บทที่ 9 ทำให้อยากและหายอยากได้
1300 คำ
บทที่ 9 ทำให้อยากและหายอยากได้
“แต่ผมจะไม่เป็นแบบพ่อเด็ดขาด” ถ้าแต่งงานแล้วเขาจะเลิกเจ้าชู้เด็ดขาด เพื่อให้คนที่รักมีความสุข แต่คงจะยากสักหน่อย เพราะเขาไม่เคยปรารถนาจะทำ และไม่เคยรักใครจริง ๆ สักครั้ง อาจเป็นเพราะว่าผ่านผู้หญิงมามากหน้าหลายตา แต่ละนางไม่เห็นจะมีความจริงใจ นอกจากความต้องการ ต้องการความสุขสบาย ต้องการทรัพย์สินเงินทอง ต้องการให้เขารัก แต่กลับไม่มีความจริงใจตอบแทน
ผู้หญิงก็เหมือนกันหมดทุกคน ล่อนจ้อนแล้วไม่เห็นจะต่างกันตรงไหน นอกจากสัดส่วนที่ยั่วเย้า ทุกนางก็มีความสามารถเหมือนกันหมด..คือทำให้อยากและหายอยากได้
“พ่อก็ไม่เคยต้องการให้ลูกเลียนแบบนี่ มาคุยเรื่องงานกันดีกว่า”
“พ่อจะเอาเรื่องไหนก่อนล่ะครับ ผมจะได้รายงานถูก”
“เรื่องที่ลูกคุยเมื่อกี้ไง บ่อนที่เขมรมีปัญหาอะไรไหม” สาธรเริ่มเรื่อง
“ก็ยังเรื่อย ๆ ครับ แต่ลูกค้าไทยน้อยลงเพราะกลัวปัญหาการเมือง ตอนนี้เราจึงจัดให้มีรถตู้ฟรีรับส่ง สำหรับลูกค้าที่อยากเล่นแต่ไม่อยากไปทางนั้น ให้ขึ้นมาทางแม่สายแทน แต่ที่ผมมานี่ไม่ได้มาเรื่องงานนะครับ ตั้งใจมาเยี่ยมพ่อเท่านั้น” ชายหนุ่มสรุปปิดท้าย เพราะไม่อยากคุยเรื่องงานให้เปลืองสมอง เพราะเวลานี้คือเวลาของครอบครัว
“ลูกจะอยู่กี่วันล่ะ” เมื่อลูกชายไม่อยากคุยเรื่องงาน สาธรจึงเปลี่ยนเป็นเรื่องใกล้ตัว
“หลายวันครับ ตั้งใจแวะไปที่บ่อนด้วย”
หึ! บอกพ่อเองแท้ ๆ ว่าห้ามคุยเรื่องงาน ไอ้ลูกชายเอ๋ย “จะพักที่บ่อนหรือพักที่บ้านล่ะ แล้วจะไปเมื่อไหร่ล่ะ”
“ทำไมรีบล่ะครับ อยากตามไปปลอบใจแม่เชฟบ๊ะคนเมื่อกี้เหรอครับ” มุมปากรูปกระจับกระตุกเป็นรอยยิ้มบางเบา เติมเหล้าใส่แก้วทั้งสองใบ
“พ่ออยากให้แกอยู่ที่บ้านสักหลายวันหน่อย ไม่ใช่มาค้างคืนเดียวก็กลับ” ผู้เป็นพ่อแก้ตัวกลั้วหัวเราะ
“ผมมันคนงานเยอะนะครับพ่อ” ตอนนี้เขากำลังสนุกกับการบริหารโรงเหล้าทูไนต์ ที่เปิดใหม่แถบชานเมืองกรุงเทพ มากกว่าการดูแลบ่อนทั้งสามแห่งนอกฝั่งไทย จึงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้จัดการมากความสามารถอย่างอมร กับคนเก่าแก่อย่างอาชื่นอาเชยและลูกน้องอีกหลายสิบชีวิต “ผมโอนเงินเข้าบัญชีให้พ่อแล้วนะ”
“พ่อยังไม่ได้ทวงเลยนะ” สาธรสาดเหล้าเพรียว ๆ ลงคอทีเดียวหมดแก้ว รายได้ที่ลูกชายโอนเข้าบัญชีให้ครั้งละล้านสองล้านไม่ใช่น้อย ๆ แต่ก็ไม่ได้มากมายสำหรับคนที่ทำธุรกิจประเภทนี้ เขาเองก็มีเงินมากมายจึงไม่ได้เรียกร้องส่วนนี้จากลูก แต่เมื่อลูกเต็มใจให้ก็รับเอาไว้ ตั้งใจเก็บไว้รับขวัญลูกสะใภ้ ต่อจากนั้นก็รับขวัญหลาน ๆ ที่จะตามมาในอนาคต..อันมืดมิด มืดมิดเพราะมันไร้วี่แววจริง ๆ “เฮ้ออออ..”
“เป็นอะไรครับพ่อ เหนื่อยใจอะไร”
“ก็แค่เหนื่อยใจน่ะ” แล้วหัวเราะตบท้าย
“อะไรของพ่อครับเนี่ย”
“เหนื่อยใจไง ก็แค่นั้นแหละ”
พ่อและลูกต่างชวนกันพูดคุยไปเรื่อย ๆ ภายใต้ความรู้สึกสุขใจจนเหล้าหมดขวดไม่รู้ตัว
“ไปต่อกันที่บ้านดีกว่านะลูก”
“ก็ดีครับ”
เจมีน่าตื่นตาตื่นใจกับความโอ่อ่าของคาสิโนแห่งนี้ยิ่งนัก ดูข้างนอกเหมือนโรงแรมหรูหราทั่วไปที่มีอยู่เกลื่อนโลก แต่เมื่อเข้ามาภายใน มันไม่ต่างอะไรกับบ่อนคาสิโนโลตัสที่เคยเห็นในหนังฮอลลีวูดสักนิด อาจจะหรูกว่าด้วยซ้ำ เพราะได้มาเห็นด้วยตาตัวเองเกือบทุกซอกทุกมุม คาสิโนแห่งนี้แยกชัดเจนเป็นสัดส่วน ระหว่างโซนการเล่นพนันกับโซนห้องพัก
ด้านหน้าของเป็นโซนต้อนรับ เมื่อเดินเข้าไปด้านในจะเป็นบ่อนการพนัน ที่จัดแยกประเภทเอาไว้เป็นสัดส่วนลานตาไปหมด ถ้าต้องการพักผ่อนก็ต้องเดินลัดออกไปทางด้านหลังเข้าไปอีก ซึ่งมีถึงสิบชั้นด้วยกัน แต่สำหรับแขกที่มาพักสามารถพักได้แค่เจ็ดชั้น อีกสามชั้นเธอเดาว่าน่าจะเป็นที่พักของระดับวีไอพีหรือห้องพักส่วนตัวของเจ้าของ
“โชคดีจริง ๆ ที่ตามพี่ใหญ่มาด้วย” เจมีน่าคลี่ยิ้มอวดรักยิ้มบุ๋มทั้งสองข้าง ใบหน้าที่สวยน่ารักยิ่งขับเน้นความโดดเด่นออกมาอีกเป็นกอง
“แต่พี่น่ะโชคร้ายจริง ๆ” เขาแค่ต้องการมาเที่ยวเหนือกับกลุ่มเพื่อน ๆ ที่เล่นดนตรีด้วยกัน แต่หญิงสาวซึ่งมีศักดิ์เป็นญาติผู้น้องที่สนิทกันมากอย่างเธอ ดันมาหาที่บ้านพอดิบพอดีตอนที่เขากำลังจะก้าวขึ้นรถ จึงงอแงขอตามมาด้วย ไอ้เขาก็คนรักน้องสุดหัวใจ อดไม่ได้จึงจำยอม
บังเอิญอีกเหมือนกันว่าเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มมีญาติเป็นหัวหน้าพนักงานของที่นี่ จึงชักชวนให้แวะมาเที่ยวหา และช่วยเป็นธุระจัดการทำเรื่องรับพวกเขาผ่านด่านมาอย่างสะดวกสบาย
“พี่ใหญ่น่ะ พูดแบบนี้จูนงอนแล้วนะ” หญิงสาวความสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบห้าเซ็น กับสัดส่วนอวบอิ่มของเธอ เรียกสายตาของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในบ่อนได้ทุกคู่ยามเดินผ่าน ทำท่างอนพี่ชายซึ่งเป็นลูกของพี่สาวมารดาแท้ ๆ
“ถ้างอนก็กลับอิตาลีไปเลยไป”
“ไม่ไป! จูนเกิดและโตที่ประเทศไทยนะ พ่อจูนก็อยู่เมืองไทยมากกว่าอยู่ที่อิตาลีอีก” หญิงสาวสวนกลับเสียงดัง เชิดคางเถียงไม่ลดละ หล่อนไม่ใช่ฝรั่งนะถึงแม้หน้าตาจะไม่เหมือนคนไทยแท้ ๆ ก็เหอะ..
ใครคนหนึ่งกำลังเดินผ่านบริเวณที่สองศรีพี่น้องยืนเถียงกันไม่ไกล เขาคนนั้นจึงหันไปทางต้นเสียงตามสัญชาติญาณ.. เท้าที่กำลังก้าวเดินถึงกับสะดุดอยู่กับที่ เมื่อได้เห็นใบหน้างดงามจับใจดวงนั้นหันมาทางเขาพอดี ถึงแม้จะแค่แวบเดียว
“งั้นก็กลับสวิตไปเลยไป” ภพธรเห็นหล่อนตั้งท่างอนก็ยิ่งสนุก จึงยื่นหน้าทำท่าล้อเลียนใส่
ตุบ!
หญิงสาวทุบแขนพี่ชายไปหนึ่งทีแรง ๆ ที่เอาเรื่องบิดาเธอมาล้อ ถึงท่านจะเป็นลูกครึ่งอิตาลีกับสวิตเซอร์แลนด์ แต่ท่านก็แต่งงานและอยู่กับภรรยาที่เมืองไทยเป็นหลัก ถ้าไปที่อื่นก็หมายถึงไปทำงานไม่ใช่ไปอยู่
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะคะพี่ใหญ่” เห็นเขาส่ายหน้าทำท่าล้อเลียนอยู่อีก จึงเงื้อมือหมายจะทุบใส่อีก แต่เขาดันก้าวเท้ายาว ๆ หนีซะนี่ จึงไล่ตามทั้งที่มือยังง้างค้างไว้ ไม่ถึงสองก้าวก็ตามทัน จึงเหวี่ยงแขนไปเต็มแรง กะเอาให้หลังทรุดดังอักไปเลย
ภพธรหันไปเห็นน้องสาวตัวแสบจวนตัวเข้ามา ก็เพิ่มความเร็วของเท้าอีกนิด จังหวะที่หันกลับมาก็เกือบปะทะกับคนกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่ สัญชาติญาณทำให้เขารีบเบี่ยงกายหลบไปอีกทางอย่างรวดเร็ว แต่คนที่ตามมาข้างหลังไม่ได้เห็นเหมือนเขา และแขนของเธอก็ฟาดลงมาเต็มกำลังแล้ว..
ภพธรรีบหลับตาย่นคอและเบือนหน้าไปทางอื่น เป็นไปได้อยากมีวิชาตัวเบา หอบเอาน้องสาวหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด.. แต่ทำไมไม่มีเสียงโวยวายอะไรเลย...
- ผู้เขียน
