“คุณพ่อ ทะ... ทำไม แม่มิดุจัง แม่มิไม่เห็นรักผมเหมือนที่คุณพ่อบอกเลย” ดมิสางงเป็นไก่ตาแตก เธอเงยหน้ามองอดีตคนรักสีหน้าเป็นคำถาม
“คุณพ่อ ฮือๆๆ” เด็กน้อยร้องเสียงดัง ก่อนจะเริ่มกุมหน้าอกแล้วหอบหนักๆ
“สายน้ำลูก!” ชัชวินทร์ตกใจเมื่ออาการหอบของเด็กน้อยกำเริบ ดมิสาเองก็ตกใจ รีบเข้าไปช่วยเหลือโดยเร็ว
“เป็นอะไร นี่คุณมียาไหม” ชัชวินทร์ดึงยาออกมาก่อนจะพ่นให้ลูกชาย จนอีกฝ่ายเริ่มอาการดีขึ้น
“ไม่เป็นอะไรแล้วนะลูก” ชัชวินทร์ดึงร่างเล็กมากอด ดมิสาขยับถอยออกมา ก่อนจะหมุนกายหนีภาพนั้น
“คุยกันก่อนสิมิ”
“ขอโทษค่ะ ฉันงานยุ่ง ในเมื่อลูกคุณไม่ได้เป็นอะไรแล้วฉันก็ขอตัว แล้วกรุณาบอกลูกชายของคุณด้วยนะว่าอย่าเรียกฉันแบบนี้อีก เดี๋ยวจะมีคนเข้าใจผิด” เด็กน้อยร้องไห้จ้า ดมิสาชะงัก เธอเม้มปากเล็กน้อย รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองใจร้ายกับเด็กตาดำๆ เหลือเกิน ซึ่งปกติเธอเป็นคนรักเด็ก บริจาคเงินให้บ้านเด็กกำพร้าทุก
