“กลับกันเถอะ” ไต้ฝุ่นเดินกลับมาพร้อมกับแทนไท และเดินเข้าไปคว้าข้อมือเล็กของญาดาพลางหันมาเอ่ยบอก
“ค่ะ คุยกันเรียบร้อยแล้วเหรอคะ”
“อืม”
ญาดาคลี่ยิ้มออกมาก่อนจะรีบเดินตามไต้ฝุ่นกลับมาที่รถ ระหว่างนั้นเธอก็รีบขึ้นไปนั่งบนรถด้วยความตื่นเต้น เพราะไต้ฝุ่นสัญญาเอาไว้ว่าวันนี้จะซื้อบราวนี่มาให้เธอ
ระหว่างที่ไต้ฝุ่นกำลังจะขึ้นรถ สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นผู้ชายใส่ชุดดำที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากจุดที่รถของเขาจอดอยู่ แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าใช่คนที่สะกดรอยตามมาหรือเปล่า
“ทำไมยังไม่ขึ้นรถสักทีคะ”
“อืม กำลังจะขึ้นแล้ว”
เมื่อคนตัวเล็กทักท้วงขึ้น เขาก็รีบขึ้นรถและออกไปจากที่นี่ทันที สายตาของไต้ฝุ่นเหลือบมองกระจกหลังอยู่บ่อยครั้ง ก็พบว่าผู้ชายคนนั้นขับรถตามเขามาจริงๆ แสดงว่าก็จริงอย่างที่ภูผาพูด คนพวกนั้นอาจจะกำลังตามหาตัวของญาดาอยู่ด้วย
“ถ้าง่วงก็นอนเถอะ” ไต้ฝุ่นเอ่ยบอก เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนั่งผงกหัวไปมาด
