ถึงไม่ได้ญาติดีกับสักเท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่ได้อยากให้ท่านเสียชีวิตอนาถเช่นนั้น
“มิจะรีบกลับบ้านค่ะ มิจะไปเดี๋ยวนี้” เธอเดินทางลงใต้ด้วยจิตใจที่ร้อนรุ่มระคนห่อเหี่ยว พอไปถึงบ้านทุกอย่างก็ดูวุ่นวายไปหมด น้องชายสามคนวิ่งมากอดเธอแล้วร้องไห้ ทำให้เธอรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก
ดมิสาจัดงานศพให้มารดาเลี้ยงอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเธอก็จัดการขายที่ดินใช้หนี้ มีญาติสนิทเปิดร้านอาหารอยู่ที่ประเทศมาเลเซีย พวกท่านมีศักดิ์เป็นลุงกับป้าของเธอ ชวนเธอไปอยู่ด้วยกัน เธอจัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็ตัดสินใจย้ายไปตั้งรกรากอยู่ที่ประเทศเพื่อนบ้าน เธอเปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนทุกอย่างในชีวิต ไม่อยากจดจำความเลวร้ายอะไรอีก
ชัชวินทร์เหมือนคนที่เข้ามาในชีวิตและจากไป เขาหายไปจากชีวิตของเธอเหมือนอากาศธาตุ แต่เธอได้ขอร้องทางบ้านเอาไว้ว่าหากมีใครมาตามหาเธอ ให้บอกไปว่าไม่รู้ ว่าเธอย้ายไปอยู่ที่ไหน
การใช้ชีวิตในต่างแดนไม่ได้ยากเย
