ซินเอ๋อร์หันไปมองด้านล่างกำแพง ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ภายใต้หน้ากากอสูรชี้นิ้วมาที่นาง ดวงตาของเขาจ้องเขม็ง
“เจ้าลงมาเดี๋ยวนี้! บังอาจหนีข้างั้นหรือ?”
นางสะดุ้งสุดตัวรีบกระโจนลงไปยังฝั่งตรงข้ามของกำแพงมุ่งหน้าไปยังถนนใหญ่ ดีที่ซ้อมวิ่งมาหลายเช้า ร่างกายของนางจึงสปริงตัวได้ดีและกำลังขาแข็งแกร่ง ซินเอ๋อร์เคี่ยวกรำตนเองอย่างเต็มกำลัง ‘ข้าต้องรอด! หากหนีไม่พ้นคราวนี้คงโดนหักคอเป็นแน่’
เสียงฝีเท้าคนของข้างหลังยังตามมาไม่ลดละ แม้ซินเอ๋อร์จะวรยุทธ์ไม่สูงส่งนักแต่วิชาตัวเบาและความเร็วในการวิ่งของนางนับว่าเป็นอันดับหนึ่งของเมืองเป่าจู ท่านอ๋องใหญ่แตะเท้าทะยานตามนางเพียงไม่กี่ครั้งก็เกือบจะคว้าคอนางไว้ได้
“หยุดเดี๋ยวนี้!” เสียงของเขาดังอยู่ใกล้ด้านหลัง นางรีบเกร็งพลังขากระโจนหนี
“ท่านปล่อยข้าไปเถอะ!”
“ไม
