“เมื่อคืนคุณไม่ได้ป้องกัน”
“ผมให้ไอ้โฬมซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้แล้ว อีกเดี๋ยวคงมา”
“คุณว่าไงนะ! ทำไมไม่ไปซื้อเองล่ะคะ แบบนี้เลขาคุณก็รู้สิว่าเป็นฉัน คุณไม่ควรให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ค่ะคุณธามไท ฉันไม่อยากเป็นข่าวเข้าใจมั้ยคะ” วีด้าเอ่ยเสียงแข็ง มือบางยกขึ้นกุมขมับอย่างคนคิดไม่ตก โดยไม่ทันได้เห็นใบหน้ายิ้มระรื่นของชายหนุ่ม
ติ๊ง!
เสียงลิฟท์ดังขึ้นและเตรียมเปิดออก วีด้าหันไปมองต้นทางของเสียงเมื่อครู่ ก่อนจะสับเท้าวิ่งเข้าไปในห้องนอนกว้าง ปิดประตูเสียงดังสนั่น ร่างเล็กกระโดดขึ้นบนเตียง ดึงผ้าห่มผืนหนาคลุมทั้งตัว นอนนิ่งฟังบทสนทนาระหว่างเจ้านายกับลูกน้องดังเล็ดรอดให้ได้ยิน
"อาหารเช้ากับยาที่สั่งได้แล้วครับนาย เอ่อ...."
"มองหาอะไรไอ้โฬม?"
"ปะเปล่าครับ นายสดกับคู่นอนหรอครับถึงต้องใช้ยานี่ ผมเกรงว่า......" โฬมเอ่ยถามเรื่องส่วนตัวเจ้านายอย่างละลาบละล้วง ด้วยความเป็นห่วงอย่างลืมตัว
"อย่ามาล้ำเส้น!
