“อย่าเข้ามานะ นี่ห้องฉัน”
“อะไร จะนอนกับเมียไม่ได้หรอ” ฉันพยายามผลักคนร่างใหญ่ออกจากห้อง แต่ผลักยังไงก็ไม่ขยับ
“ออกไป!!!!”
“ซี ขอนอนด้วย” คนตัวใหญ่ยังดื้อดึงที่จะเข้ามาในห้อง
“พี่ก็ไปนอนห้องพี่สิ ออกไป!!” ฉันใช้แรงเฮือกสุดท้ายผลักออกไปอย่างสุดแรง จนเขากระเด็นออกนอกเขตประตู ฉันเลยปิดประตูใส่หน้าเขาดัง ปัง!!!!
ปึง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ปึง ๆ ๆ ๆ ๆ พี่ซันทุบประตูอย่างแรง
[ซี เราไม่ได้นอนด้วยกันมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ] เสียงของพี่ซันที่ตะโกนเข้ามาในห้อง
[ซี ซี!!!]
เหนื่อย เฮ้อ.....!!!!! ทำไมความถูกต้องมันถึงทำให้ลำบากใจขนาดนี้ ฉันทนนอนกับพี่ซันไม่ได้จริง ๆ ฉันให้อภัยเขาไม่ได้จริง ๆ
ฉันสลัดความฟุ้งซ่านในใจแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันที เปลือกตาที่หนักอึ้งเพราะความเหนื่อล้ามันทำให้ฉันหลับสนิทได้อย่างไม่ยากเย็น
อีกด้านทาง ซัน
“บีน่า พี่บอกไม่ให้โทรมาแล้วไง”
[บีน่าขอโทษนะคะ บีน่าแค่คิดถึงคนที่ไม่ควรคิด
