“อาบน้ำพักผ่อนให้สบายนะครับ ตอนเย็นพี่จะให้คนมาตามไปรับประทานอาหาร”
“ค่ะพี่หาญ” สุทธิดารับคำอย่างมีความสุข พอหาญเดินลับหายไปแล้ว เธอก็เดินไปนั่งในห้องของพี่สาว หลังจากล็อกประตูห้องเรียบร้อยแล้ว
“พี่เห็นไหมล่ะ ว่าพี่หาญให้ความสำคัญกับใครมากกว่า ระหว่างพี่กับฉัน นี่แหละที่เขาว่าคนเราแข่งเรือแข่งพายน่ะแข่งได้ แต่แข่งบุญแข่งวาสนาน่ะมันแข่งกันไม่ได้” น้ำเสียงเยาะเย้ยของน้องสาวทำให้หนึ่งธิดาต้องเดินหนี เธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงเลยเดินไปจัดข้าวของแทน
“พี่หนึ่งนี่น่าสมเพชจริงๆ นะ” คนที่นั่งลอยหน้าลอยตาพูดออกมาอย่างสาแก่ใจ เหยียดปากใส่พี่สาวอย่างสมเพชเวทนา
“เรื่องอะไร” คนถามเหนื่อยหน่ายใจ ไม่อยากต่อความด้วย แต่ก็จำต้องพูด ไม่เช่นนั้นด้วยนิสัยของสุทธิดาก็จะจิกถามอยู่นั่นจนกลายเป็นประเด็นให้ชวนทะเลาะกันใหญ่โต
“ทุกเรื่องเลยค่ะ ถ้าสองเป็นพี่หนึ่งนะ ไปผูกคอตายแล้วละค่ะ” คนพูดหาเรื่องแกล้งว่าให้คนฟัง
