ครืดด ครืดด~
เสียงโทรศัพท์ปลุกเจ้าของร่างบางให้ตื่นจากการหลับใหล แพรไหมงัวเงียยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์มากดรับโดยไม่ได้ดูรายชื่อของคนที่โทรมา
“ฮัลโหล”
[แพร เพิ่งตื่นเหรอ] เป็นสามีที่โทรมา สาวเจ้าลืมตาโพลงขึ้นด้วยความตกใจ ยื่นมือไปเขย่าไหล่เพื่อนสาวอย่างพัดลดาที่นอนหลับสนิทอยู่ เจ้าหล่อนมานอนเป็นเพื่อนตั้งแต่วันที่กลับจากฝรั่งเศส
“อืม...”
[เสียงใครน่ะ] เสียงครางงัวเงียของพัดลดาลอดเข้าไปในโทรศัพท์ แพรไหมยื่นมือไปปิดปากเพื่อนไว้ ก่อนที่พัดลดาจะลืมตาโพลงด้วยความตกใจ และหายใจไม่ออก
“อะไรของแกเนี่ย...อ๊ะ!” แต่พอเห็นอีกฝ่ายยกโทรศัพท์แนบหูอยู่ เธอจึงเบาเสียงลงในที่สุด
[อยู่กับพัดเหรอครับ] เสียงหวาน ๆ ของเขาในคราวนี้ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีใจเหมือนเมื่อก่อน เขาจำเสียงของเพื่อนเธอได้จะปฏิเสธก็คงไม่ใช่
“ค่ะ พัดมานอนเป็นเพื่อนน่ะ”
[หืม เป็นไรหรือเปล่า เมื่อวานก็ไม่ได้โทรมา รู้ไหมว่าพี่เป
