จมอยู่กับตัวเอง ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร เธอไม่ใช่คนกล้าแสดงออก ค่อนข้างเก็บตัวเสียด้วยซ้ำไป เพื่อนน้อยมากถึงมากที่สุด เพราะหลังเลิกเรียนเธอก็ต้องรับจ๊อบทำงานหัวหมุนไปหมด อะไรที่ได้เงินเธอก็ทำมันทุกอย่าง
“หนึ่ง...” หนึ่งธิดาชะงัก ขมปร่าในลำคอ จะบอกเขาว่าอย่างไรดีนะ เธอถอนสะอื้น ดวงตาแดงก่ำ
“ไม่สบายใจอะไรก็พูดออกมาได้นะ พี่ยินดีรับฟัง”
“ไม่มีหรอกค่ะ” เธอส่ายหน้าไปมา เขาก็ไม่เซ้าซี้อะไรอีก
“พี่จะให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอ...” เขาพูดยังไม่ทันจบเธอก็สวนกลับไปเสียก่อนเพราะไม่อยากฟังอะไรที่มันเจ็บช้ำน้ำใจไปมากกว่านี้
“มาสู่ขอยายสองเหรอคะ เอ่อ... ดีใจด้วยนะคะ ขอให้พี่หาญมีความสุขมากๆ” คนอวยพรหันหลังให้เขา น้ำตาเอ่อล้นก่อนจะวิ่งหนีจากมา หาญมองนิ่ง แต่เขาไม่ได้วิ่งตาม สาวใช้มาตามให้เขาไปรับของว่าง นั่งคุยกับผู้ใหญ่ทั้งสองอีกครู่ใหญ่ ก่อนที่เขาจะขอตัวกลับ
หนึ่งธิดาได้รับข่าวว่าน้องสาวจะเดินทางตามหาญไ
