“พี่หนึ่ง สองอยากจะบ้าตาย พี่หาญอยู่ได้ยังไงในบ้านป่าเมืองเถื่อนแบบนี้ มีเงินแต่ทำตัวเหมือนพวกยาจก เห็นว่าบ้านที่ซื้อเอาไว้ใกล้บ้านของเรา นานๆ จะไปนอนค้างสักที สองไม่เอาด้วยหรอกนะ ต้องมาลำบากลำบนในทุ่งนาป่าเขาแบบนี้ กินกบ กินเขียด กินด้วง บ้าบอคอแตก” พออยู่กันสองคน สุทธิดาก็ระเบิดอารมณ์ออกมาในทันที
หนึ่งธิดาไม่พูดอะไร ชีวิตเธอลำบากมามาก จึงเฉยๆ กับสิ่งที่หาญเป็นอยู่ และเข้าใจว่าน้องสาวไม่เคยลำบากคงทนไม่ได้
สุทธิดาคิดว่าจะได้นั่งรถหรูๆ เข้ามาในไร่กว้างใหญ่ไพศาล มีข้าทาสบริวารมากมายคอยรับใช้ ได้สูดอากาศบริสุทธิ์ พอเบื่อๆ ก็เข้าเมืองไปชอปปิง แต่ปรากฏว่าไร่ของหาญไกลจากเมืองหลายร้อยกิโลเมตร มันยังคงความเป็นธรรมชาติมากกว่าความศิวิไลซ์ แต่การเดินทางค่อนข้างลำบาก
“เอ๊ะ! นั่นพี่หาญคุยอยู่กับใคร ทำไมต้องทำท่าแบบนั้นด้วย” เธอเดินไปเปิดหน้าต่างห้องพี่สาวดู ยามนี้ถึงจะเกลียดหนึ่งธิดาเช่นไร แต่อีกฝ่
