หนึ่งธิดามักช่วยเหลือทุกคนในบ้านเสมอเพราะเธอไม่อยากอยู่เฉยๆ หาญไม่ได้ว่าอะไร เขาอยากให้คนที่นี่รักเธอ ยอมรับในตัวเธอ หนึ่งธิดาไม่ถือตัวและเป็นกันเองกับทุกคน เขาเห็นว่าเธอเข้ากับคนอื่นได้เป็นอย่างดี ก็คลายใจไปได้มาก หาญรอให้ภรรยาออกมาจากห้องครัว เขาจึงจูงมือเธอเดินออกไปด้านนอก
“พี่หาญจะพาไปไหนคะ”
“ไปดูดาวครับ คืนนี้ดาวสวย” เธอเดินตามแรงดึงของเขาไปยังหอดูดาวด้านนอก
“หอดูดาว” เธอมองหอดูดาวที่อยู่สูงขึ้นไปจากพื้นพอสมควร จึงต้องเดินขั้นบันไดไม้ที่ทอดตัวขึ้นไปด้านบน
“พี่สร้างเอาไว้นานแล้ว ไว้ดูดาวตอนกลางคืน” เขาจูงมือเธอเดินขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อน พอขึ้นไปถึงด้านบนจะมีระเบียงเล็กๆ ซึ่งเป็นลานโล่งออกไปนั่งดูดาวได้ เขานั่งลงไปก่อน แล้วดึงเธอไปนั่งบนตัก กอดเอวบางเอาไว้หลวมๆ วางคางกับบ่าเล็กๆ ของเธอแล้วโยกร่างน้อยไปมาอย่างแสนรัก
“ดูดาวไป กอดเมียไป มีความสุขจัง” เขากอดรัดเธอแนบอก สูดกลิ่น
