“ครับ... สายน้ำไม่เคยได้ฟังนิทานจากแม่เลย” น้ำเสียงของเด็กน้อยเศร้าสร้อยนัก เธอพยักหน้าก่อนจะเล่านิทานให้เด็กน้อยฟัง เพียงไม่นานความเหนื่อยล้าและความง่วงก็พาให้เด็กน้อยหลับลงอย่างรวดเร็ว
ดมิสาดึงผ้าห่มมาห่มให้จนถึงอก ก่อนจะผละออกห่าง เธอเดินมุ่งหน้าไปที่ประตู แต่ร่างสูงของชัชวินทร์มายืนขวางเอาไว้
“กรุณาหลีกไปด้วยค่ะ”
“คุยกันก่อนได้ไหมมิ”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”
“แน่ใจเหรอว่าไม่มี” เขาเอ่ยถาม กอดอกมองเธอ สีหน้าไม่เชื่อ เธอถลึงตาเข้าใส่ ชัชวินทร์ตรงเข้ารวบมือเธอดึงไปที่ระเบียงห้อง
“นี่คุณปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”
“อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวลูกตื่น” เธอถูกดึงออกมาด้านนอก พอเธอดิ้นเขาก็ดันเธอไปที่ผนังระเบียง กักกอดเธอเอาไว้
“ปล่อย!” เสียงของเธอเข้มขึ้น ชัชวินทร์มองหญิงสาวที่เขารักหมดหัวใจนิ่ง
“อื้อ...” เธอตาโตครางอื้ออึงอยู่ในลำคอเมื่อเขาบดจูบลงมาหาอย่างดูดดื่ม ดมิสาทุบอกของเขาไปม
