สุดท้ายวันนี้ ภีมนาราก็ใจอ่อน ยอมบอกคีรินทร์ว่าเธอพารุจิกานต์ไปไว้ที่บ้านของเธอเอง แต่วันที่เธอบอกเขาก็เป็นวันที่สามแล้วที่รุจิกานต์มาพักกายพักใจอยู่ที่บ้านหลังเล็กๆของเธอที่ชานเมือง และเธอก็สังเกตเห็นว่ารอยจ้ำแดงๆบนลำคอของเพื่อนรักจางลงมากแล้ว
บางทีรุจิกานต์อาจจะไม่ได้อยู่บ้านหลังนั้นแล้วก็ได้ เพราะวันนี้เป็นวันแรกที่เธอมาทำงานที่บริษัท แล้วจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้โทรหารุจิกานต์เลยสักครั้ง ลางสังหรณ์มันบอกว่ารุจิกานต์อาจแอบเดินทางไปที่ไหนสักแห่งแล้ว
แล้วก็เป็นดังที่คาด เมื่อเธอโทรหารุจิกานต์ ก็ปรากฏว่าทางปลายทางปิดเครื่อง
“พี่คีคะ ถึงแนชบอกว่าจีอยู่ที่ไหน ก็คงไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ ในเมื่อตอนนี้จีเขาปิดเครื่องไปแล้ว แสดงว่าตอนนี้จีอาจกำลังเดินทางไปที่ไหนสักแห่งโดยไม่คิดที่จะบอกใคร แม้แต่แนชเองค่ะ”
“พี่ผิดเองแหละแนช แต่ก็ขอบใจนะที่ยอมบอก แม้ว่ามันจะสายเกินไปแล้วก็ตาม”
“มันไม่สายเกินไป
