บทที่ 3 เป็นได้แค่ 'เมียบนเตียง' สินะ (2)
1041 คำ
อชิวาระกระแทกร่องสาวไม่ยั้งตามความปรารถนาในใจ ทำให้ห้องนอนใหญ่เต็มไปด้วยเสียงคราง ทั้งของตนเองและภรรยาที่ไม่อาจกักเก็บไว้ได้ ไม่นานเสียงครางก็เปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องพร้อม ๆ กับเสียงคำราม หลังจากที่ทั้งคู่ปล่อยความสุขออกมาพร้อมกัน
แต่คนอย่าง คริส อชิวาระ ไม่เคยรู้จักคำว่าครั้งเดียว บทรักครั้งที่สองจึงเริ่มต้นขึ้น แต่ครั้งนี้เขาเปลี่ยนท่าการร่วมรัก โดยให้ภรรยาสาวอยู่ในท่านอนคว่ำ จากนั้นก็จัดท่าทางที่สะดวกต่อการเริ่มยกสอง
มาริษากำผ้าปูที่นอนแน่น ร่างกายเกร็งไปทุกสัดส่วน เมื่อสัมผัสได้ถึงตัวตนความเป็นชายของสามีที่กำลังจ่ออยู่ตรงรูสาวของตนเอง จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขอร้องไม่ให้เขารุนแรง เพราะวันนี้สามีดูจะหิวเป็นพิเศษ
“พี่คริสขา อย่างแรงนะคะ”
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ทำมันพังหรอก เพราะฉันต้องใช้มันอีกนาน”
อชิวาระพ้นคำพูดร้าย ๆ ออกมาโดยไม่ใส่ใจสักนิดว่าสิ่งที่ตนเองพูดนั้นจะไปกระทบจิตใจของภรรยามากแค่ไหน หญิงสาวที่นอนให้สามีระบายความใคร่ถึงกับจุกเมื่อได้ยินแบบนั้น
แต่แล้วความคิดของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยความเสียว หลังจาก
อชิวาระสอดความเป็นชายเข้าไปในรูสวาทพร้อม ๆ กับโยกไหวเด้งหน้าเด้งหลังตามอารมณ์ใคร่
จากนั้นสักพักเสียงกรีดร้องของคนเป็นเมียก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อไปถึงจุดหมายปลายทางสำเร็จ ทำให้ชายหนุ่มต้องเร่งความเร็วเพื่อให้ปลดปล่อยตามภรรยาที่กำลังอยู่ในอาการหอบ
“คืนนี้ไปจบในห้องน้ำกันนะริ”
หญิงสาวนอนหายใจเหนื่อยหอบยังไม่ทันได้ออกความคิดเห็น ร่างกายเปลือยเปล่าก็ลอยขึ้นกลางอากาศภายใต้อ้อมแขนของคนหื่นที่ยังกินตับเมียไม่อิ่ม ห้องน้ำขนาดใหญ่จึงกลายเป็นสถานที่ทำรักครั้งที่สามของเธอ
ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวไปวางไว้ในอ่างจากุซซี่ขนาดใหญ่ ก่อนจะเปิดน้ำให้เต็มแล้วเดินลงไปนั่งพิงขอบอ่าง โดยให้ภรรยานั่งอยู่บนตักพร้อมกับเอามือของเธอมาคล้องที่คอของตนเอง
มาริษาทั้งเขินทั้งอายใบหน้าจึงแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงสุกสร้างความพึงพอใจแก่คนเป็นสามีไม่น้อย
“พี่คริสอย่ามองริแบบนั้นสิ”
“หึ ไม่ใช่แค่มอง แต่จะทำด้วย”
“พี่คริส อื้อ...”
อชิวาระเคล้นคลึงเต้าอวบของคนตรงหน้าด้วยความพึงพอใจ สลับกับดูดทำเหมือนเด็กน้อยเวลาหิวนมแม่ก็ไม่ปาน ก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยให้หลุดออกจากปากเมื่อเล่นกับมันจนพอใจแล้ว
“ลูกหนึ่งแล้วยังอายอีกเหรอ” เขาถามหลังจากเห็นสีหน้าของภรรยา มาริษาไม่ใช่คนสวยเลิศเลอ แต่กลับมีเสน่ห์มาก ยิ่งไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ห่มกายก็ยิ่งน่ามอง อกเป็นอก เอวเป็นเอว จับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด
“ริไม่ใช่พี่คริสนี่” เธอปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเบาหวิวพลางทำปากยื่นจึงโดนคนหื่นจูบที่ปากเบา ๆ หนึ่งครั้งอย่างมันเขี้ยว
“จะอายทำไม เราทำแบบนี้กันอยู่เกือบทุกวัน”
“ก็ริหน้าบาง ไม่ได้หน้าหนาเหมือนพี่คริส”
“เหรอ ฉันเพิ่งรู้ว่าเธอหน้าบาง” ประโยคคำพูดของเขาไม่พ้นกระแนะกระแหนเรื่องเดิม ๆ ทำให้บรรยากาศที่โรแมนติกก่อนหน้านี้หายไปในพริบตา
“พี่คริส ถ้าจะชวนทะเลาะก็หยุดเถอะค่ะ แยกย้ายกันเข้านอน”
มาริษาไม่อยากทะเลาะกับเขาจึงตอบกลับด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ เบื่อหน่ายเรื่องนี้เต็มทน แววตาของเธอจึงเปลี่ยนไปยามที่คิดเรื่อง หย่า แต่สามีกลับมองไม่เห็นเพราะสนใจเรื่องใต้สะดือมากกว่า
“แต่ฉันยังไม่อิ่ม เธอต้องปรนเปรอฉันจนกว่าฉันจะพอใจ”
“ทำไมพี่คริสเป็นคนแบบนี้ ริไม่น่าหลวมตัวจับพี่ทำผัวเลยจริง ๆ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ก็คงดี”
“เสียใจด้วย เธอย้อนเวลากลับไปไม่ได้ แล้วตอนนี้ฉันก็หิวมาก คืนนี้เธอต้องนอนร้องเรียกชื่อฉันทั้งคืน”
มาริษายังไม่ทันอ้าปากเถียงก็ถูกปิดด้วยปากหยักที่ส่งลิ้นเข้าไปในปากของเธอแล้วเกี่ยวกระหวัดด้วยความช่ำชอง จากนั้นอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ก็กลายเป็นสังเวียนรัก มีน้ำกระเซ็นออกมาเป็นระยะตามความหื่นของคนในอ่าง กว่าชายหนุ่มจะยอมอุ้มหญิงสาวมานอนที่เตียงเวลาก็ผ่านไปนานพอสมควร
“เอาไปใส่ซะ ก่อนจะเป็นหวัดตาย ฉันขี้เกียจเลี้ยงลูกคนเดียว”
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ริหนังเหนียวไม่ตายง่าย ๆ หรอก”
“ก็ดี เพราะเธอต้องอยู่บำเรอฉันไปอีกนาน”
หญิงสาวไม่เอ่ยคำใดออกมาหลังจากได้ยินวาจาร้าย ๆ ของสามี เพราะไม่ต้องการทะเลาะกับเขาตอนนี้ ตอนที่เธอรู้สึกว่าร่างกายคล้ายจะมีไข้ ดวงตาทั้งสองข้างจึงปิดลงอย่างรวดเร็ว
จากนั้นทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ ชายหนุ่มจึงชะโงกหน้ามามองดูเธอ มุมปากยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะจูบอย่างแผ่วเบาตรงหน้าผากเกลี้ยงเกลา ราวกับสามีที่รักภรรยา แววตาของเขายามนี้อ่อนโยนมาก อย่างไม่น่าเชื่อว่านี่คือ สามีที่คอยพ่นคำพูดร้าย ๆ ใส่ภรรยา ถ้ามาริษาได้เห็นคงจะดีใจไม่น้อย
อาชิวาระยังไม่ทันจะหลับตาลง เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของหญิงสาวที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงก็ดังขึ้นมาถี่ ๆ จนเขาต้องเอื้อมไปหยิบเพื่อเอามากดปิดเสียง
แต่ข้อความที่ส่งเข้ามากลับเขียนเหมือนกันทุกอย่าง และส่งมาเวลาไล่เลี่ยกัน ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจปลดล็อกแล้วเข้าไปอ่านอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ใครกันที่ส่งข้อความขู่ฆ่ามาให้มาริษา
“กูจะฆ่ามึง มึงต้องตาย นังมาริษา”
- ผู้เขียน
