“หมายความว่าไง...ก็ดี” บุษบามินตราหรี่ตามองญาติสาวอย่างไม่เชื่อถือ เพราะตอนไปทำท่าเหมือนไม่อยากไป ดังนั้นกลับมาก็น่าจะโวยวายโน่นนี่ให้ฟังบ้าง แต่นี่ดูเงียบผิดปกติชอบกล แถมคำตอบก็ไม่เคลียร์อีกต่างหาก จะให้เธอเลิกราง่ายๆ คงไม่ได้ “เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย...น้ำ”
“ก็ได้ๆ ฉันไม่เคยชนะแกได้สักครั้งเลยนะ” คนถูกบังคับให้เล่าบ่นกระปอดกระแปดพลางค้อนคนบังคับจนตาคว่ำ แต่ก็ยอมเล่าเหตุการณ์อันแสนจะประทับใจ ทำเอาคนฟังยิ้มกริ่มอย่างถูกอกถูกใจ
“อย่างนี้นี่เอง เรื่องดีๆ แบบนี้ไม่เห็นจะต้องปิดบังอะไรเลยนี่นา หรือแกกลัวเสียหน้าเพราะว่าเขาไว้เยอะ ใช่หรือเปล่า”
คนถูกรู้ทันยิ้มแหยๆ แล้วพยักหน้าเป็นการยอมรับ แต่ก็ยังไม่วายบ่นพึมพำ “ก็ใครจะไปรู้ล่ะ เจอกันครั้งแรกก็เขี้ยวลากดินซะขนาดนั้น รถเป็นรอยนิดเดียวเรียกเงินฉันตั้งห้าหมื่น”
“คนเราอย่ามองคนเพียงแค่ผิวเผิน” บุษบามินตราพูดกับญาติสาวยิ้มๆ โดยลืมไปว่าตัวเองก็มองใคร
