสืบหาข้าเพื่อแก้แค้น พวกเจ้าจงช่วยกันปิดปากให้สนิทเข้าใจหรือไม่?” เหลียงเจินซินเอาความจริงเพียงส่วนหนึ่งออกมาคนในจวน ทำให้ทุกคนเป็นห่วงความปลอดภัยของนางจนต้องปิดปากกันสนิท
ซ่งจิงเทียนที่ส่งคนไปหลอกถามบ่าวและสาวใช้ในจวนก็ได้คำตอบตรงกันว่า ‘ไม่มี’ เมื่อกัวเหมยฮวาเอาเรื่องนี้ไปแจ้งไป๋ฮูหยิน นายหญิงถึงกับตบอกผาง
“
