“อ้าวคุณลอร่ามาทำอะไรคะ คุณเควิน...” พูดถึงตรงนี้ยลรดาก็เกิดอาการหน้าแดงเพราะเธอมานอนกับเขาที่ห้องบนเตียงของเขา มันไม่มีเหตุผลอะไรจะแก้ตัวได้เลยว่าเธอมาทำอะไร แต่ยังดีที่เธอยังใส่เสื้อผ้าครบชุด แน่ล่ะถ้าเสื้อผ้าเธอปลิวออกจากร่าง งานนี้นางมารออกโรงแน่
แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอกังวลจะไม่ใช่สิ่งที่ลอร่าสนใจ
“คุณเควินทานอาหารกลางวันอยู่ที่ห้องอาหารค่ะ คุณเควินสั่งให้ลอร่ามาดูแลรับใช้คุณเยลลี่ คุณเควินเป็นห่วงว่าทำไมคุณเยลลี่หลับนาน ไม่รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่าเลยให้ลอร่ามาคอยดูแลค่ะ”
แม่บ้านผู้ชำนาญการไม่มีสายตาซอกแซกหรือคำถามที่จะทำให้ยลรดาต้องคิดมาก แวบแรกยลรดาชื่นชมบรรดาคนใช้ของเควินว่าทำงานได้ดีมีประสิทธิภาพทุกคน
“เดี๋ยวก่อนนะคะ เมื่อกี้คุณลอร่าพูดว่าคุณเควินทานอาหารมื้อไหนนะคะ”
“มื้อกลางวันค่ะ”
“อะไรนะ มื้อกลางวัน” เพียงเท่านั้นดวงตากลมโตก็เบิกกว้าง “นี่ฉันนอนตื่นสายขนาดนี้เลยหรือ นอน
