บทที่ 5
1182 คำ
“เข้าไปนังชาครียา ฉันจะพาแกไปหาคนที่ทำให้แกมีสภาพแบบนี้”
“ปล่อยหนูไปเถอะคะ คุณพ่อ...”
ชาครียาตะโกนอ้อนวอนขออิสระ แต่ก็ไม่ได้รับสิ่งนั้นจากบิดาผู้มีใจอำมหิตโหดเหี้ยม
“ไปบ้านไอ้ลูฟร์เดี๋ยวนี้” ดอนโลเรนซาสั่งคนขับรถ
ลูกน้องชั่วซึ่งทำหน้าที่เป็นสารถี รู้หน้าของตนเองดี รีบกระชากรถออกจากบริเวณคฤหาสน์ มุ่งตรงไปยังคฤหาสน์ของว่าที่ดอนคนใหม่อย่างรวดเร็ว
“คุณพ่อ...ปล่อยหนูไป”
ชาครียาร้องไห้หวีดเสียงขอความเมตตาจากบิดา ถลาไปที่ประตูรถ พยายามจะเปิดประตูให้ได้ แต่ก็ถูกล็อกทุกด้านจากปุ่มบังคับด้านคนขับ
“ทำตามที่ฉันสั่ง แล้วฉันจะปล่อยแกไปทั้งชีวิต”
ดอนโลเรนซาเค้นเสียงตอบ มองสารรูปของลูกสาว แล้วก็หัวเราะร่วนด้วยความสะใจกับการสร้างสถานการณ์โค่นว่าที่ดอนคนใหม่ ใบหน้ารูปไข่บวมช้ำมีเลือดแห่งกรังตรงมุมปาก ดวงตาแดงก่ำเอ่อนองไปด้วยหยาดน้ำตา เสื้อผ้าขาดวิ่นจนเจ้าตัวต้องรวบเข้าหากันเพื่อไม่ให้เห็นปทุมถัน ช่างดูสมจริงยิ่งนัก ใครๆ ก็ต้องเชื่ออย่างแน่นอนว่า ชาครียาถูกลูฟร์ ‘ข่มขืน’ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
ชาครียาร้องไห้จนดวงตาบวมช้ำ พยายามทุบกระจกรถยนต์หวังหาอิสระให้กับตนเอง จนมือเล็กทั้งสองปวดระบมไปหมด แต่เธอไม่สนใจความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับมือเล็ก เธออยากหนีไปให้พ้น ไม่อยากทำตามคำสั่งของบิดา ที่สั่งให้เธอแบล็คเมล์ลูฟร์ว่าเขาคือมาเฟียชั่วที่สร้างตราบาปให้กับเธอ หญิงสาวไม่ต้องการร่วมมือกับบิดา เพราะมันเป็นวิธีสกปรกเกินไปสำหรับการโค่นมาเฟียด้วยกันเอง
แต่ถ้าหากไม่ทำตามคำสั่งของบิดา เธอจะถูกเขาฆ่าทิ้ง และแน่นอนว่าหากทำตามแผนการของบิดา เธอก็ต้องถูกมาเฟียเลือดร้อนอย่างลูฟร์ คาดิโอร์ ฆ่าทิ้งเช่นเดียวกัน
ภายในอาณาบริเวณเนื้อที่นับสิบๆ ไร่ อันเป็นอาณาจักรของตระกูลคาดิโอร์ คลาคล่ำไปด้วยบรรดามาเฟียทั่วกรุงโรม ที่เดินทางมายังคฤหาสน์แห่งนี้ เพื่อลงคะแนนเลือกมาเฟียคนใดคนหนึ่งให้ก้าวขึ้นมาเป็นดอน ออฟ ดอน คนใหม่ ซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่ามาเฟียรุ่นใหม่ไฟแรงอย่างลูฟร์ถูกวางให้เป็นเต็งหนึ่งสำหรับการเลือกตั้งในวันนี้
ในขณะบรรดามาเฟียนับร้อย เดินทางมาถึงคฤหาสน์หรูหราหลังใหญ่ ลูฟร์กลับไม่สนใจออกไปต้อนรับ เขาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตาเฒ่ารอสโซกับมาค์โก้ลูกน้องคนสนิท ทำหน้าที่ต้อนรับขับสู้มาเฟียทุกคน
ส่วนว่าที่ดอน ออฟ ดอน คนใหม่นั้นกำลังเก็บตัวอยู่ในห้องทำงาน นั่งดูภาพจากกล้องวงจรปิดจากสถานที่เกิดเหตุ ที่บิดาของเขาถูกหมาลอบกัดตามมาถล่มจนรถเละไปทั้งคัน
ขณะนั่งดูภาพจากกล้องวงจรปิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลูฟร์ก็ต้องกัดฟันกรอด กำมือเข้าหากันแน่นกับการสูญเสียในครั้งนี้ เพราะเขาไม่ได้เสียแค่บิดาไปเท่านั้น ลูกน้องอีกห้าคนซึ่งขับรถคอยตามคุ้มกันบิดาของเขา ก็ถูกยิงตายอย่างไม่ปราณีเช่นเดียวกัน
“กูจะลากคอพวกมึงมาถลกหนังหัวทุกคน”
น้ำเสียงที่เค้นออกมาอย่างเย็นยะเยือกไม่ต่างจากหลุดมาจากนรกขุมสุดท้าย ทำเอาคนที่กำลังเปิดประตูห้องทำงาน และได้ยินวิธีการทรมานศัตรูที่บังอาจลอบกัดคนในตระกูลคาดิโอร์ ถึงกับชะงักฝีเท้าไปชั่วขณะ ก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเครียดๆ
“ลูฟร์ รู้หรือยังว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อของหลาน”
ดอนรอสโซเอ่ยถาม ขณะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หนาหน้าโต๊ะทำงาน เห็นสีหน้าของมาเฟียหนุ่มไฟแรงที่เขาต้องการให้เป็นดอน ออฟ ดอน ในขณะนี้ ซึ่งถมึงทึง ดวงตาแข็งกร้าว โชนไปด้วยไฟแค้น เชื่อได้ว่าหากจับหมาลอบกัดได้ในขณะนี้ พวกมันคงถูกลูฟร์ถลกหนังหัวเหมือนดั่งที่เค้นเสียงออกมาแน่
“ยังครับ”
ลูฟร์ปฏิเสธ ก่อนจะเอ่ยบอกต่อ ในน้ำเสียงเผยให้เห็นความคลั่งแค้นเป็นอย่างมาก
“นอกจากเป็นหมาลอบกัดแล้ว พวกมันยังฉลาดเป็นกรด ก่อนจะลงมือ พวกมันยิงกล้องวงจรปิดเกือบทุกตัว เก็บไว้แค่เพียงตัวเดียว ที่พวกมันจงใจให้จับภาพของพวกมันได้แค่เพียงทางด้านหลังเท่านั้น”
“พวกมันต้องการฝากรอยแค้นให้ลูฟร์”
ใช่ว่าจะมีแค่เพียลูฟร์เท่านั้นที่คลั่งแค้น ดอนรอสโซเองก็โกรธแค้นเช่นเดียวกัน เมื่อเพื่อนรักต่างวัยอย่างอัลแบโตร์ถูกยิงถล่มอย่างไม่ปราณี
“ใช่ครับ พวกมันต้องการฝากรอยแค้นไว้ให้ผม และกำลังเปิดกระดานเล่นเกมไล่จับกับผมด้วย ไม่เช่นนั้นพวกมันคงไม่จงใจให้เห็นแค่เพียงแผ่นหลังของพวกมันเท่านั้น”
ไม่ใช่แค่การลอบฆ่าธรรมดาๆ เท่านั้น ลูฟร์อ่านเกมของหมาลอบกัดเหล่านี้ออก ว่าพวกมันกำลังท้าทายความสามารถของเขา ว่าจะสามารถตามเก็บพวกมันได้หรือเปล่า หลังจากเห็นแค่เพียงแผ่นหลังที่อยู่ในชุดสูทสีดำสนิทเหมือนกันทั้งสิบคน
“ลูฟร์คิดว่าจะตามล่าพวกมันได้ไหม” เฒ่ารอสโซไม่มั่นใจสักเท่าไรว่าลูฟร์จะตามล่าคนร้ายได้
แต่! ในขณะตาเฒ่ารอสโซยังคลางแคลงกับความเก่งกาจของมาเฟียหนุ่มคนนี้ ลูฟร์กลับเชื่อในฝีมือของตนเองว่าสามารถลากคอคนที่ลอบฆ่าบิดาของตนเองได้อย่างแน่นอน
“ลุงไม่ต้องห่วง พวกมันหนีไม่พ้นมือผมแน่ วันนี้ พรุ่งนี้ หรืออีก หนึ่ง สองปี ข้างหน้า ผมอาจจะตามหาพวกมันยังไม่พบ แต่ผมไม่มีทางปล่อยให้พวกมันลอยนวลแน่ สาบานได้ว่า ตราบใดที่ลูฟร์ คาดิโอร์ ยังมีชีวิตอยู่ ผมจะตามล่าพวกมันจนกว่าจะตายกันไปข้าง”
หากหมาลอบกัดทั้งคนที่ลงมือยิงอัลแบโตร์ และทั้งคนที่อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมในครั้งนี้ ได้ยินคำสาบานของลูฟร์ พวกมันต้องขนหัวลุกพองไม่ต่างจากที่ดอนรอสโซเป็นอยู่ในขณะนี้
“ลูฟร์ พักเรื่องหมาลอบกัดไว้สักครู่ดีไหม ลุงอยากให้ลูฟร์ออกไปต้อนรับพี่น้องของพวกเรา พวกเขากำลังรอลูฟร์อยู่” ดอนรอสโซหมายถึงพี่น้องมาเฟีย ซึ่งต่างก็เดินทางมาเพื่อเลือกลูฟร์เป็นดอน ออฟ ดอน คนใหม่
“พี่น้องพวกนี้ไม่ได้จริงใจกับผมสักเท่าไร พวกเขามาเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น บอกตามตรงว่าผมไม่อยากออกไปเสวนากับคนพวกนี้”
นอกจากเย่อหยิ่ง ทะนงตนเองเป็นที่สุดแล้ว ลูฟร์ยังเป็นมาเฟียที่ปากจัด พูดขวานผ่าซากแบบไม่เกรงใจใครหน้าไหนทั้งนั้น
- ผู้เขียน
