Secretly Love 7: เดทล่ม
1457 คำ
ห้างสรรพสินค้า เวลา 12.45 น.
กระทิงพาฉันมาที่ห้างเพราะอะไรไม่รู้เหมือนกันเขาพามาก็มาใจง่ายเนอะ? ฮ่าๆ แต่ชั่งเถอะแค่มีกระทิงอยู่พาไปไหนฉันก็ไปทั้งนั้นแหละ แค่...กระทิงเท่านั้นนะ หึ
“เอ่อ เริ่มจากไปกินข้าวแล้วกันหิวแล้ว” ตั้งแต่มาถึงนี่คือประโยคแรกที่เขาพูดกับฉันเลย
“อืม ไปดิ” และกระทิงก็เดินนำฉันไป
เรามาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งมันเป็นร้านอาหารเกาหลีซึ่งเอาจริงๆฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอกแต่ถ้าเขาชอบฉันก็โอเค
“โคเรียๆยินดีต้อนรับค่า~” พอเดินเข้ามาก็ตามสเตปร้านอาหารนั่นแหละ แต่กระทิงเดินไปไม่สนใจพนักงานเลยสงสัยมาบ่อยมั้ง?
“สั่งดิกินอะไร?” พอนั่งปุบกระทิงก็สั่งอาหารทันทีและเง้อหน้ามาถามด้วย
“อืมม...เอา..ซอลลองทัง” ฉันเลือกเมนูนี้เพราะมันเหมือนราเม็งที่สุดอย่างลืมฉันว่ามีเลือดญี่ปุ่นอยู่
“แค่นั้น?”
“อืม ฉันไม่ค่อยได้กินอาหารเกาหลีเท่าไหร่เลยไม่รู้จะกินอะไร” ฉันบอกไป
“อ๋อๆแต่เธอนี่ลูกครึ่งญี่ปุ่นเหรอ?” กระทิงชวนฉันคุย
“แค่ลูกเสี้ยวอ่ะเพราะพ่อฉันลูกครึ่งแล้วพอมาถึงฉันเลยเหลือแค่ครึ่งเดียว”
“อ๋ออออ”
“อาหารมาแล้วค่า ทานให้อร่อยนะคะ” เมื่ออาหารมาส่งเราก็เริ่มลงมือกินอาหารตรงหน้า
“ลองอันนี้ดิ” กระทิงบอกและตักอาหารมาตรงปากฉัน แต่ฉันไม่อยากคิดเข้าตัวเองว่าเขาจะป้อนฉันเลยเอาตะเกียบไปคีบมาแต่..
“อ้างปาก..”
“เอ่อ..”
“เร็ว!” เขาเร่งฉัน
“โอเคๆๆ” และฉันก็กินอาหารเข้าไปแต่ว่า..มันไม่ค่อยถูกปากฉันเท่าไหร่
“เป็นไง?” กระทิงเลิกคิ้วถาม
“กะก็ดี แหะๆ”
“ว่าแล้วเพราะข้าวสวยชอบ...เอ่อ โทษที” อ่า ที่พามาร้านนี้ก็เพราะข้าวสวยด้วยหรือเปล่า?
“ไม่เป็นไร งั้นวันหน้าไปกินของที่นายชอบกันดีกว่า” ฉัน...ถึงแม้จะรู้ว่ากระทิงชอบอะไรอยู่แล้วแต่การที่เขาบอกฉันเองมันรู้สึกกว่า
“ได้ดิ แต่เธอจะชอบหรือเปล่าไม่รู้นะ?” เขาพูดยิ้มๆ
“แปลกเหรอ?” ฉันถาม
“อืมมม อาจจะนิดหน่อยมั้ง”
“ลองดูก็ไม่เสียหายหรอกมั้งงงงง~” ฉันพูดแล้วส่งยิ้มไปให้
Rrr~ โทรศัทพ์ของกระทิงดังขึ้น
“ว่าไงข้าวสาว?” อ่า เริ่มกินอะไรไม่ลงเลยแหะ..
“....”
“ว่าไงนะ!!!!? รออยู่นั่นเดียวกระทิงไปหา” พรึ่บ
“กระทิง...” ฉันเรียกเขาเมื่อกระทิงวิ่งออกไปจากร้านโดยไม่หันมามองฉันเลยสักนิด...
“ฮะๆ มึงแม่งโคตรบ้าเลยลิเคียว...” ฉันด่าตัวเองและทิ้งตัวเองไปพิงโฟซา สายตามองไปรอบจนไปสะดุดกับบอร์ดของร้านที่จะมีรูปโพลาลอยของลูกค้าติดอยู่และหนึ่งในนั้นคือ...กระทิงกับข้าวสาว และมันถูกติดดาวว่า VIP อ๋อออ กระทิงไม่ได้ชอบแต่เป็นข้าวสาวสินะ? นี่ฉัน..รู้เรื่องของเขาที่เกี่ยวกับข้าวสวยเหรอ?
“แล้ว..จะกลับยังไงวะ?” หลังจากที่จ่ายเงินค่าอาหารแล้ว ฉันก็เดินในห้างสักพักคิดอะไรไปด้วยในหัวส่วนมากเกี่ยวกับกระทิงทั้งนั้น
เฮ้อออ~มึงหาเรื่องเจ็บเองก็ยอมรับซะ!!
Rrr~ พ่อ
“ฮะฮัลโหล” ฉันรับสายพ่อที่นานนนนนานจะโทรหาฉันสักทีถ้าไม่มีเรื่อง
“ไอ้เคียวววช่วยพ่อด้วยยย” และนี่คือเสียงที่บ่งบอกว่าปัญหามาแน่ๆ
“มีอะไรพ่อ?” จากที่เศร้าอยู่ต้องเก็บน้ำตาไว้ก่อนเมื่อได้ยินเสียงเดือดร้อนของพ่อ
“ลูกสาวววว คือ คือ..พ่อไปลงสมัครผิด..”
“ผิด?”
“ไปลงสมัครมวยหญิงด้วยอ่ะสิ” อยากจะบ้าเพราะที่ค่ายพ่อฉันมีแต่นักมวยชาย ส่วนมวยหญิงนานๆครั้งฉันถึงจะต่อยเพราะแม่ไม่อนุญาต
“แม่ล่ะ?”
“ไม่ต้องบอกแม่หรอก..”
“งั้นแพ้บายไปสิ” แค่นี้เอง
“ไม่ได้มันเสียหน้า และอีกอย่างมันเสียค่าปรับ 10 เท่าอ่ะ ลูกกกกT.T” เฮ้อ~ ถือว่าไประบายอารมณ์หน่อยแล้วกัน
“ที่ไหน?”
“ลูกรักกกกส์ ที่สนาม KK รีบมา!!” ติ๊ก! เหอะๆ พอได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็วาง ได้เหรอ? พ่อออได้เหรอออ?
สนามมวย KK เวลา 14.00 น.
ฉันมาถึงสนามมวยโดยแท็กซี่เพราะเมื่อเช้ากระทิงไปรับ และไปกินข้าวกับเขาและถูกทิ้งไว้ในที่สุด ไม่โทษใครทำตัวเองทั้งนั้น
“ลิเคียวววว~” ฉันที่กำลังมองหาพวกพ่อก็มีเสียงเรียกฉันดังขึ้น
“พ่ออยู่ไหน?” ฉันไม้เอกลูกศิษย์พ่อฉัน
“ไปนู้นนน เดียวนำไป” และฉันก็เดินตามไม้เอกไป มาที่ห้องพักนักมวย
“มาแว้ววววจ้า” ไม้เอกเปิดประตูพร้อมตะโกนเสียงดังอายโว้ยยย
“ลิเคียวลูกพ่อออออ” พ่อเดินมากอดฉัน
“ถ้าไม่ชนะอย่ามาบ่นแล้วกัน” ฉันบอกพ่อเพราะไม่ได้ต่อยนานแล้ว
“ไม่เป็นไรลูกแค่ขึ้นชกก็พอแล้ว ไปเปลี่ยนชุดป่ะ!”
30 นาทีต่อมา~
ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยและกำลังวอร์มอัพเพื่อเตรียมตัวขึ้นชกอยู่
Rrr~ กระทิง
“โทรมาทำไมนะ?” ฉันได้แต่สงสัย แต่ก็ยอมรับสายเขาอยู่ดี
“..อืม!”
“ยังอยู่ห้างหรือเปล่า?” เหอะ! ขอบใจที่ไม่ลืม
“เปล่า..กลับมาแล้ว”
“ขอโทษทีนะ พอดีมีธุระด่วน”
“ไม่เป็นไร เพราะถ้าเป็นข้าวสวยแล้วสำคัญกับนายเสมอนั่นแหละ”
“หะ?” นี่ฉัน..เผลอประชดเขาออกไป
“ไม่มีอะไรหรอก แต่ถ้านายยังให้ความสำคัญกับข้าวสวยแบบนี้ ชาตินี้นายก็ตัดใจไม่ได้หรอก” บอกตัวเอง
“มันก็เรื่องของกูไหมลิเคียว?” อึก!
“ขอโทษแล้วกัน..”
“กระทิงงงง ข้าว..” ติ๊ด! ไม่รอฟังอะไรต่อฉันก็กดวางทันที เหอะ เรื่องของกู? เออ มันเรื่องของเขาไงแต่อีลิเคียวแม่งเสือกห่วงเขาไม่เข้าเรื่อง!!!
“ลิเคียว โค้ดให้มาตาม” ไม้เอกมาเรียกฉัน
“อืม” ฉันมองไปที่โทรศัทพ์อีกครั้งก่อนตัดใจและเดินออกไปเพื่อขึ้นชก
“ณ เวลาต่อมาจากนี้ไป~เป็นการแข่งขันมวยหญิงเป็นการพบกันครั้งแรกของ!หมูหวานศิษย์ปรีดี คลังแสงงงงงง~ VS ลิเคียว ศิษย์คานาเมะ~” เสียงประกาศของกรรมการกล่าวเปิด
“ยกที่ 1 เริ่มมม” เตงงงง~
คู่ต่อสู้ของฉันค่อนข้างตัวใหญ่พอสมควรเพราะฉะนั้นฉันควรใช้แรงแบบประหยัด และโจมตีเฉพาะจุดอ่อนเท่านั้น
พล๊ะๆๆ ปึกๆๆๆ แหะๆๆ ถึงแม้จะตัวใหญ่แต่คล่องตัวชะมัด แต่ก็แน่ละนักกีฬานิ
เตงงงง~ เตงงงงง~
เสียงระฆังหมดยกแรกดังขึ้น
“ดีมากลิเคียวทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ” พ่อฉันบอกเมื่อฉันมานั่งพัก
“แต่ยับพอดูเลยนะเนี่ยยยย” ไม้เอกบอก
“เอาน่า จิ๊บๆไอ้หนูลูกพ่อ” พ่อพูดพร้อมทาน้ำมันมวยให้ฉัน
“ยกที่ 2 เริ่มมมม” เตงงงง~
พล๊ะๆๆ ปึกๆๆๆ ฉันยังคงทำเหมือนเดิมต่อไป เหนื่อยแต่ถ้าแพ้น็อกแม่งหน้าอายกว่า แพ้คะแนนแต่ก็ยังมีสติเว้ยยยยย
ปักๆๆๆๆ ตุบบ เอ้ย เอ้ย เอ้ย เอ้ย เสียงเชียร์ที่ดังลั่นสนาม
เตงงงง~ เตงงงงง~
จบยกที่ 2
“เยี่ยมมากกก ถึงหน้าจะยับไปหน่อยแต่ฝั่งนู้นก็เละเหมือนกัน”ถูกพ่อฉันพูดสนับสนุนจริงโว้ยยย
“แต่ลิเคียวยังน้อยกว่านะ” เพราะฉันป้องกันหน้าค่อนข้างดีถึงไม่ดีมากเพราะถ้ากลับบ้านแม่ด่าแน่ๆ
“อย่าให้แม่จับได้นะลิเคียวว” เหอะๆ พ่อนะพ่อหาเรื่องมาเองแท้ๆ
“โค้ดดด เมื่อไหร่จบ?” เสียงฝั่งนู้นคุยกัน
“เออน่า ถ้ารีบก็ชนะน๊อกไปเลย”
“หมูหวานอยากกินข้าววว ข้าวสายร้อนๆ ข้าวสวยๆๆๆๆ” ข้าวสวย? แม่งได้ยินแล้วหงุดหงิด!!!
“เออๆรีบแข่ง”
“ยกที่ 3 เริ่มมม” เตงงง~
ข้าวสวย? พอได้ยินชื่อนี้แล้วของขึ้นโว้ยยยยยย
ปักๆๆๆๆ ตุบบ พล๊ะๆๆ ปึกๆๆๆ
เอ้ย เอ้ย เอ้ย เอ้ย โมโหหหหหห พล๊ะๆๆ ปึกๆๆๆ ตุบบบ เฮ!!!!!!!
เตงงงง~ เตงงง~ เตงงงง~
“ลิเคียว ศิษย์คานาเมะ~ชนะน๊อกกกก~วู้ววว ” เฮ!!!!!!!! เหอะ! ถ้าไม่พูดชื่อนั้นก็ไม่โดนอย่างนี้หรอก
“สุดยอดดดดลูกพ่ออออม๊วกกกก” เหนื่อยโว้ยยย
“ขอเคล็ดรับคววามเก่งหน่อยยยยย” ไม้เอกถามอย่างดี๊ด๊า
“เหอะๆนึกถึงคนที่ไม่ชอบอ่ะ” ฉันบอกไป
“ได้เลยยยย”
“งั้นเรากลับกันเถอะ และก็ทำแผลก่อนๆเดี๋ยวแม่จับได้”
“เพราะพ่อนั่นแหละ!!!” ฉันเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแต่ในใจมันรู้สึกหวังอะไรบางอย่าง...
กระทิง 1 สายไม่ได้รับ
...เหอะ ตั้งสายนึงแหนะ
- ผู้เขียน
