ตอนที่สอง ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย 2

989 คำ
แต่เหนือสิ่งอื่นใด คนที่เธอห่วงความรู้สึกที่สุดคือแม่ ท่านพยายามทำงานช่วยหลายอย่าง ทั้งเฝ้าหน้าร้านให้เธอและออกไปทำงานนอกบ้านเท่าที่จะทำได้เพราะเห็นว่าเธอเหนื่อยและเครียดที่ต้องมารับปัญหาทุกอย่างมาแบกเอาไว้ เธอเองก็เห็นท่านเหนื่อยมามาก อยากให้สบายทั้งกายและใจเพราะท่านแก่มากแล้ว ส่วนเธอเพิ่งมาเหนื่อยไม่ถึงสองปีเลย เลยคิดว่าจะพยายามสู้และทำให้มารดาสบายใจที่สุด เห็นท่านเครียดเธอก็คอยพยายามปลอบและแบกรับทุกอย่างเอง แม้ว่าตอนนี้เธอเองก็แทบจะไม่ไหวก็ตามที เสียงข้อความที่โทรศัพท์ดังขึ้น ศลิษารีบเปิดอ่านเพราะคิดว่าคงเป็นข้อความของลูกค้า แต่เปล่าเลย เธอเปิดอ่านแล้วหน้าเสียขึ้นมาทันที “มีอะไรหรือเปล่าษา” มารดาที่มีหน้าอมทุกข์ไม่แพ้เธอรีบเอ่ยถาม วันนี้ท่านเล่าเรื่องที่เจ้าหนี้มาหาท่านสี่ห้ารายแล้วชี้หน้าด่าให้ฟัง เธอเลยไม่ปริปากอะไรอีก... “ออเดอร์จ้ะแม่ รีบทานกัน เดี๋ยวษาต้องไปโพสต์ขายของต่อแล้วก็แพ็กของด้วย” เธอไม่ได้โกหกมารดา ข้อความสามข้อความในอินบ็อกซ์เป็นคำสั่งซื้อของลูกค้าเสียสองและอีกข้อความหนึ่งก็จากน้าเย็นเอง ษา ตกลงว่าแม่เราจะจ่ายเงินน้าไหม น้าเอือมแล้วนะตอนนี้น้าก็อยากได้เงินบ้าง มันนานมาแล้ว เห็นเงียบกันมาตลอด นี่ก็ปรี๊ดเพราะเห็นรูปษาไปเที่ยวยุโรปเดือนก่อน มีเงินไปเที่ยวต่างประเทศ แต่ไม่มีเงินใช้หนี้ ในเฟสบุ๊คขายครีมของษาก็ดูชีวิตดี ทำไมไม่ใช้หนี้ ถ้าคราวนี้ไม่ใช่น้าจะฟ้องแม่เราแล้วนะพรุ่งนี้บอกแม่เราโอนเข้าด้วย อ้อ คราวหน้าอย่าให้ได้ทวงด้วยล่ะ นี่คือข้อความที่ได้รับ อ่านแล้วรู้สึกขื่นขมอยู่บ้าง อันที่จริง อยากตอบไปเหลือเกินว่า ที่เพจขายครีมต้องลงว่ามีชีวิตที่ดีเพื่อการตลาดชีวิตจริงหาเงินใช้หนี้หัวหกก้นขวิดไม่ได้กินหรูเลย อาหารแต่ละมื้อก็คือน้ำพริก เก็บผักหลังบ้านที่มารดาปลูกไว้งอกงามดีกับอาหารพื้นๆ ที่ทำกินเองที่บ้าน ถ้ามื้อไหนกินหรูลงรูปสวยแน่นอนว่าเป็นแม่ทีมเธอเลี้ยงหรือไม่ก็เป็นงานเลี้ยงของบริษัทที่เน้นความหรูเลิศให้ตัวแทนได้อวดชีวิตดี๊ดีอยู่แล้ว ศลิษาไม่มีทางใช้เงินสิ้นเปลืองกับของเหล่านั้นเพราะว่าเธอเองก็เก็บทุกบาททุกสตางค์มาจ่ายหนี้ช่วยมารดาโดยที่เรื่องนี้ไม่ได้ป่าวประกาศใดๆ ส่วนทริปต่างประเทศนั้นเป็นทริปที่ได้จากการขายของเข้าเป้า กฎของบริษัทมีว่าถ้าไม่ไปก็ขายทริปให้คนอื่นไม่ได้แม่ทีมก็คะยั้นคะยอให้เธอไปซ้ำออกค่าทำวีซ่ากับพาสปอร์ตให้เพราะว่าการไปเที่ยวและลงรูปชีวิตดีก็มีผลต่อการตลาดเช่นกัน ซึ่งก็ได้ผลเพราะทริปเที่ยวเหล่านั้นทำให้ลูกทีมของเธอขยันขันแข็ง ได้ทริปในเอเชีย และส่งผลให้รายได้ของเธอมากขึ้น หนี้มารดาลดไปตั้งเยอะแล้ว เอาจริงๆ เดือนนี้เธอเองก็ยกเลิกทริปเกาหลีและฮ่องกงที่ได้ไปหลายทริปเพราะว่าจะเอาเวลามาทำงาน ไม่อย่างนั้นคนที่คอยจับผิดคงได้กรี๊ดแน่ที่เห็นเธอเที่ยวได้ทุกทริปขนาดนี้ ก็เพราะเธอขายดี แต่ยังดีไม่มากพอจะใช้หนี้ ช่วงนี้เงินก็ขาดมืออย่างหนักเพราะเพิ่งลงทุนสต๊อกของล็อตใหญ่สำหรับแบรนด์ตัวเองและเจ้าหนี้ก็อยากได้เงินพร้อมกัน ถ้าทุกคนใจเย็นและรอหลังจากนี้อีกสักสองสามเดือน แบรนด์ของเธอเกิดในตลาดและปล่อยสินค้าได้ จะไม่มีใครมาด่าได้เลยว่าเธอเพิกเฉยต่อเจ้าหนี้ เพราะเธอก็จะรีบจ่ายให้หมดอยู่แล้ว แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่วางแผนไว้นี่สิ นอกจากเทวินท์ที่ต้องการเงินก้อนใหญ่แบบไม่ให้ผัดผ่อนแล้ว เจ้าหนี้มารดาทั้งหลายก็พร้อมใจกันจะเอาเงินตอนนี้เพราะไม่พอใจที่เห็นรูปเธอไปเที่ยว! เธอปวดหัวยิ่งนัก กับคนอื่นยังพอหมุนเงินจ่ายให้นิดหน่อยชโลมใจจนกว่าเธอจะได้เงินก้อนใหญ่ไหว ไม่เคยเคืองโกรธเจ้าหนี้เพราะรู้ว่าเอาเงินเขามาก็ต้องชดใช้พร้อมดอกเบี้ย ได้แต่ขอโทษและรีบหามาจ่ายให้เขาพอใจมากน้อยก็ยังดีกว่าไม่ให้เลย แต่กับเทวินท์ที่ต้องให้เขาในไม่กี่วันนี้เธอยังกลัดกลุ้ม ถ้าขายบ้านขายรถขายของที่สต๊อกไว้ในบ้านให้เขาก็ยังพอปลดหนี้ได้ แต่เริ่มคิดแล้วว่าเธอทำมันไม่ได้ตามกำหนดเวลาที่เขาให้ไว้แน่ๆ ศลิษากลืนข้าวแต่ละคำลงคออย่างยากลำบาก ไม่หิวก็ต้องกินเพราะต้องแพ็กของ และรอส่งของให้ตัวแทนโดยใช้แรงงานอีกมหาศาล ความหวังเดียวที่แสนริบหรี่ตอนนี้คือเธอรอให้โรงแรมแห่งหนึ่งตัดสินใจจ่ายเงินและสั่งซื้อสบู่เหลวออร์แกนิกแบรนด์ของเธอไปใช้ทุกสาขา ถ้าพวกเขาตัดสินใจจริงๆ ของในสต๊อกก็จะถูกปล่อย เงินอาจจะเข้าถึงหกหลัก เธออาจจะมีเงินก้อนสักครึ่งหนึ่งของหนี้ไปจ่ายเขาแล้วต่อรองไปอีกสักเดือน เธอหวังแค่ว่าขอให้เธอทำงานสำเร็จจนปลดหนี้ได้ โดยไม่ต้องเอาตัวเข้าแลก เธอคงไม่ได้ขอมากไป
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม