เมียบนเตียง

บทที่ 1 ไม่มีวันรัก (2)

จากนั้นงานแต่งงานระหว่างคนสองคนก็จัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนต่อมา เมื่อฝ่ายเจ้าสาวเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา แบบไม่คาดคิดมาก่อนว่ายิงปืนครั้งเดียวจะได้นกถึงสองตัว แต่งานแต่งจัดแบบเรียบง่ายตามความต้องการของเจ้าบ่าวจริง ๆ

ใบหน้าของชายหนุ่มบึ้งตึงตลอดทั้งงาน หลังจากบังเอิญไปได้ยินว่าคืนนั้นเธอยินยอมสวมรอยเป็นผ้าแพร ไม่ได้โดนขืนใจอย่างที่ตัวเองเข้าใจ

 “เธอใจร้ายมากมาริษา”

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ห่างเหินเป็นที่สุดเมื่อได้ยินเจ้าสาวคุยกับเพื่อนสนิท ชายหนุ่มรู้สึกคิดถูกเหลือเกินที่อาสาเดินมาตามเจ้าสาวด้วยตัวเองทำให้ได้ยินเรื่องนี้ และผิดหวังมากกับสิ่งที่มาริษากระทำลงไป

“พี่คริส! พี่มาตอนไหน”

คนท้องหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ คาดไม่ถึงว่าเจ้าบ่าวจะมาหาถึงในห้องแต่งหน้าทำผม ไม่ต่างจากใบหน้าของ พิมพ์ฝัน หรือ พิมพ์ เพื่อนสนิทของมาริษาที่ตกใจไม่แพ้กัน เพราะเธอก็มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้

“เธอทำให้พี่กับผ้าแพรต้องเลิกกัน จำไว้เลยนับจากนี้ต่อไปเธอได้เป็นเมียพี่สมใจแน่ แต่ได้เป็นแค่เมียบนเตียงเท่านั้น” อชิวาระกระซิบข้างหูของเจ้าสาวด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน ดวงตาเต็มไปด้วยความผิดหวังและเจ็บปวด

“พี่คริส” หญิงสาวเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาเกือบจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ

“พี่ไม่มีวันรักเธอ” เขาเอ่ยชัดถ้อยชัดคำตอกย้ำในสิ่งที่คิด

“พี่คริสคะ ริขอโทษ”

หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาหวิว หวังว่าคำขอโทษจะช่วยลบล้างความผิดของตนเองได้บ้าง แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาคือความหมางเมินของคนเป็นสามี

“ฉันไม่มีวันรักผู้หญิงอย่างเธอ”

คำขอโทษไม่สามารถลบความโกรธเกลียดของอชิวาระได้ สรรพนามที่ใช้แทนตัวเองจึงเปลี่ยนไป พร้อม ๆ กับแผ่นหลังของชายหนุ่มที่ค่อย ๆ ห่างออกไปเรื่อย ๆ และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นชีวิตคู่ที่ไร้ซึ่งความรักของฝ่ายชาย แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานจนกระทั่งลูกน้อยอายุครบสี่ขวบ เธอก็ไม่เคยได้สัมผัสความรักของเขา

เมื่อระบายความเศร้าใจผ่านการร้องไห้เสร็จเรียบร้อย คุณแม่ลูกหนึ่งที่มีรูปร่างสมส่วน ค่อย ๆ โผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำอย่างช้า ๆ ก่อนจะเดินหายไปในห้องแต่งตัวที่อยู่ติดกัน

จากนั้นก็คว้าชุดนอนขายาวแขนยาวมาใส่เพราะค่ำคืนนี้สามีไม่กลับบ้าน ฉะนั้นเธอไม่จำเป็นต้องใส่ชุดนอนไม่ได้นอนอย่างเช่นคืน

ก่อน ๆ อีก

“ทำไมใส่ชุดนอนตัวนี้” อชิวาระเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเคย หลังจากเห็นเมียบนเตียงของตนเอง เดินออกมาจากห้องแต่งตัว ด้วยชุดนอนคล้ายเด็กน้อยก็ไม่ปาน

ทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่าคืนนี้จะไม่กลับบ้านแต่ก็ทำไม่ได้ เหมือนมันมีอะไรบางอย่างเรียกร้องให้กลับมา ขนาดล้มตัวลงนอนแล้วก็ยังนอนไม่หลับจึงตัดสินใจคว้ากุญแจแล้วขับรถกลับบ้านทันที

“พี่คริส! ไหนบอกว่าคืนนี้จะไปนอนที่คอนโด ไม่กลับมานอนที่บ้านไงคะ” หญิงสาวสะดุ้งโหยง หันไปมองตามเสียงด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าดึกดื่นป่านนี้แล้วสามีจะกลับมาอีก

“ทำไม ฉันเปลี่ยนใจไม่ได้หรือไง”

“ไม่ใช่ไม่ได้ แต่ริแค่แปลกใจเท่านั้นเองค่ะ ก็เลยถาม”

“หึ เลิกพูดมากแล้วมาทำหน้าที่เมียได้แล้ว”

“งดสักคืนไม่ได้เหรอคะ”

“เธอเคยเห็นฉันงดได้ไหม”

“...” หญิงสาวไม่พูดแต่ให้คำตอบด้วยการส่ายหน้าแทน ตั้งแต่แต่งงานกันมาเธอไม่เคยเห็นเขาจะละเว้นจากกิจกรรมอย่างว่าได้เลย ยังดีที่ช่วงมีประจำเดือนชายหนุ่มจะไม่มายุ่งกับเธอ ไม่อย่างนั้นตายแน่

“แต่ก็เอาเถอะเห็นแก่ที่เธอเลี้ยงลูกเหนื่อยมาทั้งวัน คืนนี้ฉันจะปล่อยเธอไป แต่พรุ่งนี้อย่าหวังเลยว่าจะรอด”

“แต่ว่าพี่คริส อื้อ อื้อ”

มาริษาแย้งไม่ทันจบประโยค ปากสีสวยก็ถูกปิดด้วยปากร้าย ๆ ของสามีจึงหลุดเสียงครางออกมา ก่อนที่เธอจะขาดอากาศหายใจตาย เขาก็ปล่อยให้เป็นอิสระแต่ครู่เดียวก็กลับไปจูบใหม่อีกครั้ง

นานทีเดียวกว่าผู้ชายปากร้าย เย็นชา จอมเผด็จการจะยอมผละจากร่างนุ่มนิ่มและมีกลิ่นหอมของภรรยา แล้วเดินหายไปทางห้องน้ำอย่างรวดเร็วด้วยความพึงพอใจ ปล่อยให้เมียสาวยืนหอบหายใจเข้าปอดอยู่เพียงลำพังด้วยอาการแง่งอน

ชายหนุ่มออกมาอีกครั้งก็เห็นภรรยาหลับเป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงยิ้มบาง ๆ ตรงมุมปาก ก่อนจะหุบยิ้มทันควันเมื่อรู้ว่าตนเองกำลังทำอะไร จากนั้นก็เดินออกไปดูลูกชายตัวกลมที่กำลังนอนหลับฝันดีโดยมีพี่ช้าง

พี่หมี พี่กระต่ายนอนเป็นเพื่อนเต็มเตียง

“ฝันดีนะครับลูกรักของปาป๊า จุ๊บ” แม้เขาจะไม่ได้รักแม่ของลูก แต่เขาก็รักลูกการกระทำที่แสดงออกต่อลูกชายและภรรยาจึงสวนทางกันอย่างชัดเจน จนบางครั้งมาริษาก็อดน้อยใจสามีไม่ได้และคิดอยู่ตลอดว่า 'ขอหย่าดีไหม' ชีวิตของเธอกับเขาจะได้มีความสุขมากขึ้น

“หลับให้สบายเลยนะ คืนพรุ่งนี้เธอต้องทำหน้าที่ 'เมียบนเตียง' ให้ฉัน” สามีปากร้ายยิ้มด้วยความพึงพอใจ เมื่อคิดถึงลีลาบนเตียงของภรรยา ก่อนจะค่อย ๆ หลับตาลงหลังจากล้มตัวลงนอนเรียบร้อย

โดยหารู้ไม่ว่าคำพูดของตนเองได้สร้างบาดแผลในใจแก่มาริษาที่แกล้งทำเป็นหลับไม่น้อย น้ำตาของหญิงสาวจึงค่อย ๆ ไหลออกมาพร้อมกับความคิดเรื่องการขอหย่า

เห็นทีเธอต้องพิจารณาเรื่องนี้ให้ถี่ถ้วน หากอยู่แบบนี้ต่อไป

เรื่อย ๆ เกรงว่าในอีกไม่ช้าตนเองจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าและสุดท้ายลูกชายสุดที่รักจะได้รับผลกระทบนี้ไปด้วยซึ่งเธอไม่ต้องการให้เป็นอย่างนั้น