ตั้งแต่ตื่นขึ้นมากลางดึกเมือคืน สายน้ำก็ไม่ได้หลับตาลงนอนต่ออีกเลยจนกระทั่งเช้า วันนี้หญิงสาวจึงมาที่โรงแรมกูวอนเร็วกว่าทุกวันจึงมีเวลาแวะทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารสำหรับพนักงานก่อนที่จะขึ้นไปทำงานบนตึก
“สวัสดีค่ะ ป้าดาจอง” เสียงใสกล่าวทักทายคนมาก่อน จนหญิงสูงวัยแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองที่เห็นสายน้ำที่นี่เพราะทุกวันหญิงสาวแทบมาไม่ทันเวลาด้วยซ้ำ
“มาเช้าดีนะวันนี้”
“พอดีน้ำตื่นตั้งแต่ตีสามแล้วล่ะค่ะ ฝันร้ายก็เลยนอนต่อไม่หลับ” ร่างเล็กตอบกลับไปพลางหยิบขนมปังในจานขึ้นมากัดไปหนึ่งคำ
“อาหารไม่ถูกปากใช่ไหมล่ะ”
“ค่ะ มาอยู่เกือบเดือนแล้วแต่ก็ยังไม่ชินสักที” คนต่างถิ่นพูดพลางชะโงกหน้ามองดูข้าวกับเครื่องเคียงประเภทผักดองในถาดของดาจอง แต่แล้วบทสนทนาของทั้งคู่ก็ถูกหยุดลงเพราะหัวหน้าจางเดินมานั่งลงตรงหน้าบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยท่าทางเหนื่อยล้า ดาจองจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอะไรไ
