บทที่ 11 รักตัวเอง

2145 คำ

ครืดด ครืดด~ เสียงโทรศัพท์ปลุกเจ้าของร่างบางให้ตื่นจากการหลับใหล แพรไหมงัวเงียยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์มากดรับโดยไม่ได้ดูรายชื่อของคนที่โทรมา “ฮัลโหล” [แพร เพิ่งตื่นเหรอ] เป็นสามีที่โทรมา สาวเจ้าลืมตาโพลงขึ้นด้วยความตกใจ ยื่นมือไปเขย่าไหล่เพื่อนสาวอย่างพัดลดาที่นอนหลับสนิทอยู่ เจ้าหล่อนมานอนเป็นเพื่อนตั้งแต่วันที่กลับจากฝรั่งเศส “อืม...” [เสียงใครน่ะ] เสียงครางงัวเงียของพัดลดาลอดเข้าไปในโทรศัพท์ แพรไหมยื่นมือไปปิดปากเพื่อนไว้ ก่อนที่พัดลดาจะลืมตาโพลงด้วยความตกใจ และหายใจไม่ออก “อะไรของแกเนี่ย...อ๊ะ!” แต่พอเห็นอีกฝ่ายยกโทรศัพท์แนบหูอยู่ เธอจึงเบาเสียงลงในที่สุด [อยู่กับพัดเหรอครับ] เสียงหวาน ๆ ของเขาในคราวนี้ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีใจเหมือนเมื่อก่อน เขาจำเสียงของเพื่อนเธอได้จะปฏิเสธก็คงไม่ใช่ “ค่ะ พัดมานอนเป็นเพื่อนน่ะ” [หืม เป็นไรหรือเปล่า เมื่อวานก็ไม่ได้โทรมา รู้ไหมว่าพี่เป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม