ด้วยความตกใจเธอจะก้มหลบแต่กลายเป็นถลาล้มทับพีรพลทำให้ทั้งเธอและพีรพลล้มไปกับพื้นพร้อมกัน เสียงปืนดังขึ้นตามหลังหนึ่งนัด
เปรี้ยง เสียงลูกกระสุนยิงถูกกระถางต้นไม้ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ โชคดีไม่ถูกใคร พอสิ้นเสียงปืนร่างของยลรดาก็ถูกช้อนอุ้มขึ้นมาอย่างรวดเร็วราวกับหายตัวมาได้
“เป็นอะไรหรือเปล่าเยลลี่”
ยลรดาอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งของเควินแล้ว เธอยังรู้สึกมึนงงแกมตกใจอยู่เล็กน้อยจึงยังไม่ตอบอะไร เควินจึงถามซ้ำอีกครั้ง
“เยลลี่” เขาเรียกพร้อมเขย่า ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกดูไม่ได้ ตอนนั้นเองที่ยลรดาได้สติแล้ว เธอมุ่นหัวคิ้วเข้าหากันส่ายหัวบอกเขา
“ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ” เธอมองสำรวจตัวเองก็พบว่าไม่มีบาดแผลอะไร โชคดีที่เธอเหลือบไปเห็นมือปีนก่อนจึงรอดชีวิตมาได้ สวรรค์คงยังไม่ต้องการตัวเธอ แต่เสียงทุ้มของพีรพลก็ดังขัดเควินขึ้นมา
“คุณเยลลี่คุณช่วยชีวิตผม คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ เมื่อกี้มีคนตั้งใจจะยิง
