“ไม่ใช่เวลานอนห้ามกอดค่ะ ฉันช่วยคุณแค่เวลานอนเท่านั้น อย่าทำท่าทางหื่นใส่ฉันนะไม่งั้นข้อเสนอของเราเป็นอันจบ”
เควินชอบมองใบหน้าสวยตอนยิ้มสดใส เธอช่างเหมือนท้องฟ้าสดใสยามเช้าที่ทำให้หัวใจของเขากระชุ่มกระชวย“ก็ได้ ฉันยอมแล้วกัน จะไปกันได้ยัง”
“ก็ไปสิคะ”
เควินบอกแล้วลุกขึ้นเดินนำหน้า ยลรดาเดินตามหลัง เธอเดินตามเขาไปที่รถจึงได้เห็นว่าวันนี้เขาเลือกใช้รถสปอร์ตเฟอรารี่สีแดงเพลิง
“คุณลูก้าไปไหนคะ” ยลรดามองไปรอบๆไม่เห็นลูก้าจึงถามขึ้น
“ฉันไล่มันออกไปแล้ว”
ยลรดาขมวดคิ้ว แต่ก็เดินตามเขาไปนั่งคู่กันที่รถ “คุณไล่คุณลูก้าออกจริงๆเหรอ ฉันเสียดายคนดีมีฝีมืออย่างนั้น คิดว่าจะหาได้ง่ายๆเหรอ”
“คนดีมีฝืมือแต่ก็ต้องรู้หน้าที่ตัวเองด้วย ถ้าหากว่าฉันอารมณ์ดีเมื่อไรก็อาจเรียกมันกลับมา เธอไม่ต้องทำหน้ายุ่ง เดือดร้อนแทนฉันแบบนั้นก็ได้”
“ทำไมต้องมารวนใส่ฉันด้วย”
ยลรดาเบ้ปากว่าเขา เควินเลยหันมาจ้องตาคนตัวเล
