เมื่อเห็นซ่งจิงเทียนถือคบเพลิงเดินนำหน้า เรือนน้อยของคุณชายเหลียงอยู่ท้ายจวนซึ่งต้องเดินไกลออกจากบริเวณเรือนใหญ่และสวนด้านหน้าพอสมควร ท่านอ๋องใหญ่มองไปรอบๆ เรือนอย่างแปลกใจ
“คุณชายน้อยผู้นี้เห็นทีจะเป็นผู้รักสันโดษและมีสุนทรียะอย่างยิ่งจึงปลูกต้นไม้หลากสีไว้เสียรอบเรือน”
“กระหม่อมว่าดูแล้วน่าจะเป็นเรือนสาวน้อยมากกว่าเรือนคุณชายนะ พะยะค่ะ” หร่วนเจ๋อเล่ยมองไปรอบๆ แล้วรู้สึกเช่นนั้น
“อืม...เจ้าพูดมีเหตุผล” ท่านอ๋องใหญ่พยักหน้า
เงาตะคุ่มขนาดใหญ่สามเงาเดินตามทางตรงมายังเรือนน้อยของนาง คนด้านหลงมีขนาดสูงใหญ่เกินคนทั่วไป
“แย่แล้ว! อสูรมาตามข้าถึงที่นี่...เหมยฮวาเตรียมตัวให้พร้อมนะ” นางรีบสั่งกัวเหมยฮวาให้ทำตามแผนโดยเร็ว หยิบยาทาที่ทำให้เกิดรอยคล้ายปานมาเปิดฝากระปุกออกแล้ว กัวเหมยฮวารีบช่วยนางทาอย่างว่องไว
“พอหรือยังเจ้าค่ะ?”
กัวเหมยฮวามองทั่วมือและแขนแล้วก็พยักหน้า “พอแล้ว” จา
