บทที่ 6
1208 คำ
ดอนรอสโซถอนหายใจลึก การกล่อมให้ลูฟร์ทำในสิ่งที่ตัวมาเฟียหนุ่มเองไม่อยากทำนั้น เป็นเรื่องยากมาก แต่กระนั้นเขาก็จำต้องกล่อมให้ลูฟร์ออกไปต้อนรับพี่น้องมาเฟียอยู่ดี
“เอาน่า ลูฟร์ ลุงรู้ว่าลูฟร์ไม่ชอบขี้หน้าคนพวกนั้น แต่เราก็ต้องออกไปต้อนรับ
พวกเขา เพราะคนเหล่านี้จะเป็นคนเลือกลูฟร์ให้เป็นดอนคนใหม่ ถือซะว่าทำเพื่อลุงก็
แล้วกันนะลูฟร์”
คนที่ถูกขอร้องถึงกับลอบถอนหายใจยาวไม่แพ้กัน อยากตะโกนบอกเฒ่ารอสโซว่าเขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะต้อนรับใครหน้าไหน ไม่มีอารมณ์ออกไปปั้นหน้าใส่ผู้คน เพราะนาทีนี้เขาต้องการตามล่าคนที่ฆ่าบิดาของเขา ต้องการตอบแทนพวกมันให้สาสม ล่าพวกมันให้สิ้นซากกันไปข้าง
แต่เมื่อไม่อาจปฏิเสธความต้องการของเฒ่ารอสโซได้ ร่างใหญ่ล่ำสันจึงจำต้องลุกจากเก้าอี้ ก้าวเดินนำหน้าเฒ่ารอสโซตรงไปยังประตูห้องทำงาน ทว่ายังไม่ได้จับลูกบิดเพื่อเปิดประตูห้อง ประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกโดยมาค์โก้ ที่มาพร้อมกับคำรายงานด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“ดอนครับ โลเรนซามันพาลูกสาวของมันมาที่นี่ครับ”
ลูฟร์เลิกคิ้วขึ้นสูง เอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า “ดอนโลเรนซามันพาลูกสาวมันมาทำไมกัน”
มาค์โก้หันไปมองหน้าเฒ่ารอสโซ ก่อนจะหันมามองใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มของเจ้านายหนุ่ม แล้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดเช่นเดิมว่า
“ไอ้โลเรนซาบอกว่าเจ้านายข่มขืนลูกสาวของมันครับ”
“ข่มขืน!”
ลูฟร์ทวนคำเสียงสูง ไม่ได้ตกใจกับคำรายงานของมาค์โก้แม้แต่นิดเดียว ใบหน้าคมเข้มกระตุกยิ้มอยู่ตรงมุมปาก ก้าวเดินออกจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมเอ่ยทิ้งท้ายว่า
“ให้ตายเถอะ! จู่ๆ ก็ถูกยัดเหยียดข้อหาข่มขืนให้โดยไม่รู้ตัว ขอไปดูน้ำหน้าผู้หญิงคนนั้นสักหน่อย ว่าสวยเด็ดมากพอที่คนอย่างลูฟร์ คาดิโอร์ ต้องเอาขาไปแย่ในคุกหรือเปล่า”
“จำไว้ว่าแกไม่สิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น หน้าที่ของแกคือสะอึกร้องไห้เสียดังที่สุด เอาให้เหมือนตอนที่แม่แกตาย แล้วแกไปนั่งร้องไห้อยู่หน้าหลุมศพ ฉันต้องการแบบนั้นนั่นแหละ นังชาครียา”
ดอนโลเรนซาเค้นเสียงสั่งลูกสาว เมื่อคนขับรถ ขับผ่านประตูรั้วสูงใหญ่เข้ามาภายในอาณาบริเวณของคฤหาสน์คาดิโอร์แล้ว เขากวาดสายตามองไปนอกตัวรถ ซึ่งตอนนี้ไม่ว่าตรงสนามหญ้า บริเวณลานน้ำพุด้านหน้าของคฤหาสน์ คลาคล่ำไปด้วยเหล่ามาเฟียที่เดินทางมาเพื่อเลือกดอนคนใหม่ รวมทั้งฟิลิโปซึ่งยืนอยู่ตรงบริเวณลานน้ำพุด้วย
และเมื่อเห็นว่ามีผู้ชมยืนจิบบรั่นดี บ้างก็ยืนพ่นซิก้าร์อยู่ตรงลานน้ำพุค่อนข้างมากกว่าบริเวณอื่น จึงสั่งให้ลูกน้องขับรถฝ่าฝูงชนไปจอดตรงบริเวณลานน้ำพุในทันที
“ขับไปจอดตรงลานน้ำพุ แล้วบีบแตรเสียงดังๆ เรียกความสนใจจากคนพวกนี้ ให้พวกหันมามองนังชาครียาเพียงคนเดียว”
“ครับดอน”
ลูกน้องพยักหน้ารับคำสั่ง บีบเตรรถก่อให้เกิดเสียงดังลั่นไปทั่วบริเวณ ขณะเคลื่อนรถไปจอดตรงบริเวณลานน้ำพุตามที่ดอนโลเรนซาต้องการ
“เฮ้ย! ดอนโลเรนซา กำลังเล่นอะไรอยู่วะ”
มาค์โก้ ลูกน้องคนสนิทตะโกนเสียงหลง เมื่อจู่ๆ ก็มีรถลีมูซีน ซึ่งเขาจำทะเบียนรถได้แม่นยำว่าเป็นรถของดอนโลเรนซา ขับฝ่าฝูงชนมาจอดอยู่ตรงบริเวณลานน้ำพุ
ดอนฟิลิโปทิ้งซิก้าร์ในมือลงกับพื้น แหวกบรรดามาเฟียทั้งหลายที่ยืนมุงกันอยู่รายรอบรถลีมูซีนให้ถอยออกห่าง จากนั้นก็รีบก้าวเท้ายาวๆ ตรงไปหาดอนโลเรนซา ที่กำลังก้าวลงจากรถ โดยมีลูกน้องที่ทำหน้าที่เป็นสารถีเป็นคนเปิดประตูรถให้
“โลเรนซา มึงกำลังทำอะไรอยู่”
ดอนโลเรนซากวาดสายตามองรอบๆ บริเวณ ซึ่งตอนนี้มาเฟียทุกคนกำลังยืนรายล้อมอยู่รอบๆ รถลีมูซีนคันใหญ่ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ถึงการกระทำของเขาดังเซ็งแซ่ไปทั่วบริเวณ ก็กระตุกยิ้มด้วยความสะใจ ก่อนจะเค้นเสียงตอบคำถามของดอนฟิลิโปอยู่ในลำคอให้ได้ยินกันแค่สองคน
“วันนี้กูมาเพื่อโค่นไอ้ลูฟร์ ไม่ให้มันได้เป็นดอน ออฟ ดอน ตามที่ตาเฒ่ารอสโซต้องการ”
“แล้วมึงจะทำยังไง แค่ขับรถมาป่วนในบ้านของมัน มึงไม่สามารถโค่นไอ้ลูฟร์ได้แน่” ดอนฟิลิโปเค้นเสียงด่า เพราะยังไม่เห็นไพ่เด็ดที่ดอนโลเรนซาเตรียมไว้
ดอนโลเรนซาแสยะยิ้ม เค้นเสียงออกคำสั่งกับเพื่อนรัก “ใจเย็น ฟิลิโป เดี๋ยวมึงก็รู้ว่ากูจะโค่นไอ้ลูฟร์ด้วยวิธีใด ว่าแต่มึงเถอะ พร้อมจะเล่นละครกับกูหรือยัง”
“ก็ได้วะ ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ก็จะไม่ช่วยมึงก็คงไม่ได้”
ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่าดอนโลเรนซามีแผนการโค่นล้มลูฟร์ด้วยวิธีการใด แต่ดอนฟิลิโปก็ตอบตกลงรับคำ เพราะเขาเองก็ไม่อยากก้มหัวให้กับมาเฟียไก่อ่อนอย่างลูฟร์ คาดิโอร์
ดอนโลเรนซาหันพยักพเยิดส่งสัญญาณให้ลูกน้อง พร้อมกับออกคำสั่ง “ไปลากตัวนังชาครียามา”
“ครับดอน”
ลูกน้องร่างยักษ์รีบทำตามคำสั่งของเจ้านายในทันที เขาเปิดประตูรถ พร้อมกับกระชากร่างบางของชาครียาให้ออกมาจากรถด้วย
ทางด้านของชาครียาพอเห็นลูกน้องของบิดาเดินตรงมาเปิดประตูรถ ก็ถอยกรูดไปจนชิดกับประตูอีกด้าน ยกมือเล็กปัดมือหยาบไม่ให้แตะต้องตนเอง
“ถอยไป! อย่ามายุ่งกับฉัน”
“ออกมาคุณชาครียา อย่าให้ดอนต้องโมโห ไม่ยังงั้นคุณได้เจอดีแน่” ลูกน้องร่างยักษ์ขู่ฟ่อ
“ไม่! ฉันไม่อยากทำตามที่คุณพ่อสั่ง”
“ออกมา!”
เมื่อชาครียาไม่ยอมทำตามคำสั่ง ลูกน้องร่างยักษ์จึงเข้าไปในรถ คว้าต้นแขนเล็กได้ก็กระชากเต็มแรงให้ร่างบางลงมาจากรถในที่สุด
ดอนโลเรนซาเดินไปหาลูกสาว ซึ่งยืนตัวสั่นเทา มือเล็กทั้งสองกำสาบเสื้อที่ไร้กระดุมเข้าหากันแน่น จากนั้นก็แสร้งทำตัวเป็นพ่อที่ดี ถอดเสื้อสูทคลุมลงไปบนร่างเล็ก โอบแขนไปรอบบ่า ตีสีหน้าเศร้าสร้อย ขณะเอ่ยบอกกับทุกคนในที่นี้ด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ว่า
“ทุกท่านได้โปรดดูนี่ ชาครียา ลูกสาวของผม ถูกคนที่พวกคุณกำลังจะเลือกให้เป็นดอน ออฟ ดอน เป็นหัวหน้าครอบครัวของพวกเรา ได้เข้าไปข่มขืนลูกสาวของผมถึงคอนโดของเธอ เห็นสภาพลูกสาวของผมเป็นแบบนี้แล้ว พวกท่านยังคิดจะเลือกลูฟร์ คาดิโอร์ให้เป็นดอน ออฟ ดอนอีกหรือ”
- ผู้เขียน
