ทาสเทวินท์

ตอนที่หนึ่ง นางบำเรอชั่วคืน 4

“ฉัน เอ่อ ฉันเปลี่ยนใจค่ะ ฉันทำไม่ได้”

“งั้นเหรอ” เทวินท์ขยับขึ้นมานั่งพิงขอบเตียง เขากอดอกทอดมองเธอพร้อมรอยยิ้มทั้งปากทั้งตา แต่เธอเดาไม่ออกเลยว่าเขายิ้มด้วยความรู้สึกไหน

“ฉันยกเลิกที่ตกลงกับคุณไว้ ฉันจะหาเงินมาคืนคุณให้เร็วที่สุด” เธอรีบตกลงกับเขาเสียงระรัว... นึกดีใจที่เขาไม่ได้ตามมาลากเธอไปทำตามใจเขาอย่างที่หวั่น เขาคงไม่ขาดแคลนผู้หญิงจริงๆ ขนาดว่าเริ่มโลมเล้าเธอแล้วเธอกระโดดถอยออกมายังไม่เสียดายอะไร... ซึ่งมันดีต่อคนที่ปอดแหกอย่างเธอที่ตัดสินใจในตอนที่เกือบสายไปขนาดนี้เขาก็ยังรับฟัง

“แน่ใจ?”

“ค่ะ” น้ำเสียงที่ถามไม่มีแววคุกคามเธอเลยรีบพยักหน้ารับ

“หนึ่งอาทิตย์” เทวินท์จ้องหน้าเธอแล้วพูดขึ้นมาลอยๆ “ผมให้เวลาหนึ่งอาทิตย์ มินนี่คงบอกไว้แล้วว่าคุณไม่ควรเบี้ยวคนอย่างผม...”

แล้วเขาก็ยืนขึ้นเต็มความสูงที่อีกฝั่งหนึ่งของเตียง ไม่ได้มีท่าทางเสียดายที่ไม่ได้ตัวเธอแทนเงิน ซึ่งมันก็แน่นอนอยู่แล้วว่าสำหรับเขาเงินของเขาก็คงมีค่ากว่าการได้นอนกับเธอ ก่อนนี้ที่เขาเลือกนอนกับเธอคงเพราะเขาไม่รู้จะให้เธอชดใช้ยังไง พอเธอบอกว่าจะใช้เขาด้วยเงิน เขาจึงพอใจมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเขาเดินออกจากห้องไปแล้ว สิ้นเสียงประตูปิดลง หญิงสาวก็ถอนหายใจ ทรุดนั่งลงกับเตียงเพราะหมดแรงจะยืน...

มันเป็นวิธีที่ง่ายดาย แต่เธอพยายามแล้ว เธอทำไม่ได้และเปลี่ยนใจกะทันหันเพราะรู้สึกว่าทุกอย่างมันดูล้ำลึกเหมือนใจจะขาด... เธอจะลองเหนื่อยและสู้ตายสักครั้ง หนึ่งอาทิตย์สำหรับเธอกับเงินหลายแสนที่ต้องแลกมาด้วยหยาดเหงื่อ เธอจะต้องทำให้ได้ มันอาจจะยากจนเธออาจจะท้อจนอยากตายวันละหลายหน... แต่เธอรู้แล้วตอนนี้ว่ามันง่ายกว่าการนอนกับเขาแค่คืนเดียว เพราะแค่เขาแตะทรวงอกอิ่มของเธอเพียงครั้งเดียวก็แทบใจขาดตายในเสี้ยววินาทีนั้น

โปรดเถิดพระเจ้า... ช่วยอวยพรให้ทุกอย่างราบรื่นและเธอแก้ปัญหาได้ทันเส้นตายของเขาด้วยเถิด... ไม่เช่นนั้นแล้วอาจจะเป็นเธอก็ได้ที่จะต้องตายเพราะน้ำมือของเทวินท์เอง