บทที่ 15
สัจจะซ่อนเร้นของแม่นม
แม้รู้แต่ก็ยังเจ็บ
ปั้ง!
ประตูเรือนนอนถูกกระชากออกจนบานประตูกระแทกกับผนังห้องดังลั่น ห่าวซินก้าวฉับๆ เข้ามายืนกลางห้องด้วยใบหน้าบูดบึ้งถมึงทึง จ้องมองไปยังสาวใช้สองคนที่กำลังเลือกเสื้อผ้าสำหรับงานเลี้ยงสังสรรค์ในยามค่ำคืนก่อนจะกระแทกเสียงห้วนดั่งไม่พอใจอยู่ในที
“พวกเจ้าทั้งสองออกไปก่อน ข้ามีเรื่องจะคุยกับคุณหนูเป็นการส่วนตัว”
เฟยจูและซูเซียวถึงกับมองหน้ากันเลิ่กลั่กก่อนจะพากันเหลือบมองไปยังผู้เป็นเจ้านายสาว เมื่อเห็นนายหญิงพยักหน้าพวกนางจึงรีบเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
ห่าวซินหันไปปิดประตูก่อนจะก้าวเข้าหาเด็กสาวที่นางเลี้ยงดูมาตั้งแต่อายุห้าปี พลางยื่นมือไปหมายจะหยิกเนื้อที่ข้างเอวเช่นทุกครั้งหมายจะทำโทษที่ไม่เชื่อฟัง
ทว่า...
ผลัวะ!
เกอไป๋หลันยื่นมือไปปัดมือของแม่นมออกอย่างแรง ห่าวซินไม่ทันตั้งตัวถึงกับเซถอยแทบจะล้มลง
คุณหนูเกอเม้มริมฝีปากเข้าหา
